ច្បាប់ភូមិបាល៖ ភាពខុសគ្នារវាងកំណែនានា

មាត្រា ១៤៣.<br><br>

សេវភាពកើតពីធម្មជាតិ កើតពីច្បាប់ ឬកើតពីការព្រមព្រៀង អាស្រ័យដោយស្ថានភាពនៃទីកន្លែងដោយកំណត់របស់ច្បាប់ឬដោយការព្រមព្រៀងរវាងកម្មសិទ្ធិករ ។<BR>

<br>មាត្រា ១៤៤.<br><br>

ដីក្រោមត្រូវទទួលទឹកដែលហូរតាមធម្មជាតិពីដីលើ ។ កម្មសិទ្ធិករនៃដីក្រោមមិនអាចលើកទំនប់ភ្លឺរបាំង ឬការដទៃផ្សេងទៀតទប់ការហូរនេះបានឡើយ ។ កម្មសិទ្ធិករនៃដីលើមិនអាចធ្វើអ្វីដែលធ្វើអោយកាន់តែធ្ងន់ដល់សេវភាពនៃដីក្រោមបានឡើយ ។<BR>

មាត្រា ១៤៦.<br><br>

កម្មសិទ្ធិករនៃដីដែលស្ថិតនៅជាប់ផ្លូវទឹកហូរត្រូវទុកអោយទឹកហូរទៅលើដីជិតខាង ហើយកម្មសិទ្ធិករនៃដីជិតខាងក៏ត្រូវមានកាតព្វកិច្ច ដូចគ្នាចំពោះដីនៅឆ្ងាយទៅតាមតម្រូវការនៃកសិកម្ម ។<BR>

<br>មាត្រា ១៤៧.<br><br>

សេវភាពកើតពីច្បាប់មានគោលដៅប្រើប្រាស់ជាប្រយោជន៍សាធារណ ឬជាប្រយោជន៍អែកជន ។ សេវភាពកើតពីច្បាប់ប្រើប្រាស់ជាប្រយោជន៍សាធារណត្រូវកំណត់ដោយច្បាប់ ឬដោយបទបញ្ជាពិសេសដែលបង្ខំទៅលើកម្មសិទ្ធិករ ។ សេវភាពកើតពីច្បាប់ប្រើប្រាស់ជាប្រយោជន៍ អែកជនកំណត់ព្រំដែនដែលកម្មសិទ្ធិករ អាចធ្វើសកម្មភាពមួយចំនួនក្នុងដីរបស់ខ្លួន លើកលែងតែធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិនៃកម្មសិទ្ធិករដីជិតខាង ។<BR>

មាត្រា ១៥៩.<br><br>

កម្មសិទ្ធិករនៃដីដែលព្រមអោយធ្វើការអ្វីលើដីខ្លួននោះ អាចនឹងសុំប្រើទំនប់របាំងទឹកនោះបានដោយត្រូវចេញសោហ៊ុយធ្វើ នឹងសោហ៊ុយថែទាំពាក់កណ្ដាល ។ កម្មសិទ្ធិករនេះមិនត្រូវទារសោហ៊ុយថ្លៃដីឡើយបើបានទទួលហើយត្រូវតែបង្វិលសងគេវិញ ។

មាត្រា ១៦០.<br><br>

ត្រូវបានអនុញ្ញាតអោយកម្មសិទ្ធិករ បង្កើតនៅលើដីរបស់ខ្លួន នូវរាល់សេវភាពជាគុណប្រយោជន៍ដល់កម្មសិទ្ធិករនៃដីផ្សេងទៀតអោយ តែសេវភាពនោះមិនផ្ទុយពីសណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណ ។ ការប្រើប្រាស់ និង វិសាលភាពនៃសេវភាពនេះត្រូវកំណត់ដោយកិច្ចព្រមព្រៀង ដែលបានបង្កើតសេវភាពនោះ ។<BR>

* មហន្តរាយទាំងស្រុងនៃដីដែលជាទីតាំងសេវភាពនោះ ។<BR>

===មាតិកាទី៤ អំពីទម្រង់នៃកម្មសិទ្ធិ===

== ជំពូកទី៩ អំពីកម្មសិទ្ធិអវិភាគ ==

<br>មាត្រា ១៦៨.<br><br>