ព្រះគុម្ពីរព្រះសហគមន៏កាតូលិក/លូកា

ដំណឹងល្អរៀបរៀងដោយលោកលូកា

ជំពូកទី១ កែប្រែ

១  សូមជំរាបមកឯកឧត្តមថេអូភីល​ ​១ សូមជ្រាប​!​មនុស្សជាច្រើន​ខិតខំយកចិត្តទុកដាក់​កត់ត្រា​ទុក​នូវហេតុការណ៍ទាំងអំបាលម៉ាន​ដែលកើតមាន​ក្នុងចំណោមយើងខ្ញុំ។‌​២  អស់អ្នកដែលបានឃើញ​ផ្ទាល់នឹងភ្នែក​តាំងពីដំបូងរៀងមក​ហើយទទួល​មុខងារបំរើព្រះបន្ទូល​បានរៀបរាប់ហេតុការណ៍​ទាំងនោះបន្តមកយើងខ្ញុំ។​‌​៣‌  ខ្ញុំបានពិនិត្យហេតុ​ការណ៍ទាំងនោះ​តាំងពីដើមរៀងមក​យ៉ាងហ្មត់​ចត់ ​ហើយខ្ញុំក៏យល់ឃើញថា​គួរតែកត់ត្រាទុក​តាមលំដាប់លំដោយផ្ញើមកជូនលោក។​៤  ខ្ញុំធ្វើ​ដូច្នេះ​ក្នុងគោលបំណងចង់អោយលោកជ្រាបថា​សេចក្តី​ប្រៀន​ប្រដៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​លោក​បាន​ទទួល​  ពិត​ជាត្រឹមត្រូវមែន។​ ទេវទូតជូនដំណឹងអំពីកំណើតរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត  នៅ​គ្រា​ដែល​ព្រះបាទ​ហេរ៉ូដ​គ្រង​រាជ្យ​ក្នុង​ស្រុកយូដា​មានបូជាចារ្យ*មួយរូប​ឈ្មោះសាការី‌​ជាសមាជិកក្រុមបូជាចារ្យអប៊‌ីយ៉ា​ភរិយាលោក​ឈ្មោះអេលីសាបិត​កើតក្នុងត្រកូលរបស់លោក​មហាបូជាចារ្យ*អរ៉ុន​៦  ស្វាមីភរិយាទាំងពីររូប​នេះជាមនុស្សសុចរិត​ជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជា​ម្ចាស់​ហើយគាត់គោរពតាមវិន័យ​និង​បញ្ញត្តិ​ទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់​ឥតមានទាស់ត្រង់ណា​ឡើយ។​៧  អ្នកទាំងពីរគ្មានកូនសោះ​ព្រោះនាង​អេលីសាបិតជាស្ត្រីអារ​ហើយម៉្យាងទៀតអ្នកទាំង​ពីរក៏មានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយផង។​‌៨  ថ្ងៃ​មួយ‌​លោកសាការីបំពេញមុខងារជាបូជាចារ្យ​តាមវេនក្រុមរបស់លោក។​៩  គេបានជ្រើសរើស​លោក​ដោយចាប់ឆ្នោតតាមទំនៀមទម្លាប់របស់​ក្រុមបូជាចារ្យ​អោយលោកចូលទៅដុតគ្រឿង​ក្រអូបនៅក្នុងទីសក្ការៈរបស់ព្រះអម្ចាស់។​១០​ពេល​លោកដុតគ្រឿងក្រអូប​ប្រជាជនច្រើនកុះករនៅ​ខាងក្រៅ​កំពុងអធិស្ឋាន*។​១១  រំពេចនោះ​លោក​សាការី​ឃើញ​ទេវទូត*​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់​មួយ​រូប​ឈរ​នៅខាងស្តាំអាសនៈសំរាប់ដុតគ្រឿង​ក្រអូប។​១២  ឃើញដូច្នោះ​លោករន្ធត់ចិត្ត​ហើយភ័យខ្លាច​ទៀតផង។​១៣  ទេវទូតក៏មានប្រសាសន៍ទៅកាន់​លោកថា៖​«កុំខ្លាចអី​លោកសាការីអើយ!​ព្រះ​អម្ចាស់​យល់​ព្រម​តាម​ពាក្យ​ទូលអង្វរ​របស់​លោក​ហើយ។​នាងអេលីសាបិត​ជាភរិយារបស់លោក​នឹងបង្កើតប្រុសមួយ​លោកត្រូវដាក់ឈ្មោះកូន​នោះថា‌"យ៉ូហាន"ក។​១៤  កូននោះ​នឹងធ្វើអោយ​លោកមានចិត្តសប្បាយរីករាយ‌​ហើយមនុស្ស​ជាច្រើនអបអរសាទរនឹងកំណើតកុមារ​នោះដែរ។​១៥  កូនរបស់លោកនឹងមានឋានៈដ៏ប្រសើរឧត្តម​នៅ​ចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអម្ចាស់​មិនសេពសុរា​ឬ​គ្រឿងស្រវឹងណាមួយសោះឡើយ។​កូននោះនឹង​បានពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​តាំង​ពីក្នុងផ្ទៃម្តាយមក។​១៦  កូននោះនឹងនាំជនជាតិ​អ៉ីស្រាអែលជាច្រើនមករកព្រះអម្ចាស់​ជាព្រះ​របស់គេវិញ។​១៧  កូននោះនឹងមកមុនព្រះអង្គ​ហើយមានវិញ្ញាណ​ប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាព​ដូច​លោកអេលីបានទទួល​ដើម្បីបង្វែរចិត្តឪពុកទៅរក​កូនខ​ព្រមទាំងបំបែរចិត្តមនុស្សរឹងទទឹងអោយ​ត្រឡប់មកជាមនុស្សសុចរិត​និង​រៀបចំប្រជារាស្ត្រ​មួយជាស្រេច​  ទុកសំរាប់ទទួលព្រះអម្ចាស់»។ ‌‌១៨  លោកសាការីសួរទៅទេវទូត*ថា៖​«តើធ្វើ​ម្តេចអោយខ្ញុំដឹងថា​ការនោះពិតជាកើតឡើងមែន​ព្រោះរូបខ្ញុំនេះចាស់ហើយ​រីឯប្រពន្ធខ្ញុំសោត  ក៏​មានអាយុច្រើនទៀតផង»។​១៩  ទេវទូតតបវិញ​ថា៖​«ខ្ញុំឈ្មោះកាព្រីអែល​ជាអ្នកបំរើព្រះជាម្ចាស់​ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយនាំដំណឹងល្អនេះ​មកប្រាប់​លោក​‌២០  ប៉ុន្តែ​ដោយលោកពុំព្រមជឿពាក្យខ្ញុំ​លោកនឹងទៅជាមនុស្សគ​‌‌និយាយពុំកើត​រហូត​ដល់ថ្ងៃដែលហេតុការណ៍ទាំងនោះបានសំរេច  តាម​ពេលកំណត់»។​ ២១  ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ​‌ប្រជាជនទន្ទឹង​រង់ចាំលោកសាការី​‌​ហើយងឿងឆ្ងល់ណាស់​ព្រោះ​លោកចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈយូរដូច្នេះ។​២២  កាល​លោកចេញមកវិញ​‌‌​លោកពុំអាចនិយាយទៅគេ​បានឡើយ។​‌​ប្រជាជនទាំងនោះយល់ថា​ប្រាកដ​ជាលោកបានឃើញការអស្ចារ្យអ្វីមួយ​នៅក្នុងទី​សក្ការៈជាមិនខាន។​លោកសាការីធ្វើតែកាយ​វិការអោយគេយល់​ព្រោះលោកនៅគ​និយាយមិន​កើត។​២៣  លុះលោកសាការីបានបំពេញការងារ​តាមវេនចប់សព្វគ្រប់ហើយ​លោកក៏វិលត្រឡប់​ទៅផ្ទះវិញ។​២៤  ក្រោយមក​នាងអេលីសាបិត​ជាភរិយារបស់លោក​ក៏ចាប់មានផ្ទៃពោះ​‌‌​នាង​លាក់ខ្លួនអស់រយៈពេលប្រាំខែ។​នាងនឹកគិតថា៖​២៥  «ឥឡូវនេះ​ព្រះអម្ចាស់បានប្រោសប្រណីដល់​រូបខ្ញុំ‌​ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយខ្ញុំលែងខ្មាស​មនុស្សលោកទៀតហើយ!»។ ទេវទូតជូនដំណឹងអំពីកំណើតព្រះយេស៊ូ ២៦  ប្រាំមួយខែក្រោយមក​ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់​ទេវទូតកាព្រីអែលអោយទៅភូមិណាសារ៉ែត​ក្នុង​ស្រុកកាលីឡេ​២៧  ដើម្បីជួបនឹងស្ត្រីក្រមុំព្រហ្មចារី​ម្នាក់​‌ជាគូដណ្តឹងរបស់កំឡោះម្នាក់​ឈ្មោះយ៉ូសែប​ដែលត្រូវជាញាតិវង្សព្រះបាទដាវីឌ​‌ស្ត្រីក្រមុំនោះ​ឈ្មោះ​នាងម៉ារី។​២៨  ទេវទូតចូលទៅក្នុងផ្ទះនាង​ម៉ារី​‌ហើយពោលទៅកាន់នាងថា៖​«ចូរមានអំណរ​សប្បាយឡើង!គ​ព្រះអម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹង​នាងហើយ​ព្រះអង្គគង់ជាមួយនាង»។​២៩  ពេល​ឮពាក្យនេះ​‌​នាងម៉ារីរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង​នាងរិះគិត​ក្នុងចិត្តថា​‌តើពាក្យជំរាបសួរនេះមានន័យដូច​ម្តេច។​៣០  ទេវទូតពោលទៅកាន់នាងថា៖​«កុំ​ខ្លាចអី​ម៉ារីអើយ!​ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញ​ទ័យនឹងនាងហើយ។​៣១  នាងនឹងមានគភ៌‌​សំរាល​បានបុត្រមួយ​ដែលនាងត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា​"យេស៊ូ"។​៣២  បុត្រនោះនឹងមានឋានៈដ៏ប្រសើរ​ឧត្តម​‌ហើយគេនឹងថ្វាយព្រះនាមថា  "ព្រះបុត្រានៃ​ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត"។​ព្រះជាម្ចាស់នឹងតាំងបុត្រ​នោះ​អោយគ្រងរាជ្យលើបល្ល័ង្ករបស់ព្រះបាទ​ដាវីឌ​ជាព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះអង្គ​‌៣៣  ទ្រង់​នឹង​គ្រងរាជ្យលើប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល​អស់កល្បជា​និច្ច​‌‌ហើយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គនឹងនៅស្ថិតស្ថេរ​ឥត​មានទីបញ្ចប់ឡើយ»។​៣៤  នាងម៉ារីសួរទៅទេវ​ទូតថា៖​«តើធ្វើដូចម្តេចនឹងអោយការនេះកើត​ឡើងបាន​បើនាងខ្ញុំមិនរួមរស់ជាមួយបុរសណាផង​ដូច្នេះ?»។​៣៥  ទេវទូត*ឆ្លើយទៅ​នាងវិញថា៖​«ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​នឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាង​គឺឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត​នឹងគ្របបាំង​នាង។​ហេតុនេះ​គេនឹងថ្វាយព្រះនាមដល់បុត្រ​ដ៏វិសុទ្ធដែលត្រូវប្រសូតមកនោះថា​"ព្រះបុត្រា​របស់ព្រះជាម្ចាស់"។​៣៦‌ម៉្យាងទៀត  នាងអេលី​សាបិត​ជាញាតិរបស់នាង​មានផ្ទៃពោះប្រាំមួយ​ខែហើយ​ថ្វីដ្បិតតែគាត់មានវ័យចាស់​ថែមទាំង​ជាស្ត្រីអារទៀតផងក៏ដោយ ​៣៧  ព្រោះ​គ្មានការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ធ្វើ​មិន​កើត​នោះ​ឡើយ»។​៣៨  នាងម៉ារីពោលទៅទេវទូតថា៖​«នាងខ្ញុំជា​អ្នកបំរើរបស់ព្រះអម្ចាស់​សូមអោយបានសំរេច​តាមពាក្យរបស់លោកចុះ!»។​‌បន្ទាប់មក​ទេវទូត​ចាកចេញពីនាងទៅ។​ នាងម៉ារីទៅសួរសុខទុក្ខនាងអេលីសាបិត ‌‌​៣៩  នៅគ្រានោះ​‌នាងម៉ារីប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើ​ដំណើរទៅកាន់ភូមិមួយ​នៅតំបន់ភ្នំ​ក្នុងស្រុក​យូដា។‌‌‌​៤០  នាងបានចូលទៅក្នុងផ្ទះលោកសាការី​ហើយជំរាបសួរនាងអេលីសាបិត។​៤១  ពេលនាង​អេលីសាបិតឮនាងម៉ារីជំរាបសួរ​ទារកនៅក្នុងផ្ទៃ​នាងបំរះឡើង​ហើយគាត់ក៏បានពោរពេញដោយ​ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ​៤២  រួចបន្លឺសំឡេងឡើងថា៖​«ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់នាង​លើសស្ត្រី​នានា​ហើយព្រះអង្គក៏ប្រទានពរដល់បុត្រនាង​ដែរ។​៤៣  តើរូបខ្ញុំនេះមានឋានៈអ្វី​បានជាមាតា​ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ​មកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំដូច្នេះ?។​​៤៤  កាលខ្ញុំបានឮពាក្យជំរាបសួររបស់នាង​ស្រាប់​តែកូននៅក្នុងផ្ទៃខ្ញុំបំរះឡើង​ដោយអំណរសប្បាយ​៤៥  នាងពិតជាមានសុភមង្គលមែន​ព្រោះនាងបាន​ជឿ​ព្រះបន្ទូលដែលព្រះអម្ចាស់ប្រាប់នាងមុខជា​បានសំរេចមិនខាន»។​ ទំនុកតម្កើងរបស់នាងម៉ារី ៤៦ ពេល​នោះ​‌នាងម៉ារីថ្លែងឡើងថា‌៖​ «ព្រលឹងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់​*‌ ​៤៧ ខ្ញុំមានចិត្តអំណរយ៉ាងខ្លាំង​‌‌ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ ​៤៨ ​ព្រះអង្គទតមើលមកខ្ញុំ ដែលជាអ្នកបំរើដ៏ទន់ទាបរបស់ព្រះអង្គឃ អំណើះតទៅ​‌មនុស្សគ្រប់ជំនាន់នឹងពោលថា​ ខ្ញុំជាអ្នកមានសុភមង្គលពិតមែន​‌‌ ​៤៩ ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពបានសំដែង ការប្រសើរអស្ចារ្យចំពោះរូបខ្ញុំ។​ ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គពិតជាវិសុទ្ធ*មែន​!ង ៥០ ទ្រង់មានព្រះហប្ញទ័យ​មេត្តាករុណា​ ដល់អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះអង្គ នៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ‌‌ ​​៥១ ទ្រង់បានសំដែងប្ញទ្ធិបារមី​‌ កំចាត់មនុស្សដែលមានចិត្តឆ្មើងឆ្មៃ​‌ ​៥២​ទ្រង់បានទម្លាក់អ្នកកាន់អំណាចចុះពីតំណែង​‌ ​​ ហើយទ្រង់លើកតម្កើងមនុស្សទន់ទាបឡើង។​ ៥៣ ទ្រង់បានប្រទានសម្បត្តិយ៉ាងបរិបូណ៌ ដល់អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លាន​ ហើយបណ្តេញពួកអ្នកមាន អោយត្រឡប់ទៅវិញដោយដៃទទេ។​ ៥៤‌ ព្រះអង្គបានជួយប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល​ ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះ​អង្គ‌ ​ ​ហើយតែងតែសំដែងព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណា ៥៥ ‌ដល់លោកអប្រាហំា‌​  និង​‌  ពូជពង្សរបស់លោក​ ‌ជានិច្ចតរៀងទៅ​‌  ​ ដូចទ្រង់បានសន្យាជាមួយបុព្វបុរសរបស់យើង ឥតភ្លេចសោះឡើយ។ ៥៦  នាង​ម៉ារី​បាន​ស្នាក់​នៅ​ជាមួយ​នាង​អេលីសា​បិត​អស់រយៈពេលប្រមាណបីខែ​ទើបនាងត្រឡប់​ទៅផ្ទះវិញ។ កំណើតលោកយ៉ូហានបាទីស្ត ៥៧  លុះនាងអេលីសាបិតគ្រប់ខែហើយ​គាត់​សំរាលបានកូនប្រុសមួយ។​៥៨‌អ្នកជិតខាង​និង​ញាតិសន្តាននាំគ្នាអបអរសាទរជាមួយគាត់​ព្រោះ​គេបានឮដំណឹងថា​ព្រះអម្ចាស់សំដែងព្រះហប្ញទ័យ​មេត្តាករុណាចំពោះគាត់យ៉ាងច្រើនអនេក។​ ៥៩  ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមក​គេធ្វើពិធីកាត់ស្បែក*​អោយទារកនោះ​ហើយចង់ដាក់ឈ្មោះថា‌​"សាការី"‌​ដូចឪពុកដែរ​៦០  តែម្តាយប្រាប់ថា៖​«ទេ  ត្រូវដាក់ឈ្មោះថា‌"យ៉ូហាន"‌វិញ»។​៦១  ពួក​គេតបថា៖​«ក្នុងញាតិសន្តានរបស់អ្នក​គ្មាននរណា​មានឈ្មោះហ្នឹងទេ»។​៦២  គេធ្វើសញ្ញាសួរទៅ​លោកសាការីថា​ចង់ដាក់ឈ្មោះអ្វីអោយកូន។​៦៣  លោក​សាការី​សុំអោយ​គេយក​ក្តារឆ្នួន​មួយ​មក​ហើយសរសេរថា​‌«កូននេះឈ្មោះ  យ៉ូហាន»។​ពួកគេងឿងឆ្ងល់គ្រប់គ្នា។​៦៤  រំពេចនោះ​ស្រាប់​តែលោកនិយាយបានដូចដើមវិញ​រួចលោកបន្លឺ​សំឡេងសរសើរព្រះជាម្ចាស់។​៦៥  អ្នកជិតខាង​កោតស្ញប់ស្ញែងចគ្រប់ៗគ្នា​ហើយព្រឹត្តិការណ៍នេះ​ឮសុសសាយពេញតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដា។​៦៦  អស់​អ្នកដែលបានឮក៏ចងចាំរឿងនេះទុកក្នុងចិត្ត​ហើយ​ដណ្តឹងសួរខ្លួនឯងថា៖​«តើថ្ងៃក្រោយ​‌កូននេះនឹង​ទៅជាយ៉ាងណា?»​ដ្បិតព្រះបារមីឆរបស់ព្រះ​អម្ចាស់តាមជួយថែ​រក្សាកូននេះ។​ ទំនុកតម្កើងរបស់លោកសាការី ៦៧  ពេលនោះ​លោកសាការីជាឪពុករបស់ទារក​បានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​​ហើយ​ថ្លែងពាក្យក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គថា​៖​ ‌​៦៨‌«សូម​លើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃជនជាតិអ៉ីស្រាអែល​‌ ដ្បិតទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យយាងមក រំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។​ ‌៦៩ ទ្រង់បានប្រទានព្រះសង្គ្រោះ ដ៏មានប្ញទ្ធិមួយព្រះអង្គពីក្នុងចំណោម​ ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ​ ជាអ្នកបំរើព្រះអង្គមកអោយយើង។​ ៧០ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះសង្គ្រោះនេះមកយើង​ ស្របនឹងព្រះបន្ទូលសន្យាថ្លែង  តាមរយៈ ព្យាការី*របស់ព្រះអង្គនៅជំនាន់ដើម​‌‌ ‌‌​​៧១ គឺ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង អោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ​  និង ‌ រួចពីអំណាចរបស់អស់អ្នកដែលស្អប់យើង។​ ៧២ ព្រះអង្គសំដែងព្រះហប្ញទ័យ​ មេត្តាករុណាដល់បុព្វបុរស*​របស់យើង​‌ ហើយគោរពតាមសម្ពន្ធមេត្រី*របស់ព្រះអង្គ យ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រ ៧៣ គឺព្រះអង្គបានសន្យាយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់​ដល់ លោកអប្រាហាំ*  ជាបុព្វបុរសរបស់យើងថា​‌‌ ‌‌៧៤ ទ្រង់នឹងរំដោះយើង អោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ​‌ ដើម្បីយើងអាចគោរពបំរើព្រះអង្គបាន ដោយឥតភ័យ​ខ្លាច​‌‌ ៧៥ ព្រមទាំងអោយយើងរស់នៅ  បានបរិសុទ្ធ* និង​  សុចរិត​  ជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ ជារៀងរាល់ថ្ងៃរហូតអស់មួយ​ជីវិត។ ‌‌៧៦ ចំណែកឯកូនវិញ​‌​  ​កូននឹងទៅជាព្យាការី* របស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត​‌ ព្រោះកូននឹងដើរមុខព្រះអម្ចាស់​ ‌ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ។​ ៧៧ កូននឹងធ្វើអោយប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គដឹង ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះគេ​‌ ដោយលើកលែងទោសអោយគេរួចពីបាប​។​ ‌‌​៧៨ ព្រះរបស់យើងមានព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណាដ៏លើសលប់ ព្រះអង្គប្រទានថ្ងៃរះ​‌‌ជពី​ស្ថានលើមក ដើម្បីរំដោះយើង ៧៩ និង  ដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងទីងងឹត ក្រោមអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់​ ‌ ព្រមទាំងតំរង់ផ្លូវយើង ឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីសុខសាន្ត»។​ ៨០  ‌កុមារ​យ៉ូហាន​មាន​វ័យ​ចំរើន​ឡើង​ជា​លំដាប់​ទាំងខាងរូបកាយ​ទាំងខាងវិញ្ញាណ។​គាត់រស់​នៅតែក្នុងវាលរហោស្ថាន​រហូតដល់ថ្ងៃដែលគាត់​បង្ហាញខ្លួនអោយប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែលឃើញ។​ កំណើតព្រះយេស៊ូ ​

ជំពូកទី២ កែប្រែ

១‌  នៅគ្រានោះ      ​ព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមុាំង ២ ព្រះនាមអូគូស្ត​មានព្រះរាជបញ្ជា​អោយជំរឿនចំនួនប្រជាជនទាំងអស់​ក្នុងចក្រភព​រ៉ូមុំាងទាំងមូលឈ។​២  ការជំរឿនប្រជាជនលើក​ដំបូងនេះ​បានធ្វើឡើង​ក្នុងអំឡុងពេលដែលលោក​គីរីញូស​ធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកស៉ីរី។​៣  អ្នក​ស្រុកទាំងអស់ត្រូវទៅចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជី​តាមស្រុក​កំណើតរៀងៗខ្លួន។​៤  រីឯលោកយ៉ូសែបក៏ចេញ​ដំណើរពីភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ​ឆ្ពោះ​ទៅភូមិបេថ្លេហិម​ក្នុងស្រុកយូដា​ជាភូមិកំណើត​របស់ព្រះបាទដាវីឌ​ព្រោះលោកជាព្រះញាតិវង្ស​នឹងព្រះបាទដាវីឌ។​៥  លោកទៅចុះឈ្មោះជាមួយ​នាងម៉ារី​ជាភរិយាដែលមានផ្ទៃពោះ។​៦  ពេល​អ្នកទាំងពីរនៅឯភូមិបេថ្លេហិម​នាងម៉ារីគ្រប់ខែ​ហើយ។​៧  នាងសំរាលបានបុត្រមួយ​ជាបុត្រ​ច្បង។​នាងរុំបុត្រនោះនឹងសំពត់‌‌‌​រួចដាក់អោយ​ផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វ​‌‌ដ្បិតពុំមានសល់កន្លែងសំណាក់ក្នុង​ផ្ទះសោះ។ ទេវទូតប្រកាសអំពីកំណើតព្រះយេស៊ូប្រាប់ពួកគង្វាល ‌‌៨  ក្នុងស្រុកនោះ​‌ពេលយប់​មានពួកគង្វាលនៅ​មើលហ្វូងសត្វរបស់គេតាមវាលស្មៅ។​៩  ពេល​នោះ‌​ទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មកឈរនៅក្បែរ​ពួកគេ​សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានភ្លឺចិញ្ចែង​ចិញ្ចាចនៅជុំវិញគេ ​នាំអោយគេភ័យខ្លាចយ៉ាង​ខ្លាំង។​១០  ទេវទូតពោលទៅគេថា៖​«កុំខ្លាចអ្វី​ឡើយ​‌​ខ្ញុំនាំដំណឹងល្អមួយមកប្រាប់អ្នករាល់គ្នា។​ដំណឹងនេះនឹងធ្វើអោយប្រជារាស្ត្រទាំងមូល​មាន​អំណរដ៏លើសលប់។​១១  យប់នេះ  នៅក្នុងភូមិ​កំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌ‌​ព្រះសង្គ្រោះរបស់​អ្នករាល់គ្នាប្រសូតហើយ​‌គឺព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់។​១២  នេះជាសញ្ញាសំគាល់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹង​ គឺ​អ្នករាល់គ្នាមុខជាឃើញទារកមួយ​ទើបនឹងប្រសូត​រុំដោយសំពត់​    ផ្តេកនៅក្នុងស្នូកសត្វ»។ ១៣  រំពេចនោះ​មានទេវទូតច្រើនកុះករ​ចុះពី​ស្ថានបរមសុខ*​មករួមជាមួយទេវទូតនោះ​ច្រៀង​សរសើរព្រះជាម្ចាស់ថា៖​១៤  «សូមលើកតម្កើង​សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់​នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត‌‌‌‌​ហើយ​សូម​អោយ​មនុស្ស​លោក​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់ព្រះអង្គ​បានប្រកបដោយសេចក្តីសុខសាន្ត​នៅលើផែនដី!»។​ ១៥​លុះពួកទេវទូតត្រឡប់ទៅស្ថានបរមសុខវិញ​អស់ទៅ​ពួកគេបបួលគ្នាថា៖​«ទៅ!​‌យើងនាំគ្នា​ទៅបេថ្លេហិម​មើលហេតុការណ៍ដែលកើតមាន​ដូចព្រះអម្ចាស់បានសំដែងអោយយើងដឹង​នោះ​មើល៍»។ ​១៦  ពួកគេប្រញាប់ប្រញាល់នាំគ្នាធ្វើ​ដំណើរទៅ​ឃើញនាងម៉ារី​លោកយ៉ូសែប​ព្រម​ទាំងព្រះឱរស​ផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វ។​១៧  ពេលពួកគង្វាល​ឃើញព្រះឱរសហើយ​គេក៏រៀបរាប់អំពីសេចក្តី​ដែលទេវទូតបានប្រាប់អំពីព្រះឱរសនេះ។​១៨  អស់​អ្នកដែលបានឮពួកគង្វាលនិយាយ​នឹកឆ្ងល់យ៉ាង​ខ្លាំង។​១៩  រីឯនាងម៉ារីវិញ​នាងចងចាំហេតុការណ៍​ទាំងនេះទុកក្នុងចិត្ត​ព្រមទាំងត្រិះរិះពិចារណា​ថែមទៀតផង។​២០  បន្ទាប់មក​ពួកគង្វាលត្រឡប់​ទៅវិញ​ទាំងច្រៀងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់​ព្រះជាម្ចាស់​ព្រោះហេតុការណ៍ទាំងអស់ដែលគេ​បានឃើញបានឮ​ស្របតាមសេចក្តីដែលទេវទូត​បានប្រាប់គេ​ឥតមានខ្វះត្រង់​ណា​ឡើយ។ ២១  ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមក​ដល់ពេលកំណត់ធ្វើ​ពិធីកាត់ស្បែក*ថ្វាយព្រះឱរស​គេថ្វាយព្រះនាម​ថា​«យេស៊ូ»​‌ជាព្រះនាមដែលទេវទូត*​បាន​ប្រាប់​នាង​ម៉ារី​​មុន​ពេល​មានផ្ទៃពោះ។​ ពិធីថ្វាយព្រះឱរសយេស៊ូ  នៅក្នុងព្រះវិហារ ២២​លុះដល់ពេលកំណត់ដែលលោកយ៉ូសែប​និង​នាងម៉ារីត្រូវធ្វើពិធីជំរះកាយ​អោយបានបរិសុទ្ធ*​តាមគម្ពីរវិន័យ*លោកម៉ូសេ*ញ​អ្នកទាំងពីរក៏នាំ​ព្រះឱរសទៅថ្វាយព្រះអម្ចាស់​នៅក្រុងយេរូសា​ឡឹម​២៣  ដ្បិតក្នុងគម្ពីរវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់មាន​ចែងទុកមកថា៖​«កូនប្រុសច្បងទាំងអស់​ត្រូវទុក​ជាចំណែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់»ដ។​២៤  អ្នកទាំងពីរ​ថ្វាយយញ្ញបូជា​តាមគម្ពីរវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់​បានចែងទុកមក​‌​គឺថ្វាយ​‌"លលកមួយគូ​‌ឬ​‌ព្រាប​ស្ទាវពីរ"ឋ។​ ២៥  នៅក្រុងយេរូសាឡឹម​មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ​‌ស៉ីម៉ូន​ជាមនុស្សសុចរិត*​គាត់គោរពកោតខ្លាច​ព្រះជាម្ចាស់​ព្រមទាំងទន្ទឹងរង់ចាំពេលព្រះអង្គ​យាងមកសំរាលទុក្ខប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល។​ព្រះ​វិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*សណ្ឋិតលើគាត់​‌‌២៦  ហើយសំដែង​អោយគាត់ដឹងថាគាត់មិនត្រូវស្លាប់​ដរាបណាមិន​ទាន់បានឃើញព្រះគ្រីស្ត*​ដែលព្រះអម្ចាស់ចាត់​អោយមក​ទេនោះ។​២៧  ព្រះវិញ្ញាណនាំលោកតា​ស៉ីម៉ូនចូលក្នុងព្រះវិហារ*។​ពេលមាតាបិតានាំ​ព្រះឱរសយេស៊ូមកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់​តាមគម្ពីរ​វិន័យ*​២៨  លោកតាស៉ីម៉ូនក៏យកព្រះឱរសមកបី‌‌​រួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថា​៖​ ២៩  «បពិត្រព្រះដ៏ជាចៅហ្វាយ!​ ឥឡូវនេះ​  ព្រះអង្គបានសំរេចតាម ព្រះបន្ទូលសន្យាហើយ។ ដូច្នេះ‌  សូមអោយទូលបង្គំ ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ លាចាកលោកនេះទៅ​  ដោយសុខសាន្តផងចុះ ៣០ ដ្បិតភ្នែកទូលបង្គំបានឃើញការសង្គ្រោះ​ ៣១ ​ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកអោយ ប្រជាជាតិទាំងអស់​ ៣២ គឺ​ជាពន្លឺដែលនាំអោយមនុស្ស គ្រប់ជាតិសាសន៍ស្គាល់ព្រះអង្គ​‌ ​ និង​  ជាសិរីរុងរឿងរបស់អ៉ីស្រាអែល ជាប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ»។ ពាក្យទំនាយរបស់លោកស៉ីម៉ូន ‌‌៣៣  មាតា​បិតា​របស់​ព្រះយេស៊ូ​ងឿង​ឆ្ងល់​នឹង​សេចក្តីដែលលោកតាស៉ីម៉ូនមានប្រសាសន៍​អំពីព្រះ​ឱរសណាស់។​៣៤  លោកតាស៉ីម៉ូនជូនពរអ្នកទាំង​ពីរ​ហើយនិយាយទៅកាន់នាងម៉ារី​ជាមាតា​ថា៖​«ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បុត្រនេះមក​ដើម្បីអោយ​ជនជាតិអ៉ីស្រាអែលច្រើននាក់ដួល​ឬ​ងើបឡើង​វិញ។​បុត្រនេះជាទីសំគាល់មួយបង្ហាញអំពីការ​សង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់​‌​តែមានមនុស្សជាច្រើន​នឹងជំទាស់ប្រឆាំង។​៣៥  បុត្រនេះធ្វើអោយគំនិត​លាក់កំបាំងរបស់មនុស្សជាច្រើន​លេចច្បាស់ឡើង​រីឯនាងវិញ​នាងនឹងឈឺចុកចាប់យ៉ាងខ្លាំង  ​ដូច​មានដាវមួយមកចាក់ទម្លុះដួងចិត្តឌរបស់នាង»។​ ពាក្យទំនាយរបស់យាយហាណ្ណា ‌‌៣៦  មានព្យាការិនីម្នាក់ឈ្មោះ​ហាណ្ណា​ជាកូន​របស់លោកផានូអែល​ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ*អស៊ែរ។​គាត់រៀបការបានប្រាំពីរឆ្នាំ‌​ប្តីគាត់ក៏ទទួលមរណ​ភាពចោលទៅ​៣៧‌គាត់នៅមេម៉ាយរហូត​ឥឡូវ​នេះ  គាត់មានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយ​អាយុប៉ែត​សិបបួនឆ្នាំ។​គាត់មិនទៅណាឆ្ងាយពីព្រះ​វិហារ*​ទេ​គាត់នៅគោរពបំរើព្រះអង្គទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ​ដោយតមអាហារ​‌និង​អធិស្ឋាន*​ផង។​៣៨  ពេល​នោះ​លោកយាយហាណ្ណាក៏នៅទីនោះដែរ‌‌​គាត់​សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់​‌​រួចតំណាលអំពីព្រះ​ឱរសនោះ​ប្រាប់អស់អ្នកដែលទន្ទឹងរង់ចាំព្រះជា​ម្ចាស់យាងមក​លោះក្រុងយេរូសាឡឹម។​ ព្រះឱរសត្រឡប់ទៅភូមិណាសារ៉ែតវិញ ‌‌៣៩  កាល​មាតា​បិតា​របស់​ព្រះយេស៊ូ​បាន​បំពេញ​កិច្ចការទាំងអស់​ស្របតាមគម្ពីរវិន័យ*របស់​ព្រះអម្ចាស់សព្វគ្រប់ហើយ​គាត់ក៏នាំគ្នាវិលត្រឡប់​ទៅណាសារ៉ែតជាភូមិរបស់គាត់​ក្នុងស្រុកកាលីឡេ​វិញ។​៤០‌  ព្រះកុមារមានវ័យចំរើនឡើងជាលំដាប់​មានកម្លាំងកាន់តែមាំមួនឡើង​និង​ពោរពេញទៅ​ដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។​ព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះ​ហប្ញទ័យនឹងព្រះកុមារនេះណាស់​។​ ព្រះកុមារយេស៊ូនៅក្នុងព្រះវិហារ ‌‌៤១  ជារៀងរាល់ឆ្នាំ​‌ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង*​មាតាបិតា​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​តែង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រុងយេរូសាឡឹម។​៤២  លុះដល់ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះជន្មាយុដប់ពីរព្រះវស្សា​មាតាបិតាក៏នាំព្រះ​អង្គឡើងទៅចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យ​តាមទំនៀម​ទម្លាប់។​៤៣  លុះពិធីបុណ្យបានចប់សព្វគ្រប់ហើយ​អ្នកទាំងពីរនាំគ្នាវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។​រីឯព្រះ​កុមារ​យេស៊ូ​គង់​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម​នៅ​ឡើយ​តែមាតាបិតាពុំបានដឹងទេ។​៤៤  គាត់នឹកស្មានថា​ព្រះ​កុមារ​គង់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក​ដែល​រួម​ដំណើរជាមួយគ្នា។​ក្រោយពីបានធ្វើដំណើរអស់​រយៈពេលមួយថ្ងៃ​ទើបគាត់នាំគ្នាដើររកព្រះកុមារ​ក្នុងចំណោមញាតិមិត្តទាំងអស់‌‌​៤៥  ប៉ុន្តែ​រកពុំ​ឃើញសោះ​គាត់ក៏នាំគ្នាត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូ​សាឡឹមវិញ​‌​ដើម្បីរកព្រះអង្គនៅទីនោះទៀត។​៤៦  បីថ្ងៃក្រោយមក​មាតាបិតាឃើញព្រះយេស៊ូ​ក្នុងព្រះវិហារ*​ព្រះអង្គគង់នៅកណ្តាលចំណោម​គ្រូអាចារ្យ*​កំពុងតែស្តាប់គេនិយាយ​ព្រមទាំង​សួរសំណួរផ្សេងៗដល់គេផង។​៤៧  អស់អ្នកដែល​ស្តាប់ព្រះកុមារ​នឹកឆ្ងល់ពីព្រះបន្ទូលឆ្លើយឆ្លងរបស់​ព្រះអង្គ​ប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។​៤៨‌កាល​មាតាបិតាបានឃើញព្រះកុមារហើយ​គាត់នឹកឆ្ងល់​យ៉ាងខ្លាំង។​មាតាសួរថា៖​«កូនអើយ!​ហេតុអ្វី​បានជាកូនធ្វើដូច្នេះ?​ឪពុកម្តាយព្រួយចិត្តណាស់​ខំដើររកកូន»។​៤៩  ព្រះកុមារមានព្រះបន្ទូលតប​ថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាលោកឪពុកអ្នកម្តាយរកកូន​យ៉ាងហ្នឹង?​តើលោកឪពុកអ្នកម្តាយមិនជ្រាប​ថា    កូនត្រូវនៅក្នុងដំណាក់ព្រះបិតារបស់កូន​ទេ​ឬ?»។​៥០‌ប៉ុន្តែ​មាតាបិតាពុំបានយល់អត្ថន័យ​នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះកុមារឡើយ។​ ៥១  បន្ទាប់មក​ព្រះកុមារយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅ​ភូមិណាសារ៉ែតជាមួយមាតាបិតាវិញ​ហើយធ្វើ​តាមឱវាទរបស់គាត់ទាំងពីរនាក់។​មាតារបស់​ព្រះអង្គ​ចង​ចាំ​ហេតុ​ការណ៍​ទាំង​អស់​នោះ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត។​៥២  ព្រះយេស៊ូមានវ័យចំរើនឡើង​ហើយ​មានប្រាជ្ញាកាន់តែវាងវៃ​ជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យ​ព្រះជាម្ចាស់​និង​ជាទីគាប់ចិត្តមនុស្សផងទាំងពួង។​ លោកយ៉ូហានបាទីស្តប្រៀនប្រដៅបណ្តាជន (ម៉ាថាយ  ៣.  ១-១២    ​ម៉ាកុស  ១.១-៨​    យ៉ូហាន  ១.១៩-២៨)

ជំពូកទី៣ កែប្រែ

១  នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំ    ​នៃរជ្ជកាល​ព្រះចៅ​ ៣ អធិរាជរ៉ូមុាំង  ព្រះនាមទីប៊ែរ‌​លោក​ប៉ុនពីឡាតធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកយូដា​ព្រះ​បាទហេរ៉ូដ​ជាស្តេចអនុរាជ*គ្រប់គ្រងស្រុកកាលី​ឡេ​ព្រះបាទភីលីពអនុជរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ​ជា​ស្តេចអនុរាជ    គ្រប់គ្រងតំបន់អ៉ីទូរេ​និង​តំបន់​ត្រាខូនីត​ព្រះបាទលីសាញ៉ាស  ជាស្តេចអនុរាជ​គ្រប់គ្រងស្រុកអាប៊‌ីឡែន​‌២  លោកហាណ្ណា‌​និង​‌លោកកៃផាសធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ*។​ពេល​នោះ    ​ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោក​យ៉ូហាន​ជាកូនរបស់លោកសាការី​នៅក្នុងវាល​រហោស្ថាន*។​៣  លោកយ៉ូហានធ្វើដំណើរគ្រប់ទី​កន្លែង  ក្នុងតំបន់ទន្លេយ័រដាន់​ហើយប្រកាស​អោយមនុស្សកែប្រែចិត្តគំនិត​ដោយទទួលពិធី​ជ្រមុជទឹក*​ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោស​អោយរួចពីបាប។​ ៤  លោកប្រកាសដូច្នេះ‌‌​ស្រប​តាមសេចក្តីដែលមានចែងទុក​ក្នុងគម្ពីរព្យាការី​អេសាយឍថា៖‌ «មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើង នៅវាល​រហោ​ស្ថាន​ថា: ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់​‌​‌ ចូរតំរង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ។​ ៥ ត្រូវបំពេញច្រកភ្នំទាំងអស់អោយរាបស្មើ​‌​ ​និង​‌  ពង្រាប​ភ្នំ​តូចធំ​ទាំងប៉ុន្មានអោយ​រាប​ ត្រូវតំរង់ផ្លូវកោងអោយត្រង់​‌‌‌ ព្រមទាំងលុបផ្លូវរដិបរដុបអោយរាបស្មើដែរ​ ៦ នោះមនុស្សទាំងអស់​នឹង​ឃើញការសង្គ្រោះ របស់ព្រះជាម្ចាស់»។​ ៧  លោក​យ៉ូហាន​តែង​តែ​បន្ទោស​មហាជន​ដែល​មកទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោកថា៖​‌«នែ៎​ពូជ​ពស់វែកអើយ!​‌​តើនរណាប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នា​រត់គេចពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ណ​ដែលជិត​មកដល់ដូច្នេះ?។​៨  ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អ​ដើម្បី​បញ្ជាក់ថា​អ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិតមែន។​កុំ​អាង​ខ្លួន​ថា​មាន​លោក​អប្រាហាំ​ជា​បុព្វបុរស*​នោះឡើយ​ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​ព្រះជាម្ចាស់​ក៏អាចធ្វើអោយថ្មទាំងនេះ​ទៅជាកូនចៅលោក​អប្រាហំាបានដែរ។​៩  ពូថៅនៅជិតគល់ឈើជា​ស្រេចហើយ​ដើមឈើណាមិនផ្តល់ផ្លែល្អទេ​ត្រូវ​កាប់រំលំ​បោះទៅក្នុងភ្លើង»។​១០  មហាជនសួរ​លោកយ៉ូហានថា៖​«បើដូច្នេះ​តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី​ខ្លះ?»។​១១  លោកយ៉ូហានតបទៅពួកគេវិញ​ថា៖​«អ្នកណាមានអាវពីរ​ត្រូវចែកអោយអ្នក​ដែលគ្មាន​‌ហើយអ្នកដែលមានចំណីអាហារ​‌ក៏ត្រូវ​ចែកអោយអ្នកគ្មានដែរ»។​១២  មានអ្នកទារពន្ធ*​ខ្លះមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*​ហើយសួរលោកថា៖​«លោកគ្រូអើយ!​‌‌តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។​១៣  លោកឆ្លើយវិញថា៖​«កុំទារពន្ធហួសពីកំរិត​ដែលមានកំណត់ទុកនោះឡើយ»។​​១៤  មាន​ទាហានមកសួរលោកថា៖​«ចុះយើងខ្ញុំវិញ​តើ​ត្រូវធ្វើអ្វីដែរ?»។​លោកឆ្លើយថា៖​«កុំចោទ​ប្រកាន់​កុំសង្កត់សង្កិនយកប្រាក់ពីអ្នកណាអោយ​សោះ​ត្រូវស្កប់ចិត្តតែនឹងប្រាក់ខែរបស់អ្នករាល់គ្នា​ប៉ុណ្ណោះបានហើយ»។ ១៥  ប្រជាជននៅតែរង់ចាំ‌​‌ហើយគេរិះគិតក្នុង​ចិត្តគ្រប់ៗគ្នាថា​‌‌ប្រហែលលោកនេះទេដឹង  ជា​ព្រះគ្រីស្ត*!។​១៦  លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍​ប្រាប់គេទាំងអស់គ្នាថា៖​«ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជ*អោយ​អ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក​ប៉ុន្តែ‌​លោកដែលមានកម្លាំង​ខ្លាំងជាងខ្ញុំ‌​ជិតមកដល់ហើយ។​ខ្ញុំមានឋានៈទាប​ណាស់​សូម្បីតែស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកក៏​មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង​លោក​នឹងធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ​និង​ដោយភ្លើងវិញ។​១៧  លោកកាន់ចង្អេរ‌‌​លោកសំអាតលានបោកស្រូវ​ដើម្បីអុំស្រូវ​យក​គ្រាប់ល្អប្រមូលដាក់ជង្រុក​រីឯសំដីត​វិញ​លោក​នឹងដុតក្នុងភ្លើង​ដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។​១៨  លោក​យ៉ូហាន​ប្រកាស​ដំណឹងល្អ*​ដល់​ប្រជាជន​ដោយ​ពាក្យ​ដាស់​តឿន​ជា​ច្រើន​ទៀត​ផង។​១៩លោកស្តីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជថែមទៀត​ព្រោះទ្រង់បានយកព្រះនាងហេរ៉ូឌី​យ៉ាដា​ដែលត្រូវជាមហេសីរបស់អនុជ*ព្រះអង្គ​មកធ្វើជាមហេសីរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។​មិនតែ​ប៉ុណ្ណោះសោត​លោកយ៉ូហានស្តីបន្ទោសព្រះបាទ​ហេរ៉ូដ​ព្រោះទ្រង់បានធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើន​ផង។​‌​២០  ទ្រង់បាន​ធ្វើអំពើអាក្រក់​មួយទៀត‌​‌‌​គឺ​ចាប់លោកយ៉ូហានទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង។​ ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក (មថ.  ៣.  ១៣-១៧​    មក.  ១.  ៩-១១  ​  យហ.  ១.  ៣២-៣៤) ២១‌​ពេលប្រជាជនទាំងអស់ទទួលពិធីជ្រមុជទឹក​រួចហើយ​ព្រះយេស៊ូក៏ទទួលពិធីជ្រមុជទឹក​ដែរ។​នៅពេលព្រះអង្គកំពុងអធិស្ឋាន*​ស្រាប់តែផ្ទៃ​មេឃបើកចំហ​‌២២  ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​យាងចុះមក​មានរូបរាងដូចសត្វព្រាប​សណ្ឋិតលើ​ព្រះអង្គ។​មានឮព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមក​ថា៖​«ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង​យើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់​»ថ។ បញ្ជីរាយនាមព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ១.  ១-១៧) ២៣  កាលព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមព្រះបរមកិច្ច​ព្រះ​អង្គមានព្រះជន្មាយុ​ប្រមាណ​សាមសិប​ព្រះវស្សា។​តាមគេស្មាន​‌ព្រះអង្គជាបុត្ររបស់លោកយ៉ូសែប​ដែលត្រូវជាបុត្រលោកអេលី​២៤‌  លោកអេលីជា​បុត្រលោកម៉ាថាត់​លោកម៉ាថាត់ជាបុត្រលោក​លេវី​លោកលេវីជាបុត្រលោកមែលឃី​លោក​មែលឃីជាបុត្រលោកយ៉ាណាយ​លោកយ៉ាណាយ​ជាបុត្រលោកយ៉ូសែប ​២៥  លោកយ៉ូសែបជាបុត្រ​លោកម៉ាថាធី​លោកម៉ាថាធីជាបុត្រលោក​អម៉ូស​លោកអម៉ូសជាបុត្រលោកណាអ៊ូម​លោក​ណាអ៊ូមជាបុត្រលោកហែសលី​លោកហែសលីជា​បុត្រលោកណាកាយ​‌​២៦  លោកណាកាយជាបុត្រ​លោកម៉ាអាត​លោកម៉ាអាតជាបុត្រលោក​ម៉ាថាធី​លោកម៉ាថាធីជាបុត្រលោកសេមែន​លោកសេមែនជាបុត្រលោកយ៉ូសិច​លោកយ៉ូសិច​ជាបុត្រលោកយ៉ូដា​២៧  លោកយ៉ូដាជាបុត្រ​លោកយ៉ូណាន់​លោកយ៉ូណាន់ជាបុត្រលោករេសា​លោករេសាជាបុត្រលោកសូរ៉ូបាបែល​‌​លោក​សូរ៉ូបាបែលជាបុត្រលោកសាឡាធីអែល​លោក​សាឡាធីអែល​ជាបុត្រលោកនេរី​២៨‌លោកនេរី​ជាបុត្រលោកមែលឃី​លោក‌មែលឃីជាបុត្រ​លោកអាត់ឌី‌‌​លោកអាត់ឌីជាបុត្រកូសាម​លោក​កូសាមជាបុត្រលោកអែលម៉ាដាម​‌​លោកអែល​ម៉ាដាមជាបុត្រលោកអ៊ែរ​‌​‌‌​២៩  លោកអ៊ែរជាបុត្រ​លោកយេស៊ូ​លោកយេស៊ូជាបុត្រលោកអេលី​អេស៊ែរ​លោកអេលីអេស៊ែរជាបុត្រលោកយ៉ូរីម​លោកយ៉ូរីមជាបុត្រលោកម៉ាថាត់​ លោកម៉ាថាត់​ជាបុត្រលោកលេវី‌​‌៣០  លោកលេវីជាបុត្រលោក​ស៉ីម៉ូន​លោកស៉ីម៉ូនជាបុត្រលោកយូដា​លោក​យូដាជាបុត្រលោកយ៉ូសែប​លោកយ៉ូសែបជាបុត្រ​លោកយ៉ូណាម​លោកយ៉ូណាមជាបុត្រលោក​អេលីយ៉ាគីម​៣១‌  លោកអេលីយ៉ាគីមជាបុត្រលោក​ម៉េលា​លោកម៉េលាជាបុត្រលោកមេណា​លោក​មេណាជាបុត្រលោកម៉ាតាថា​លោកម៉ាតាថាជា​បុត្រលោកណាថាន់​លោកណាថាន់ជាបុត្រស្តេច​ដាវីឌ​៣២‌  ស្តេចដាវីឌជាបុត្រលោកយេសាយ​លោកយេសាយជាបុត្រលោកយ៉ូបេដ​លោក​យ៉ូបេដជាបុត្រលោកបូអូស​លោកបូអូសជាបុត្រ​លោកសាឡា​លោកសាឡាជាបុត្រលោកណាសូន​៣៣  លោក​ណាសូន​ជា​បុត្រ​លោក​អមីណាដាប​លោកអមីណាដាបជាបុត្រលោកអាដមីន​លោក​អាដមីនជាបុត្រលោកអ័រនី​លោកអ័រនីជាបុត្រ​លោកអែសរ៉ូម​លោកអែសរ៉ូមជាបុត្រលោកផា​រ៉ែស​លោកផារ៉ែសជាបុត្រលោកយូដា​៣៤  លោក​យូដាជាបុត្រលោកយ៉ាកុប​លោកយ៉ាកុបជាបុត្រ​លោកអ៉ីសាក​លោកអ៉ីសាកជាបុត្រលោកអប្រា​ហាំ លោកអប្រាហាំជាបុត្រលោកតេរ៉ា​លោក​តេរ៉ាជាបុត្រលោកណាហ៊រ​៣៥  លោកណាហ៊រជា​បុត្រលោកសេរូក​លោកសេរូកជាបុត្រលោក​រ៉ាកៅ​លោករ៉ាកៅជាបុត្រលោកពេឡេក​‌​‌លោក​ពេឡេកជាបុត្រលោកហេប៊ែរ​លោកហេប៊ែរជា​បុត្រលោកសេឡា​‌‌​៣៦‌  លោកសាឡាជាបុត្រលោក​កៃណាម​លោកកៃណាមជាបុត្រលោកអារបា៉ក​សាដ​លោកអារបា៉កសាដជាបុត្រលោកសិម​លោកសិមជាបុត្រលោកណូអេ​លោកណូអេជា​បុត្រលោកឡាម៉េក​៣៧  លោកឡាម៉េកជាបុត្រ​លោកម៉ាធូសាឡា​លោកម៉ាធូសាឡាជាបុត្រលោក​ហេណុក​លោកហេណុកជាបុត្រលោកយ៉ារ៉េដ​លោកយ៉ារ៉េដជាបុត្រលោកម៉ាឡេឡែល​លោក​ម៉ាឡេឡែលជាបុត្រលោកកៃណាម​៣៨‌លោក​កៃណាមជាបុត្រលោកអេណុស​លោកអេណុស​ជាបុត្រលោកសេថ ​លោកសេថជាបុត្រលោក​អដាំ​ ហើយលោកអដាំជាបុត្រព្រះជា​ម្ចាស់។​ ព្រះយេស៊ូឈ្នះការល្បួង (ម៉ាថាយ  ៤.  ១-១១​    ម៉ាកុស    ១.  ១២-១៣)

ជំពូកទី៤ កែប្រែ

១  ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ព្រះ ៤ វិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​ព្រះអង្គយាងត្រឡប់​ពីទន្លេយ័រដាន់មកវិញ​ហើយព្រះវិញ្ញាណនាំព្រះ​អង្គទៅវាលរហោស្ថាន។​២  នៅទីនោះ​ព្រះអង្គ​ត្រូវមារ*សាតាំងល្បួង​អស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ។​ក្នុងអំឡុងពេលនោះ​‌ព្រះអង្គពុំសោយអ្វីឡើយ។​លុះផុតពីពេលនោះទៅ‌​ទើបទ្រង់ឃ្លាន។​៣  មារ*​ទូលព្រះអង្គថា៖​‌‌«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះ​បុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន​សូមធ្វើអោយដុំថ្មនេះ​ទៅជានំបុ័ងមើល៍»។​៤  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​តបទៅវិញថា៖​«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា​មនុស្សមិន​មែនរស់ដោយសារតែអាហារទប៉ុណ្ណោះទេធ»។​ ៥  មារនាំព្រះអង្គទៅកន្លែងមួយដ៏ខ្ពស់​ហើយ​ចង្អុល​បង្ហាញ​នគរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅលើ​ផែនដី​អោយ​ព្រះអង្គឃើញ​ក្នុងមួយរយៈពេលដ៏ខ្លី។​‌៦  មារ​សាតាំងទូលព្រះអង្គថា៖​«ខ្ញុំនឹងប្រគល់អំណាច​ព្រម​ទាំង​ភោគ​ទ្រព្យ​របស់​នគរ​ទាំង​នោះ​អោយ​លោក​‌ដ្បិតអ្វីៗទាំងអស់ជាសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំ​ខ្ញុំអាច​ប្រគល់អោយអ្នកណាក៏បាន​ស្រេចតែនឹងចិត្តខ្ញុំ។​៧  ដូច្នេះ​ប្រសិនបើលោកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំ​សម្បត្តិ​ទាំងនោះនឹងបានជារបស់លោកហើយ»។​៨  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖​«ក្នុងគម្ពីរ​មានចែងថា​"អ្នកត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់*​ជាព្រះរបស់អ្នក​និង​គោរពបំរើតែព្រះអង្គមួយ​ប៉ុណ្ណោះ"​ន»​។​ ៩  បន្ទាប់មក​មារនាំព្រះអង្គទៅក្រុងយេរូសា​ឡឹម​ដាក់ព្រះអង្គលើកំពូលព្រះវិហារ*​ហើយទូល​ថា៖​«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះ​ជាម្ចាស់មែន​សូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅក្រោម​មើល៍​១០  ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា​"ព្រះជាម្ចាស់​នឹងបញ្ជាអោយទេវទូត*ថែរក្សាលោក​១១‌ហើយ​ទេវទូត​ទាំង​នោះ​នឹង​ចាំ​ទ្រ​លោក​មិន​អោយ​ជើង​លោកប៉ះទង្គិចនឹងថ្មឡើយ"ប»។​១២  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលតបទៅមារវិញថា៖​«ក្នុងគម្ពីរ​មានចែងថា​កុំល្បងលព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក​ឡើយផ»។​១៣  លុះមារល្បួងព្រះយេស៊ូសព្វបែប​យ៉ាងហើយ​‌​វាក៏ថយចេញឆ្ងាយពីព្រះអង្គទៅ​រហូតដល់ពេលកំណត់។​ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅស្រុកកាលីឡេអ្នកភូមិណាសារ៉ែតបដិសេធមិនព្រមទទួលព្រះអង្គ (មថ.  ៤.  ១២-១៧;    ១៣.  ៥៣-៥៨  ​មក.  ១.  ១៤-១៥;  ៦.  ១-៦) ១៤​ព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេវិញ​ប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះវិញ្ញាណ​ព្រះ​នាមព្រះអង្គឮល្បីល្បាញ​ពាសពេញតំបន់នោះ។​១៥  ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកក្នុងសាលាប្រជុំ*​គេ​សរសើរ​តម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។​ ១៦  ព្រះយេស៊ូយាងទៅភូមិណាសារ៉ែត​‌ជាភូមិ​ដែលព្រះអង្គគង់នៅកាលពីកុមារ។​នៅថ្ងៃ​សប្ប័ទ*​‌ព្រះអង្គយាងទៅសាលាប្រជុំ*តាមទម្លាប់​របស់ព្រះអង្គ។​ព្រះអង្គក្រោកឈរឡើង​ដើម្បី​អានគម្ពីរ។​១៧  គេបានយកគម្ពីររបស់ព្យាការី*​អេសាយមកថ្វាយព្រះអង្គ​ព្រះអង្គបើកគម្ពីរ​ត្រង់​អត្ថបទមួយដែលមានចែងថា​៖ ‌‌‌១៨‌ «ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់សណ្ឋិតលើខ្ញុំ។​ ​ ព្រះអង្គបានចាក់ប្រេងអភិសេកខ្ញុំ អោយនាំដំណឹងល្អ*ទៅប្រាប់ជនក្រីក្រ។​ ​ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមកប្រកាសប្រាប់ ជនជាប់ជាឈ្លើយថា​  គេនឹងមានសេរីភាព‌ ហើយប្រាប់មនុស្សខ្វាក់ថា គេនឹងមើលឃើញវិញ។​ ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមករំដោះ អស់អ្នកដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិន​‌‌ ‌‌១៩ ព្រមទាំងប្រកាសអំពីឆ្នាំដែលព្រះអម្ចាស់ សំដែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាព»។​ ២០  លុះអានចប់ហើយ​ព្រះយេស៊ូបិទគម្ពីរ​ប្រគល់ទៅអ្នកថែរក្សា​រួចទ្រង់គង់ចុះវិញ។​មនុស្សគ្រប់ៗរូបនៅក្នុងសាលាប្រជុំ​សំឡឹងមើល​ព្រះអង្គ។​២១  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖​«ហេតុការណ៍ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ​‌‌ដូចអ្នក​រាល់គ្នាទើបនឹងស្តាប់អំបាញមិញ​បានសំរេចជា​រូបរាងនៅថ្ងៃនេះហើយ»។​២២  ឮដូច្នេះ​គេស្ងើច​សរសើរព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នា​ទាំងនឹកឆ្ងល់អំពីព្រះ​បន្ទូល​ប្រកបដោយព្រះហប្ញទ័យប្រណីសន្តោស​ដែលហូរចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអង្គ។​គេពោល​ថា៖​«អ្នកនេះមិនមែនជាកូនរបស់ជាងយ៉ូសែប​ទេឬ?»។​២៣  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេ​ថា៖‌​«ប្រហែលជាអ្នករាល់គ្នាចង់យកសុភាសិត​ដែលចែងថា​"គ្រូពេទ្យអើយ​ចូរមើលជំងឺរបស់​ខ្លួនអោយជាសិនទៅ"​មកផ្ចាញ់ផ្ចាលខ្ញុំទេដឹង!‌​ឬ​មួយអ្នករាល់គ្នាចង់និយាយមកខ្ញុំទៀតថា​‌​"យើង​ឮគេនិយាយអំពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលអ្នកធ្វើ​នៅ​ក្រុងកាផានុម​ចូរធ្វើការដដែលនៅទីនេះជាស្រុក​កំណើតរបស់អ្នក  អោយយើងឃើញផង!"»។ ២៤  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖​«ខ្ញុំសុំ​ប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា​មិនដែល​មានព្យាការី*ណាម្នាក់ត្រូវគេគោរព​នៅក្នុងស្រុក​កំណើតរបស់ខ្លួនឡើយ។​២៥  ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ថា​នៅ​ជំនាន់លោកអេលី​មេឃរាំងអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ​កន្លះ​បណ្តាលអោយមានទុរ្ភឹក្សយ៉ាងខ្លាំងពេញ​ទាំងស្រុក។​នៅស្រុកអ៉ីស្រាអែល​មានស្ត្រីម៉េមាយ​ជាច្រើន។​២៦  ក៏ប៉ុន្តែ​ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានចាត់​ព្យាការី​អេលី​អោយ​ទៅជួយ​ស្ត្រីមេម៉ាយ​ណាម្នាក់​នៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលឡើយ​គឺព្រះអង្គបានចាត់​លោកអោយទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់​ដែលរស់​នៅភូមិសារិបតា​ក្នុងក្រុងស៉ីដូនវិញភ។​២៧  នៅ​ជំនាន់ព្យាការីអេលីសេ​មានមនុស្សឃ្លង់ជាច្រើន​ក្នុងស្រុកអ៉ីស្រាអែល​ប៉ុន្តែ​គ្មានអ្នកណាម្នាក់បាន​ជាសោះឡើយ​គឺមានតែលោកណាម៉ាន់ជាជនជាតិ​ស៉ីរីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះម»​។ ២៨‌កាលបានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះ​‌អ្នកនៅក្នុង​សាលាប្រជុំ*ទាំងប៉ុន្មាន​ខឹងព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នា។​២៩  គេក្រោកឡើង​‌ចាប់ប្រអូសប្រទាញព្រះយេស៊ូ​ចេញពីភូមិដែលសង់លើកំពូលភ្នំ​នាំឆ្ពោះទៅមាត់​ជ្រោះ​បំរុងនឹងច្រានព្រះអង្គទម្លាក់ទៅក្រោម។​៣០  ប៉ុន្តែ​ព្រះអង្គយាងចេញពីកណ្តាលចំណោមគេ​បាត់ទៅ។​ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីមនុស្សម្នាក់ (ម៉ាកុស    ១.  ២១-២៨) ‌៣១  ព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងកាផានុម​‌ក្នុងស្រុក​កាលីឡេ។​នៅទីនោះ​ព្រះអង្គបង្រៀនបណ្តាជន​ជារៀងរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទ*។​៣២  មនុស្សគ្រប់គ្នា​ងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លំាងអំពីបែបបទ​ដែលព្រះអង្គ​បង្រៀន​ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រកប​ដោយអំណាច។​៣៣  នៅក្នុងសាលាប្រជុំ*​មាន​បុរសម្នាក់ដែលខ្មោចចូល​ស្រែកឡើងខ្លាំងៗថា៖​៣៤  «ព្រះយេស៊ូ​ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតអើយ!​តើ​ព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង?​ព្រះអង្គមកបំផ្លាញយើង!​ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយ​ព្រះអង្គជាព្រះដ៏វិសុទ្ធ*​ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់»។​៣៥  ព្រះយេស៊ូគំរាម​ខ្មោចនោះថា៖​«ស្ងៀម​ចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។​ខ្មោចក៏ផ្តួលបុរសនោះ​នៅកណ្តាលចំណោមបណ្តា​ជន​‌​រួចចេញទៅ​ដោយពុំមានធ្វើអោយគាត់ឈឺ​ចាប់អ្វីឡើយ។​៣៦  មនុស្សម្នាភ័យស្រឡាំងកាំង​ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖​«ចុះពាក្យ​សំដីរបស់លោកនេះអីក៏ពូកែម៉្លេះ​មើល៍លោកមាន​អំណាច​និង​ប្ញទ្ធានុភាពអាចបញ្ជាទៅខ្មោចអោយ​វាចេញ​ហើយវាធ្វើតាម»។​‌៣៧  បន្ទាប់មក​‌ព្រះ​កិត្តិនាម​របស់​ព្រះយេស៊ូ​ល្បី​ខ្ចរខ្ចាយ​ពាស​ពេញ​តំបន់នោះ។​ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនអោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៨.  ១៤-១៧​    ម៉ាកុស  ១.  ២៩-៣៤) ៣៨  ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីសាលាប្រជុំ*​ទៅផ្ទះ​លោកស៉ីម៉ូន​ពេលនោះ​ម្តាយក្មេករបស់លោក​ស៉ីម៉ូនគ្រុនយ៉ាងខ្លាំង​‌‌គេទូលសូមព្រះអង្គមេត្តា​ប្រោសគាត់អោយបានជា។​៣៩  ព្រះយេស៊ូអោន​ទៅលើអ្នកជំងឺ​ព្រះអង្គគំរាមជំងឺគ្រុន​ជំងឺគ្រុនក៏​ចេញ‌បាត់ទៅ​ហើយម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូន​ក៏បានជា។​ រំពេចនោះ​‌គាត់ក្រោកឡើង​‌បំរើ​ភ្ញៀវ។​ ៤០​នៅពេលថ្ងៃលិច​អ្នកស្រុកទាំងអស់នាំបងប្អូន​ដែលមានជំងឺផ្សេងៗមករកព្រះយេស៊ូ។​ព្រះអង្គ​ដាក់ព្រះហស្តលើអ្នកទាំងនោះ​ហើយប្រោសគេ​អោយបានជាសះស្បើយគ្រប់ៗគ្នា។​៤១  មានខ្មោច​ចេញពីមនុស្សជាច្រើន​ទាំងស្រែកថា៖​«ព្រះអង្គ​ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។​ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូ​គំរាមខ្មោចទាំងនោះ​មិនអោយនិយាយជាដាច់​ខាត​‌‌ ព្រោះពួកវាដឹងថា​ព្រះអង្គ​ជាព្រះគ្រីស្ត*។​ ៤២  លុះព្រលឹមឡើង​ព្រះយេស៊ូយាងចេញពី​ក្រុងទៅកន្លែងស្ងាត់។​បណ្តាជននាំគ្នាដើររក​ព្រះអង្គ។‌​ លុះជួបហើយ​គេឃាត់ព្រះអង្គអោយ​នៅជាមួយ​មិនចង់អោយយាងចាកចោលគេ​ឡើយ។​៤៣  ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅ​គេថា៖​«ខ្ញុំត្រូវនាំដំណឹងល្អ*អំពីព្រះរាជ្យ*របស់​ព្រះជាម្ចាស់ទៅក្រុងឯទៀតៗដែរ​ដ្បិតព្រះអង្គ​បានចាត់ខ្ញុំអោយមកបំពេញការនេះឯង»។​ ៤៤  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូប្រកាសដំណឹងល្អ*តាម​សាលាប្រជុំ*​នានា  ក្នុងស្រុក​កាលីឡេ។​ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កបីរូប (ម៉ាថាយ    ៤.  ១៨-២២    ​ម៉ាកុស  ១.  ១៦-២០) ‌‌

ជំពូកទី៥ កែប្រែ

១  ថ្ងៃមួយ      ​  ​ព្រះយេស៊ូគង់នៅមាត់បឹង ៥ កេនេសារ៉ែត​‌​មានបណ្តាជនជាច្រើន​ប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញព្រះអង្គ​ដើម្បីស្តាប់ព្រះ​បន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។​២  ព្រះអង្គទតឃើញ​ទូកពីរចតនៅមាត់ច្រាំង​‌រីឯអ្នកនេសាទនាំគ្នាចុះ​ទៅលាងអួនរបស់គេ។​៣  ព្រះយេស៊ូយាងចុះទៅ​ក្នុងទូករបស់លោកស៉ីម៉ូន​រួចទ្រង់សុំអោយគាត់​ចេញទូកទៅឆ្ងាយពីច្រាំងបន្តិច។​ព្រះអង្គគង់​បង្រៀនបណ្តា​ជនពីក្នុងទូក​នោះ។​ ៤  លុះព្រះអង្គបង្រៀនគេចប់ហើយ​ទ្រង់មាន​ព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោកស៉ីម៉ូនថា៖​«ចូរបង្ហួសទូក​ទៅទឹកជ្រៅ​រួចនាំគ្នាទម្លាក់អួនចុះ»។​៥  លោក​ស៉ីម៉ូនតបទៅព្រះយេស៊ូវិញថា៖​«លោកគ្រូ!​យើងខ្ញុំបានអូសអួនពេញមួយយប់ហើយ​អត់បាន​ត្រីសោះ​ប៉ុន្តែ​បើលោកគ្រូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ​ខ្ញុំនឹងទម្លាក់អួនតាមពាក្យរបស់លោកគ្រូ»។​៦  គេ​ក៏ទម្លាក់អួនទៅក្នុងទឹក​ជាប់ត្រីយ៉ាងច្រើនស្ទើរ​តែធ្លាយអួន។​៧  គេបក់ដៃហៅមិត្តភក្តិដែលនៅ​ក្នុងទូកមួយទៀតអោយមកជួយ។​ពួកនោះមក​ដល់​ជួយចាប់ត្រីដាក់ពេញទូកទាំងពីរ​ស្ទើរតែ​នឹងលិច។​៨  ពេលលោក​ស៉ីម៉ូនពេត្រុស/ស៉ីម៉ូន​សិលាឃើញដូច្នោះ​គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទា​ព្រះយេស៊ូ​ទូលព្រះអង្គថា៖​«ព្រះអម្ចាស់អើយ​សូមយាងអោយឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ​‌‌ព្រោះទូលបង្គំ​ជាមនុស្សបាប»។​៩  លោកស៉ីម៉ូននិយាយដូច្នេះ​‌ព្រោះគាត់​និង​អស់អ្នកដែលនៅជាមួយ​ភ័យស្ញប់​ស្ញែងជាខ្លាំង​នៅពេលបានឃើញត្រីច្រើនយ៉ាង​នេះ។​១០  រីឯលោកយ៉ាកុប​និង​លោកយ៉ូហាន​ជា​កូនលោកសេបេដេ​ដែលនេសាទរួមជាមួយលោក​ស៉ីម៉ូន​ក៏មានចិត្តដូច្នោះដែរ។​ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖​«កុំខ្លាចអី!​ពីពេលនេះទៅមុខ​អ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។​‌​១១  ពេលទូកទៅដល់មាត់ច្រាំងវិញ​គេបោះបង់​របស់របរទាំងអស់ចោល​‌​រួចនាំគ្នាដើរតាមព្រះ​យេស៊ូទៅ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៨.  ១-៤​    ម៉ាកុស  ១.  ៤០-៤៥) ១២  ព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងក្រុងមួយ​មានមនុស្ស​ឃ្លង់ម្នាក់ឃើញព្រះអង្គ​គាត់ចូលមករក​ហើយ​ក្រាបថ្វាយបង្គំ​‌​អោនមុខដល់ដី​‌​ទូលព្រះអង្គថា៖​‌«លោកម្ចាស់​ប្រសិនបើលោកមិនយល់ទាស់ទេ​សូមប្រោសខ្ញុំប្របាទ​អោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធ*​ផង»។​១៣  ព្រះយេស៊ូលូកព្រះហស្តទៅពាល់​គាត់  ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖​«ខ្ញុំយល់ព្រមហើយ​ចូរអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ»។​រំពេចនោះ​មនុស្សឃ្លង់ក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធភ្លាម។​ ១៤  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលហាមគាត់ថា៖​«កុំ​និយាយ​ប្រាប់នរណាអោយដឹងឡើយ​ផ្ទុយទៅ​វិញ ​ត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ*​ហើយថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេ*បានបង្គាប់ទុក​ដើម្បីជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ថា​អ្នកបានជាស្អាត​បរិសុទ្ធ​មែនយ»។​ ១៥  ព្រះ​កិត្តិ​នាម​របស់​ព្រះ​យេស៊ូ​ល្បី​សុស​សាយ​កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។​មហាជនជាច្រើនមកជុំគ្នា​ស្តាប់ព្រះអង្គ​ព្រមទាំងសូមព្រះអង្គប្រោសអោយ​ខ្លួនបានជាពីជំងឺផ្សេងៗផង។​១៦  រីឯព្រះយេស៊ូ​វិញ​ ​ព្រះអង្គយាងទៅទីស្ងាត់​  ដើម្បីអធិស្ឋាន*។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៩.  ១-៨​    ម៉ាកុស  ២.  ១-១២) ១៧  ថ្ងៃមួយ​ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀនបណ្តា​ជន​មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*​និង​ពួកបណ្ឌិត​ខាងវិន័យ*អង្គុយស្តាប់ព្រះអង្គដែរ។​អ្នកទាំង​នោះធ្វើដំណើរមកពីភូមិនានា​ក្នុងស្រុកកាលីឡេ​ស្រុកយូដា‌​និង​ពីក្រុងយេរូសាឡឹម។​ព្រះយេស៊ូ​ប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់​‌‌‌ទ្រង់​ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា​។​១៨  ពេលនោះ​‌​ស្រាប់តែ​មានគេ​សែង​មនុស្ស​ខ្វិនដៃ​ខ្វិនជើង​ម្នាក់​មកដល់​‌​គេមានបំណងនាំអ្នកខ្វិននោះចូលទៅជិត​ព្រះយេស៊ូ។​១៩  ប៉ុន្តែ​ដោយមានមនុស្សច្រើនពេក​គេពុំអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានឡើយ។​ដូច្នេះ​គេក៏សែងអ្នកជំងឺឡើងទៅលើដំបូលផ្ទះ​បក​ក្បឿង​សំរូតគាត់ចុះមកកណ្តាលចំណោមមនុស្ស​នៅចំពីមុខព្រះយេស៊ូ។​២០  ពេលព្រះយេស៊ូឈ្វេង​យល់ជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ​ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល​ទៅកាន់អ្នកពិការថា៖​«អ្នកអើយ​ខ្ញុំអត់ទោស​អោយអ្នករួចពីបាបហើយ!»។​២១  ពួកបណ្ឌិត​ខាងវិន័យ​និង​ពួកខាងគណៈផារីស៉ីឮដូច្នោះ​រិះគិត​ក្នុងចិត្តថា៖​«អ្នកនេះមានឋានៈអ្វី​បានជាហ៊ាន​ពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដូច្នេះ?​ក្រៅពី​ព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គ​តើអ្នកណាអាចអត់ទោស​អោយមនុស្សរួចពីបាបបាន?»។​២២  ព្រះយេស៊ូ​ឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតអ្នកទាំងនោះ​ទើបទ្រង់មាន​ព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នា​រិះគិតដូច្នេះ?​ ​២៣  បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិការនេះថា​"ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នករួចពីបាបហើយ"​ឬថា​‌"ចូរ​ក្រោកឡើងដើរទៅចុះ"‌​តើឃ្លាមួយណាស្រួល​និយាយជាង?។​២៤  ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នា​ដឹងថា​បុត្រមនុស្ស*មានអំណាចនឹងអត់ទោស​អោយ​មនុស្ស​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ​រួចពី​បាប​បាន​-​ព្រះអង្គក៏ងាកទៅរកអ្នកខ្វិន​‌ហើយមានព្រះបន្ទូល​ថា​-​ចូរក្រោកឡើង​យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរ​ទៅផ្ទះវិញទៅ»។​២៥  រំពេចនោះ​អ្នកខ្វិនក្រោក​ឡើងនៅមុខមនុស្សទាំងអស់​រួចយកគ្រែស្នែង​ដែលគេសែងខ្លួនមក​ដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ​ទាំង​លើក​តម្កើង​សិរីរុងរឿង​របស់​ព្រះជាម្ចាស់​ផង។​២៦  អស់អ្នកដែលនៅទីនោះ​ស្លុតស្មារតីគ្រប់ៗគ្នា​ហើយលើកតម្កើង​សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។​គេភ័យខ្លាចជាខ្លាំង​ក៏និយាយគ្នាថា៖​«ថ្ងៃនេះ​យើង​បាន​ឃើញ​ហេតុ​ការណ៍​ចំឡែក​អស្ចារ្យ​មែន!»។​ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកលេវី (ម៉ាថាយ  ៩.  ៩-១៣​    ម៉ាកុស  ២.  ១៣-១៧) ‌‌២៧  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទី​នោះ​‌ទ្រង់ទតឃើញអ្នកទារពន្ធ*ម្នាក់​ឈ្មោះ​លេវី​អង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​ទៅគាត់ថា៖​«សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។​២៨  លោក​លេវីក្រោកឡើង​ទុកកិច្ចការទាំងអស់ចោល​ហើយ​ដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។​២៩  លោកលេវីបានរៀប​ចំពិធីជប់លៀងមួយយ៉ាងធំថ្វាយព្រះអង្គ​នៅផ្ទះ​របស់លោក។​មានអ្នកទារពន្ធ*​ព្រមទាំងមនុស្ស​ឯទៀតៗជាច្រើនចូលរួមជាមួយដែរ។​៣០  ពួក​ខាងគណៈផារីស៉ី*​និង​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ពី​គណៈផារីស៉ី​ទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង​គេនិយាយទៅ​កាន់ក្រុមសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គថា៖​«ហេតុអ្វីបាន​ជាអ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធ​និង​មនុស្សបាបដូច្នេះ?»។​៣១  ព្រះយេស៊ូតបទៅគេ​ថា៖​«មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យ​ឡើយ​មានតែអ្នកជំងឺ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែលត្រូវការ។​៣២  ខ្ញុំមិនមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេ‌​‌គឺមករក​មនុស្សបាប​‌ ដើម្បីអោយគេកែប្រែចិត្តគំនិត»។​ អំពីការតមអាហារ (ម៉ាថាយ  ៩.  ១៤-១៧    ​ម៉ាកុស  ២.  ១៨-២២)​ ៣៣  មានគេទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖​‌«ពួកសិស្ស​របស់លោកយ៉ូហាន​និង​ពួកសិស្សខាងគណៈ​ផារីស៉ី*​តែងតែតមអាហារ​និង​សូត្រធម៌ជាញឹក​ញាប់​ចុះហេតុដូចម្តេចបានជាសិស្សរបស់លោក​បែរជានាំគ្នាបរិភោគដូច្នេះ?»។​៣៤  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖​«ក្នុងពិធីមង្គល​ការ​ពេលកូនកំឡោះនៅជាមួយ​តើភ្ញៀវអាច​តមអាហារ‌កើតឬ?។​ទេ!​គេមិនអាចតមបាន​ឡើយ។​៣៥‌  ថ្ងៃក្រោយ​‌​ពេលគេចាប់ស្វាមីយក​ទៅ ទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារ»។ ៣៦​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាថា៖​«ពុំដែលមាននរណាហែកសម្លៀកបំពាក់ថ្មី​យក​ទៅប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់នោះឡើយ​ធ្វើដូច្នេះ​‌សម្លៀកបំពាក់ថ្មីនឹងត្រូវរហែក​‌​ហើយក្រណាត់​ចាស់​‌និង​‌ក្រណាត់ថ្មី​ក៏មិនសមគ្នាដែរ។​៣៧  ពុំ​ដែលមាននរណាច្រកស្រាទំពំាងបាយជូរថ្មី​ទៅក្នុង​ថង់ស្បែកចាស់ឡើយ​‌​‌បើធ្វើដូច្នេះ​‌ស្រាថ្មីនឹងធ្វើ​អោយថង់ស្បែកចាស់នោះធ្លុះ​‌​បណ្តាលអោយស្រា​ហូរចេញ​‌ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចខាតមិនខាន​៣៨  ត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី។​៣៩  កាល​បើបានពិសាស្រាទំពំាងបាយជូរចាស់ហើយ‌​មិន​ដែលមាននរណាចង់ពិសា​ស្រាថ្មីទេ​‌​ព្រោះគេថា​"ស្រាចាស់ឆ្ងាញ់​ជាងស្រាថ្មី"»។ ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ  ១២.  ១-៨​    ម៉ាកុស  ២.  ២៣-២៨)

ជំពូកទី៦ កែប្រែ

១  មានថ្ងៃមួយ​ជាថ្ងៃសប្ប័ទ*‌    ​ព្រះ​យេស៊ូ ៦ យាងកាត់វាលស្រែ‌​សាវ័ក*របស់ព្រះ​អង្គនាំគ្នាបូតកួរស្រូវសាឡី​មកឈ្លីបរិភោគ។​២  មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ខ្លះ​និយាយទៅសាវ័ក​ទាំងនោះថា៖​«ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាធ្វើការ​ដែលបញ្ញត្តិហាមមិនអោយធ្វើ​នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*​ដូច្នេះ?»។​៣  ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖​«ក្នុង​គម្ពីរមានអត្ថបទមួយ​ស្តីអំពីការដែលព្រះបាទ​ដាវីឌ​និង​បរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លាន​៤  គឺ​ស្តេច​បាន​យាង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ដំណាក់​របស់​ព្រះជា​ម្ចាស់​យកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មក​សោយ​ព្រមទាំងចែកអោយពួកបរិពារបរិភោគ​ទៀតផង។​‌តាមវិន័យ*​មានតែពួកបូជាចារ្យ*​ប៉ុណ្ណោះ​ដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងនោះបាន។​តើ​អ្នករាល់គ្នា​ធ្លាប់​អាន​អត្ថបទ​នោះ​ឬទេ?»។​៥  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖​«បុត្រ​មនុស្ស*ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ​*។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់អោយបានជា​នៅថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ  ១២.  ៩-១៤​    ម៉ាកុស  ៣.  ១-៦) ៦  នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*មួយទៀត​‌ព្រះយេស៊ូយាង​ចូលក្នុងសាលាប្រជុំ*​ហើយទ្រង់បង្រៀនគេ។​នៅទីនោះ​មានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃស្តាំ។​៧  ពួក​បណ្ឌិតខាងវិន័យ*​និង​ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*​តាម​មើលព្រះយេស៊ូ​ក្រែងលោព្រះអង្គប្រោសអ្នកជំងឺ​នៅថ្ងៃសប្ប័ទ​​ព្រោះគេចង់រកលេសចោទ​ប្រកាន់​ព្រះអង្គ។​៨  ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់​ពួកគេ‌‌​ទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃ​នោះថា៖​«ចូរក្រោកឡើង​មកឈរនៅកណ្តាល​គេឯណេះ!»។​បុរសនោះក៏ក្រោកឈរឡើង។​៩  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖  ​«ខ្ញុំសុំសួរ​អ្នករាល់គ្នាថា​នៅថ្ងៃសប្ប័ទ​តើមនុស្សមានសិទ្ធិ​ធ្វើអំពើល្អ‌​ឬ​ធ្វើអំពើអាក្រក់?​តើត្រូវសង្គ្រោះ​ជីវិតមនុស្ស​ឬ​ធ្វើអោយវិនាសអន្តរាយ?»។​១០  ព្រះអង្គ​បែរ​ព្រះភ័ក្ត្រ​ទត​មើល​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែលនៅជុំវិញ​រួចមានព្រះបន្ទូលទៅបុរសស្វិតដៃ​នោះថា៖​«ចូរលាតដៃមើល៍!»។​‌‌គាត់ក៏លាតដៃ​ហើយដៃគាត់បានជាដូចដើមវិញ។​១១  ពួកគេ​ក្តៅក្រហាយយ៉ាងខ្លាំង​ហើយពិគ្រោះគ្នា​គិតធ្វើ​យ៉ាងណា​‌‌  ដើម្បីប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ។​ ព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសគ្រីស្តទូត*ដប់ពីររូប (ម៉ាថាយ  ១០.  ១-៤​    ម៉ាកុស  ៣.  ១៣-១៩) ១២  នៅគ្រានោះ​‌​ព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំ​ដើម្បីអធិស្ឋាន*។​ព្រះអង្គអធិស្ឋានពេញមួយ​យប់។​១៣  លុះព្រលឹមឡើង​ព្រះអង្គត្រាស់ហៅ​សាវ័ក*មក​ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងនោះ​ព្រះអង្គ​ជ្រើសយកដប់ពីររូប​ហើយប្រទានងារជាទូត​របស់ព្រះអង្គ​១៤  គឺមាន​ស៉ីម៉ូនដែលទ្រង់ប្រទាន​ឈ្មោះ​ថាពេត្រុស/សិលា​និង​‌អន់ដ្រេជាប្អូន​របស់គាត់​‌‌​យ៉ាកុប​‌​យ៉ូហាន​‌​ភីលីព​‌​បាថូឡូមេ​១៥  ម៉ាថាយ​ថូម៉ាស​យ៉ាកុបជាកូនរបស់លោក​អាល់ផាយ​ស៉ីម៉ូនហៅអ្នកជាតិនិយមរ​‌១៦  យូដាស​ជាកូនលោកយ៉ាកុប​‌និង​‌យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុត​ដែល​នឹងក្បត់ព្រះអង្គ។​ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនបណ្តាជន​និង  ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៤.  ២៣-២៥) ១៧  ព្រះយេស៊ូ​យាង​ចុះ​ពី​លើ​ភ្នំ​ជាមួយ​សាវ័ក*​ទាំងនោះ​មកប្រថាប់នៅត្រង់កន្លែងមួយរាបស្មើ។​នៅទីនោះមានសាវ័កជាច្រើន​និង​ប្រជាជនពី​ស្រុកយូដា​ពីក្រុងយេរូសាឡឹម​ពីក្រុងទីរ៉ូស​និង​ក្រុងស៉ីដូននៅតាមមាត់សមុទ្រ​មករង់ចាំព្រះអង្គ​យ៉ាងកកកុញ។​១៨‌គេនាំគ្នាមកស្តាប់ព្រះអង្គ‌​និង​សូមព្រះអង្គប្រោសគេអោយជាពីជំងឺ។​រីឯអស់​អ្នកដែលមានខ្មោចចូល‌​ក៏បានជាដែរ។​១៩  បណ្តា​ជនប្រជ្រៀតគ្នាចូលមកពាល់ព្រះយេស៊ូ​ដ្បិតមាន​ប្ញទ្ធានុភាពចេញពីព្រះអង្គមក​ប្រោសគេអោយជា​គ្រប់ៗគ្នា។​ សុភមង្គល  និង  អពមង្គល (ម៉ាថាយ  ៥.  ១-១២) ២០  ព្រះ​យេស៊ូ​ងើប​ព្រះ​ភ័ក្ត្រ​ទត​មើល​សាវ័ក*​របស់ព្រះអង្គ ហើយមានព្រះបន្ទូល​ថា​៖​‌​ «អ្នករាល់គ្នាដែលជាជនក្រខ្សត់អើយ!​‌​ អ្នកមានសុភមង្គល*ហើយ ‌ដ្បិតអ្នករាល់គ្នា​បានទទួលព្រះរាជ្យ*របស់ ព្រះជាម្ចាស់។​ ២១ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែ​ស្រេកឃ្លានអើយ!​‌ អ្នកមានសុភមង្គលហើយ​‌​ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានឆ្អែត។​ អ្នក​រាល់គ្នាដែលកំពុងតែយំសោកអើយ!​‌ អ្នកមានសុភមង្គលហើយ​‌‌‌ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានត្រេកអរ។​ ២២ ប្រសិនបើមានគេស្អប់​លែងរាប់រកអ្នករាល់គ្នា​

		ប្រសិនបើត្មះតិះដៀលបង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នា​

ព្រោះតែបុត្រមនុស្ស*​‌ អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ។ ​២៣‌  នៅ​គ្រានោះ ចូរមានអំណរសប្បាយឡើង​ដ្បិត​អ្នករាល់គ្នាទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំ​នៅស្ថានបរម​សុខ*។​កាលពីជំនាន់មុន​បុព្វបុរស*របស់គេ​ក៏បានប្រព្រឹត្តចំពោះពួកព្យាការី​ដូច្នោះដែរ។​ ២៤ ចំណែកឯអ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកមានអើយ!​ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបាន ទទួលការសំរាលទុក្ខ​រួចស្រេចហើយ។​ ២៥ អ្នករាល់គ្នាដែលឆ្អែតនៅពេលនេះអើយ!​ ​ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា​‌ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងស្រេកឃ្លានជាពុំខាន។​ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែត្រេកអរអើយ!​‌‌ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ព្រោះអ្នករាល់គ្នា នឹងកាន់ទុក្ខ ហើយយំសោកជាពុំខាន។​ ២​៦ អ្នករាល់គ្នាដែលមនុស្សទាំងអស់កោត សរសើរអើយ! អ្នកត្រូវវេទនាហើយ​ ​ព្រោះបុព្វបុរសរបស់គេក៏បានប្រព្រឹត្ត ចំពោះពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ​ ដូច្នោះ​ដែរ!»។​ សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះខ្មាំងសត្រូវ (ម៉ាថាយ  ៥.  ៣៨-៤៨​  និង  ​៧.  ១២) ២៧  «ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អ្នករាល់គ្នា​ដែល​កំពុង​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ថា​ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន​និង​ធ្វើអំពើល្អ​ដល់អស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា‌​‌២៨  ត្រូវជូនពរ​ដល់អស់អ្នកដែលប្រទេចផ្តាសាអ្នករាល់គ្នា​និង‌​អង្វរព្រះជាម្ចាស់​សូមទ្រង់ប្រទានពរដល់អស់អ្នក​ដែលបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នា។​២៩  ប្រសិនបើមាន​គេទះកំផ្លៀងអ្នកម្ខាង​‌​ចូរបែរអោយគេទះម្ខាង​ទៀតចុះ។​ប្រសិនបើគេយកអាវធំរបស់អ្នក​ចូរ​អោយគេយកអាវក្នុងថែមទៀតទៅ។​៣០​បើមាន​អ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក‌‌​ចូរអោយគេទៅ​‌ហើយបើគេ​រឹបអូសយកអ្វីដែលជារបស់អ្នក​‌ចូរកុំទារពីគេវិញ​ឡើយ។​៣១  បើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយគេប្រព្រឹត្ត​ចំពោះខ្លួនបែបណា‌​ត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែប​នោះដែរ។​៣២  បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែមនុស្ស​ដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា‌​តើនឹងមានគុណបំណាច់​អ្វី?​  សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេ​ដែរ​៣៣  ហើយបើអ្នករាល់គ្នាធ្វើអំពើល្អតែជាមួយ​មនុស្សណាដែលធ្វើអំពើល្អដល់អ្នករាល់គ្នា‌​តើនឹង​មានគុណបំណាច់អ្វី?​សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះ​ធ្វើអំពើល្អដល់គ្នាគេដែរ។​៣៤  បើអ្នករាល់គ្នា​អោយគេខ្ចី​ដោយសង្ឃឹមថានឹងបានសំណងវិញ‌​តើនឹងមានគុណបំណាច់អ្វី?​‌សូម្បីតែមនុស្សបាប​ក៏អោយគ្នាគេខ្ចី​ដើម្បីទទួលសំណងដូចដើមវិញ​ដែរ។​៣៥  ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន​‌ហើយ​ធ្វើល្អដល់គេ​ព្រមទាំងអោយគេខ្ចី‌​ដោយកុំនឹក​សង្ឃឹមចង់បានអ្វីវិញអោយសោះ​ពេលនោះ​អ្នក​រាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំ​អ្នករាល់គ្នានឹងបាន​ទៅជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត​‌​ដ្បិត​ព្រះអង្គ​ក៏​មាន​ព្រះ​ហប្ញទ័យ​សប្បុរស​ចំពោះ​ជន​អកតញ្ញូ​និង​ជនកំណាចដែរ។​៣៦  ចូរមានចិត្ត​មេត្តាករុណា​ដូចព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែល​មានព្រះហប្ញទ័យ​មេត្តាករុណា»។ កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃ (ម៉ាថាយ  ៧.  ១-៥) ៣៧  «កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃអោយសោះ‌​នោះ​ព្រះជាម្ចាស់​ក៏​មិន​ថ្កោល​ទោស​អ្នករាល់គ្នា​ដែរ។​កុំផ្តន្ទាទោសអ្នកដទៃអោយសោះ​នោះព្រះជា​ម្ចាស់ក៏មិនផ្តន្ទាទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។​ត្រូវលើក​លែងទោសអោយអ្នកដទៃ​នោះព្រះជាម្ចាស់នឹង​លើកលែងទោសអោយអ្នករាល់គ្នា។​៣៨  ចូរធ្វើ​អំណោយដល់អ្នកដទៃ​‌នោះព្រះជាម្ចាស់នឹង​ប្រទានអំណោយដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ​ទ្រង់នឹង​ប្រទានមកយ៉ាងបរិបូណ៌ហូរហៀរ។​ព្រះជាម្ចាស់​នឹងវាល់អោយអ្នក​តាមរង្វាល់ដែលអ្នកវាល់អោយ​អ្នកដទៃ»។​ ៣៩  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ជាពាក្យប្រស្នាទៅ​គេទៀតថា៖​‌«មនុស្សខ្វាក់ពុំអាចនាំមនុស្សខ្វាក់​ម្នាក់ទៀតបានឡើយ។​បើធ្វើដូច្នោះ​មុខជាធ្លាក់​រណ្តៅទាំងពីរនាក់មិនខាន។​៤០​ពុំដែលមានសិស្ស​ណាធំជាងគ្រូឡើយ​ប៉ុន្តែ​សិស្សដែលបានទទួល​ចំណេះសព្វគ្រប់​អាចស្មើនឹងគ្រូបាន។​៤១  ហេតុអ្វី​បានជាអ្នកមើលឃើញល្អងធូលី​នៅក្នុងភ្នែករបស់​បងប្អូនអ្នក​តែមើលមិនឃើញធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែក​របស់អ្នកផ្ទាល់ដូច្នេះ?។​៤២  បើអ្នកមើលធ្នឹមនៅ​ក្នុងភ្នែករបស់អ្នកមិនទាំងឃើញផង​ម្តេចក៏ហ៊ាន​និយាយទៅបងប្អូនថា​‌"ទុកអោយខ្ញុំផ្តិតយកល្អង​ធូលីនេះចេញពីភ្នែកអ្នក?"។​មនុស្សមានពុត​អើយ!​ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកអ្នកជាមុនសិន​ទើបអ្នកមើលឃើញច្បាស់​ល្មមនឹងផ្តិតយកល្អង​ធូលី​ចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូន​អ្នកបាន»។ ដើមឈើល្អ  និង  ដើមឈើអាក្រក់ (ម៉ាថាយ  ៧.១៦-២០  និង  ១២.  ៣៣-៣៥) ៤៣‌  «ដើមឈើល្អ​មិនដែលអោយផ្លែអាក្រក់​ឡើយ‌​ឯដើមឈើអាក្រក់វិញ​ក៏មិនដែលអោយ​ផ្លែល្អដែរ​៤៤  ដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើបាន​ដោយ​សារផ្លែវា។​ពុំដែលមាននរណាបេះផ្លែឧទុម្ពរ*​ឬ​ផ្លែទំពំាងបាយជូរពីគុម្ពបន្លាឡើយ។​៤៥  មនុស្សល្អ​តែងប្រព្រឹត្តអំពើល្អ​ព្រោះចិត្តរបស់គេល្អ‌​រីឯ​មនុស្សអាក្រក់​តែងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់​ព្រោះ​ចិត្តរបស់គេអាក្រក់​ដ្បិតមាត់របស់មនុស្សតែង​ស្រដីចេញមក​នូវសេចក្តីណាដែលមានពេញហូរ​ហៀរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន»។​ មនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ (ម៉ាថាយ‌៧.​២៤-២៧) ៤៦  «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាហៅខ្ញុំថា​"ព្រះ​អម្ចាស់!​‌ព្រះអម្ចាស់!"‌​តែមិនប្រព្រឹត្តតាមពាក្យ​ខ្ញុំដូច្នេះ?។​៤៧  អ្នកដែលចូលមករកខ្ញុំ​ស្តាប់​ពាក្យខ្ញុំ​ហើយប្រព្រឹត្តតាម​ខ្ញុំសុំបង្ហាញប្រាប់​អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថា​គេប្រៀបបានទៅនឹង​មនុស្សប្រភេទណា​៤៨  អ្នកនោះប្រៀបបាននឹង​មនុស្ស​ម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះ។​គាត់ជីកដីយ៉ាងជ្រៅ​‌ហើយចាក់គ្រឹះលើផ្ទំាងថ្ម​លុះទឹកជំនន់មកដល់‌‌​ទោះបី​ទឹកហូរមកប៉ះយ៉ាងណាក៏ដោយ​ក៏មិន​អាចធ្វើអោយផ្ទះនោះរង្គើបានដែរ​‌ព្រោះគាត់​បានសង់យ៉ាងមាំ។​៤៩  ចំណែកឯអ្នកដែលស្តាប់​ពាក្យខ្ញុំ​តែមិនប្រព្រឹត្តតាម​ប្រៀបបាននឹងមនុស្ស​ម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះ​ដោយពុំបានចាក់គ្រឹះ។​លុះទឹក​ហូរមកបោកផ្ទះនោះ‌‌​ផ្ទះនោះក៏រលំខូចខាតភ្លាម​គ្មានអ្វីសល់ឡើយ»។​ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកបំរើរបស់នាយទាហានរ៉ូមុាំង​អោយបានជា (ម៉ាថាយ  ៨.  ៥-១៣)

ជំពូកទី៧ កែប្រែ

១‌  កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអោយ​ ៧ ប្រជាជនស្តាប់ចប់សព្វគ្រប់ហើយ​ព្រះ​អង្គក៏យាងចូលទៅក្រុងកាផានុម។​២  នៅក្រុង​នោះ​មានអ្នកបំរើសំណព្វចិត្តរបស់នាយទាហាន​រ៉ូមុំាងម្នាក់​មានជំងឺជាទម្ងន់​ជិតស្លាប់។​៣  ពេល​នាយទាហាននោះឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ​គាត់​ក៏ចាត់​ចាស់ទុំ​នៃ​ជនជាតិយូដាខ្លះ​អោយ​ទៅ​យាង​ព្រះអង្គមកប្រោសអ្នកបំរើរបស់គាត់។​៤  ចាស់ទុំ​ទាំងនោះទៅគាល់ព្រះយេស៊ូ​ទទូចអង្វរព្រះអង្គ​ថា៖​«នាយទាហាននោះជាមនុស្សម្នាក់​ដែលគួរ​តែលោកប្រោសប្រណីដល់គាត់‌‌​‌​៥  ព្រោះគាត់​ស្រឡាញ់ជាតិសាសន៍របស់យើង​ថែមទាំងបាន​សង់សាលាប្រជុំ*អោយយើងផង»។​៦  ព្រះយេស៊ូ​យាងទៅជាមួយចាស់ទុំទាំងនោះ។​លុះយាងជិត​ដល់ហើយ​នាយទាហានចាត់មិត្តភក្តិរបស់គាត់​អោយមកទូលថា៖​«លោកម្ចាស់!​មិនបាច់អញ្ជើញ​ចូលផ្ទះខ្ញុំប្របាទទេ​ដ្បិតខ្ញុំប្របាទមានឋានៈទន់​ទាបណាស់​មិនសមនឹងទទួលលោកក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទ​ឡើយ។​៧  ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្របាទមិន​ហ៊ានមកជួបលោកផ្ទាល់។​សូមលោកមេត្តាមាន​ប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់​នោះអ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំប្របាទ​នឹងជាសះស្បើយមិនខាន។​៨  ខ្ញុំប្របាទជាអ្នកនៅ​ក្រោមបញ្ជាគេ​ហើយក៏មានកូនទាហានជាច្រើន‌​នៅក្រោមបញ្ជាខ្ញុំប្របាទដែរ។​បើខ្ញុំប្របាទបញ្ជា​អ្នកណាម្នាក់អោយទៅ​គេប្រាកដជាទៅ​បើ​ប្រាប់ម្នាក់ទៀតអោយមក​គេនឹងមក។​ពេល​ខ្ញុំប្របាទប្រាប់អ្នកបំរើអោយធ្វើការអ្វីមួយ​‌គេនឹង​ធ្វើតាម»។​៩  កាលព្រះយេស៊ូទ្រង់ព្រះសណ្តាប់​ពាក្យទាំងនេះហើយ​ព្រះអង្គស្ងើចសរសើរនាយ​ទាហាននោះណាស់។​ព្រះអង្គងាកទៅរកបណ្តា​ជនដែលដើរតាមព្រះអង្គ​‌ហើយមានព្រះបន្ទូល​ថា៖‌​«ខ្ញុំមិនដែលឃើញនរណាមានជំនឿបែបនេះ​ឡើយ​ទោះបីនៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលក៏គ្មានផង»។​‌‌១០  មិត្តភក្តិដែលនាយទាហានចាត់អោយមក​‌ក៏វិល​ត្រឡប់ទៅវិញ​  ឃើញអ្នកបំរើបានជាសះស្បើយ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់​អោយរស់ឡើងវិញ ១១‌ក្រោយមកទៀត​ព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅ​ភូមិមួយឈ្មោះ​ណាអ៉ីន។​សាវ័ករបស់ព្រះអង្គ​និង​បណ្តាជនជាច្រើន​ក៏ធ្វើដំណើរទៅជាមួយព្រះអង្គ​ដែរ។​‌១២  ពេលព្រះអង្គយាងមកជិតដល់ទ្វារ​កំពែងក្រុង​មានគេដង្ហែសពយកទៅបញ្ចុះ។​បុគ្គលដែលស្លាប់នោះ​ជាកូនប្រុសតែមួយរបស់ស្ត្រី​មេម៉ាយម្នាក់។​អ្នកស្រុកជាច្រើនបានមកជួយ​ដង្ហែសពជាមួយគាត់។​១៣  កាលព្រះអម្ចាស់ឃើញ​ស្ត្រីមេម៉ាយនោះ​ព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យអាណិត​អាសូរគាត់យ៉ាងខ្លាំង។​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល​ទៅគាត់ថា៖​«សូមកុំយំអី!»។​១៤  ព្រះអង្គយាង​ចូលទៅជិត​ទ្រង់ពាល់មឈូស​ពួកអ្នកសែងក៏នាំ​គ្នាឈប់។‌‌‌​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖​‌«អ្នក​កំឡោះអើយ!​‌​ចូរក្រោកឡើង»។​១៥  រំពេចនោះ​បុគ្គលដែលស្លាប់​ក៏ក្រោកអង្គុយ​ហើយចាប់ផ្តើម​និយាយស្តី។​ព្រះយេស៊ូប្រគល់អ្នកកំឡោះទៅ​ម្តាយវិញ។​១៦  គេស្ញែងខ្លាចទាំងអស់គ្នា​ហើយ​លើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់‌​ដោយ​ពោលថា៖​«មានព្យាការីដ៏ប្រសើរឧត្តមមួយរូប​បានមកនៅក្នុងចំណោមយើងហើយ​ព្រះជាម្ចាស់​យាងមករំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ»។‌ ‌១៧  ពាក្យដែលគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ​បាន​លេចឮ​ពាសពេញក្នុងស្រុកយូដា​និង​តំបន់ជិត​ខាងទាំងមូល។​ លោកយ៉ូហានបាទីស្តចាត់សិស្សទៅជួបព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ​១១.  ២-១៩) ​១៨  សិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន​បានរៀបរាប់ជូន​លោកនូវហេតុការណ៍ទាំងអស់នោះ។​លោក​យ៉ូហានក៏ហៅសិស្សពីរនាក់មក​១៩  រួចចាត់អោយ​ទៅទូលសួរព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់ថា៖​«តើលោក​ជាព្រះគ្រីស្ត*ដែលត្រូវយាងមក​‌ឬមួយយើងខ្ញុំ​ត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។​២០  អ្នកទាំងពីរ​ទៅដល់​ទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖‌​«លោកយ៉ូហាន​បាទីស្ត​ចាត់​អោយ​យើង​ខ្ញុំ​មក​សួរ​លោក​ថា​តើ​លោក​ជា​ព្រះគ្រីស្តដែលត្រូវយាងមក​‌​ឬមួយក៏​យើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។​២១‌នៅ​គ្រានោះ​ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រោសអ្នកជំងឺ​និង​មនុស្សពិការច្រើននាក់អោយបានជា​ព្រះអង្គ​បណ្តេញខ្មោចពីមនុស្សខ្មោចចូល​ព្រមទាំងប្រោស​មនុស្សខ្វាក់ច្រើននាក់​អោយមើលឃើញផង។​២២  ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​សិស្ស​ទាំង​ពីរ​នាក់​នោះថា៖​«ចូរអ្នកទៅជំរាបលោកយ៉ូហាន​នូវ​ហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញ​និង​បានឮ​គឺមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ‌‌​មនុស្សខ្វិនដើរបាន​‌មនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធ*​មនុស្សថ្លង់ស្តាប់ឮ​មនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ​‌ហើយគេនាំដំណឹង​ល្អ*ទៅប្រាប់ជនក្រីក្រល។​២៣  អ្នកណាមិនរវាត​ចិត្តចេញពីជំនឿ​ព្រោះតែខ្ញុំ​អ្នកនោះពិតជាមាន​សុភមង្គលហើយ!»។​២៤  ពេលសិស្សរបស់លោក​យ៉ូហានត្រឡប់ទៅវិញ​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ទៅមហាជនអំពីលោកយ៉ូហានថា៖​«តើអ្នករាល់​គ្នាទៅវាលរហោស្ថានរកមើលអ្វី?​‌មើលដើម​ត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះឬ?​២៥  តើអ្នក​រាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?‌​មើលមនុស្សស្លៀកពាក់​ល្អរុងរឿងឬ?​‌តាមធម្មតា‌‌​អស់អ្នកដែលស្លៀក​ពាក់ល្អរុងរឿង​ហើយមានជីវភាពខ្ពង់ខ្ពស់​គេរស់​នៅក្នុងវាំងឯណោះ។​២៦  បើដូច្នេះ​តើអ្នករាល់​គ្នាទៅរកមើលអ្វី?​រកមើលព្យាការី*ម្នាក់ឬ?។​ត្រូវហើយ!​ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថា​លោកនោះប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត​២៧  ដ្បិត​ក្នុងគម្ពីរមានចែងអំពីលោកយ៉ូហានថា​:​"យើង​ចាត់ទូតយើងអោយទៅមុនព្រះអង្គ‌​‌‌ដើម្បីរៀបចំ​ផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ"វ។​២៨  ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់​គ្នាដឹងថា​បណ្តាមនុស្សដែលកើតមកក្នុងលោក​នេះស​ពុំមាននរណាម្នាក់ប្រសើរជាងលោកយ៉ូហាន​ឡើយ។​ប៉ុន្តែ​អ្នកណាតូចជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជ្យ​របស់ព្រះជាម្ចាស់​អ្នកនោះប្រសើរលើសលោក​យ៉ូហានទៅទៀត។​២៩  ប្រជាជនទាំងមូល​និង​អ្នកទារពន្ធ*បានស្តាប់លោកយ៉ូហាន​‌ទទួលស្គាល់​ថា​ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាមានព្រះហប្ញទ័យសុចរិត​មែន​ហើយនាំគ្នាទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោក។​៣០  រីឯពួកខាងគណៈផារីស៉ី*​និង​ពួកបណ្ឌិតខាង​វិន័យ*​មិនទទួលស្គាល់គំរោងការដែលព្រះជាម្ចាស់​បានរៀបចំសំរាប់គេនោះទេ​គឺគេបដិសេធមិន​ព្រមទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហាន។​៣១  តើ​ខ្ញុំប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះ​ទៅនឹងមនុស្សប្រភេទ​ណា?​តើគេដូចនរណា?​៣២  គឺគេប្រៀបបីដូចជា​កូនក្មេងដែលអង្គុយលេងនៅផ្សារ​ហើយស្រែក​ដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកថា​"យើងបានផ្លុំខ្លុយ​‌តែ​ពួកឯងមិនព្រមរំា​យើងបានស្មូតបទទំនួញ​តែពួក​ឯងក៏ពុំព្រមយំដែរ"។​៣៣  យ៉ាងណាមិញ​លោក​យ៉ូហានបាទីស្តបានមក​‌​លោកតមអាហារ​លោក​តមសុរា​‌តែអ្នករាល់គ្នាថាលោកមានខ្មោចចូល។​៣  ‌រីឯបុត្រមនុស្ស*ក៏បានមកដែរ​លោកបរិភោគ​អាហារ‌​និង​ពិសាសុរា​តែអ្នករាល់គ្នាថា​"‌មើលចុះ​អ្នកនេះគិតតែពីស៉ីផឹក​ហើយសេពគប់ជាមួយពួក​ទារពន្ធ*​និង​មនុស្សបាប"‌។​‌៣៥  ប៉ុន្តែ​អស់អ្នក​ដែលមានប្រាជ្ញាទទួលស្គាល់ថា​ព្រះប្រាជ្ញាញាណ​របស់ព្រះជាម្ចាស់​ពិតជាល្អត្រឹមត្រូវ​មែន»។​ ព្រះយេស៊ូលើកលែងទោសអោយស្ត្រីមានបាបម្នាក់ ៣៦  មានបុរសម្នាក់ខាងគណៈផារីស៉ី*​បានយាង​ព្រះយេស៊ូទៅសោយព្រះស្ងោយ​ព្រះអង្គក៏យាង​ទៅផ្ទះបុរសនោះ​‌​ហើយគង់រួមតុជាមួយគាត់។​៣៧  នៅក្រុងនោះ​មានស្ត្រីម្នាក់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះមិន​ល្អ។‌‌‌​ពេលឮថាព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងផ្ទះអ្នកខាង​គណៈផារីស៉ី*នោះ​‌​នាងយកដបថ្មកែវដាក់ប្រេង​ក្រអូប​ចូលមក។​៣៨  នាងនៅពីក្រោយព្រះយេស៊ូ​‌ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ​នាងយំ​សំរក់ទឹក​ភ្នែកជោកព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ​ហើយយកសក់​មកជូត។​បន្ទាប់មក​នាងថើប​រួចយកប្រេង​ក្រអូបមកចាក់ពីលើផង។​៣៩  ពេលបុរសម្ចាស់ផ្ទះ​ឃើញដូច្នោះ​គាត់រិះគិតក្នុងចិត្តថា៖​«បើលោក​នេះពិតជាព្យាការី*មែន​ច្បាស់ជាលោកជ្រាបថា​ស្ត្រីដែលពាល់លោកនេះ​ជាស្ត្រីប្រភេទណាពុំខាន​‌គឺនាងជាមនុស្សបាប»។​៤០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលទៅបុរសខាងគណៈផារីស៉ីនោះ​ថា៖​‌«លោក​ស៉ីម៉ូន​‌ខ្ញុំចង់និយាយរឿងមួយ​ជាមួយលោក»។‌​លោកស៉ីម៉ូនទូលតបទៅព្រះអង្គថា៖​«សូមលោក​គ្រូមានប្រសាសន៍មកចុះ»។​៤១  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលថា៖​‌«មានមនុស្សពីរនាក់ជំពាក់ប្រាក់​គេ​‌ម្នាក់ជំពាក់ប្រាំរយ​ម្នាក់ទៀតហាសិប។​៤២‌ដោយអ្នកទាំងពីរគ្មានប្រាក់សង​ម្ចាស់ប្រាក់ក៏​លុបបំណុលចោល​ឈប់ទារពីអ្នកទាំងពីរនោះ​ទៅ។​ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរ​‌​តើអ្នកណា​ស្រឡាញ់ម្ចាស់បំណុលជាង?»។​៤៣  លោកស៉ីម៉ូន​ទូលឆ្លើយថា៖​«តាមយោបល់ខ្ញុំ​គឺអ្នកដែលជំពាក់​ប្រាក់ច្រើនជាង»។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅ​លោកស៉ីម៉ូនថា៖​«លោកមានយោបល់ត្រឹមត្រូវ​មែន»។  ​៤៤  បន្ទាប់មក  ​ព្រះអង្គបែរទៅរកស្ត្រី​នោះ​រួចមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖​‌«សូម​មើលស្ត្រីនេះចុះ!​ខ្ញុំបានចូលមកក្នុងផ្ទះលោក ‌តែ​លោកពុំបានយកទឹកមកលាងជើងខ្ញុំទេ​រីឯនាង​នាងបានសំរក់ទឹកភ្នែកជោកជើងខ្ញុំ​‌​ព្រមទាំង​យកសក់នាងមកជូតទៀតផង។​៤៥  លោកមិន​បានថើបខ្ញុំទេ​រីឯនាងវិញ​តាំងពីខ្ញុំចូលមក​នាង​ចេះតែថើបជើងខ្ញុំ​ឥតឈប់ឈរសោះឡើយ។​៤៦  លោក​មិន​បាន​យក​ប្រេង​មក​លាប​ក្បាល​ខ្ញុំ​ទេ​រីឯនាងវិញ​នាងបានចាក់ប្រេងក្រអូបលាបជើង​ខ្ញុំ។​៤៧  ហេតុនេះហើយខ្ញុំសុំប្រាប់អោយលោក​ដឹងថា​នាងសំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់ជាខ្លាំងយ៉ាង​នេះ​ព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសអោយនាងរួច​ពីបាបជាច្រើន។​រីឯអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់លើក​លែងទោសអោយតិច​ក៏សំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់​តិចដែរ»។​៤៨  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅស្ត្រី​នោះថា៖​‌«ខ្ញុំអត់ទោសអោយនាងបានរួចពីបាប​ហើយ»។​៤៩  អស់អ្នកដែលអង្គុយរួមតុជាមួយ​‌រិះ​គិតក្នុងចិត្តរៀងៗខ្លួនថា៖​«តើលោកនេះមាន​ឋានៈអ្វី​បានជាហ៊ានអត់ទោសអោយមនុស្សរួចពី​បាបដូច្នេះ?»។​៥០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅ​នាងទៀតថា៖​«ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាង​ហើយ​‌‌  សូមអញ្ជើញទៅវិញ​ដោយសុខសាន្តចុះ»។ ស្ត្រីៗដែលបំរើព្រះយេស៊ូ​

ជំពូកទី៨ កែប្រែ

១  បន្ទាប់មកទៀត    ​ព្រះយេស៊ូយាងទៅ​ ៨ តាមក្រុង​តាមភូមិនានា​ទាំងប្រកាស​និង  ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ*​អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះ​ជាម្ចាស់។​គ្រីស្តទូត*ទាំងដប់ពីររូបទៅជាមួយ​ព្រះអង្គ​២  ហើយមានស្ត្រីខ្លះទៀតដែលព្រះអង្គ​បានប្រោសអោយជាពីជំងឺ​និង​បណ្តេញខ្មោចចេញ‌​ក៏តាមទៅជាមួយដែរ​គឺមាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុក​ម៉ាដាឡា​ដែលព្រះអង្គបានដេញខ្មោចប្រាំពីរចេញ​ពីនាង​‌​៣  នាងយ៉ូហាណា​ភរិយារបស់ឃូសា​ជា​មហាតលិករបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ​នាងស៊ូសាណា‌​ព្រមទាំងស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើន​ដែលបានចំណាយ​ធនធានរបស់ខ្លួន​‌​ ដើម្បីទំនុកបំរុងព្រះយេស៊ូ​‌និង​‌សាវ័ក*របស់ព្រះអង្គ។​ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាថាយ  ១៣.  ១-៩​    ម៉ាកុស  ៤.  ១-៩) ៤  មានបណ្តាជនច្រើនកុះករ​ចេញពីទីក្រុងនានា​មករកព្រះយេស៊ូ​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នា​ដូចតទៅ​៖​‌​ ៥‌​«មានបុរសម្នាក់​ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។​ពេលគាត់ព្រោះ​មានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ​‌‌‌ត្រូវគេដើរជាន់​ហើយសត្វមកចឹកស៉ីអស់ទៅ។​៦  មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀត​ធ្លាក់ទៅលើដីមានថ្ម​កាលពន្លកដុះឡើង​ក៏ក្រៀមស្វិតទៅវិញ​ព្រោះ​ខ្វះទឹក។​៧  មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដី​មានបន្លា។​បន្លាដុះឡើងជាមួយគ្រាប់ពូជ​ហើយ​រួបរឹតពូជនោះមិនអោយដុះឡើងបាន។​៨  មាន​គ្រាប់ពូជខ្លះទៀត​ធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អ​គ្រាប់ពូជដុះឡើង​អោយផលមួយជាមួយរយ»។​ព្រះយេស៊ូបន្លឺព្រះសូរសៀងថែមទៀតថា៖​«អស់​អ្នកដែលឮពាក្យនេះ​សូមយកទៅពិចារណា​ចុះ!»។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ពាក្យប្រស្នាស្តីអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាថាយ  ១៣.  ១០-២៣​    ម៉ាកុស  ៤.  ១០-២០) ៩  សាវ័ក*របស់ព្រះយេស៊ូ​ទូលសួរព្រះអង្គ​ថា៖​«តើពាក្យប្រស្នានោះ​មានន័យដូចម្តេច?»។​១០  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖​«ព្រះជាម្ចាស់​បាន​ប្រោស​ប្រទាន​អោយ​អ្នករាល់គ្នា​យល់​គំរោង​ការ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​នៃ​ព្រះរាជ្យ*​របស់​ព្រះអង្គ។​‌‌‌​ចំពោះអ្នកដទៃ‌​ព្រះអង្គប្រើជាពាក្យប្រស្នាវិញ។​ដូច្នេះ​‌ទោះបីគេមើល​‌ក៏ពុំឃើញ​‌​‌ទោះបីគេស្តាប់​‌ក៏ពុំយល់ដែរ​ហ។​១១  ‌រីឯប្រស្នានោះ​មានន័យដូច​តទៅ:​គ្រាប់ពូជជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។​១២  មនុស្សខ្លះ​ប្រៀបបីដូចជាផ្លូវ​ដែលគ្រាប់ពូជ​ធ្លាក់​‌គេបានស្តាប់ព្រះបន្ទូល​តែមារសាតាំង*មក​ឆក់យកពីចិត្តគេ​‌ដើម្បីកុំអោយគេជឿ​និង​កុំ​អោយគេរួចជីវិត។​១៣  មនុស្សខ្លះទៀតប្រៀបបី​ដូចជាដីមានថ្ម​កាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយ​គេទទួលយកដោយអំណរ។​ប៉ុន្តែ​គេជឿតែមួយ​ភ្លែត ពុំទុកអោយព្រះបន្ទូលចាក់ប្ញសឡើយ​គេ​បោះបង់ចោលជំនឿ​នៅពេលណាមានការល្បួង។​១៤  គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លា​ប្រៀបបី​ដូចជាអស់អ្នកដែលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូល​‌តែចិត្ត​ខ្វល់ខ្វាយ​ចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ​និង​ចិត្តស្រើបស្រាល​មករួបរឹតផលផ្លែមិនអោយទុំបាន​ឡើយ។​១៥  រីឯគ្រាប់ពូជធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិ​ល្អ​ប្រៀបបីដូចជាអស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះបន្ទូល​ហើយចងចាំទុកយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត​រហូតដល់​បាន​បង្កើតផលផ្លែជាច្រើន  ​ដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ»។​ ប្រស្នាអំពីចង្កៀង (ម៉ាកុស  ៤.  ២១-២៥) ១៦  «ពុំដែលមាននរណាអុជចង្កៀង​‌​‌​ហើយយក​ធុងមកគ្របពីលើ​ឬ​យកទៅដាក់ក្រោមគ្រែ​ឡើយ។​គេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើង​ចង្កៀង​ដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលចូលក្នុងផ្ទះ។​១៧  គ្រប់ការលាក់កំបាំង​នឹងត្រូវបើកអោយគេដឹង​‌ហើយគ្រប់អាថ៌កំបាំង​ក៏នឹងលេចមកអោយមនុស្ស​គ្រប់គ្នាស្គាល់ច្បាស់ដែរ។​១៨  ដូច្នេះ​ចូរប្រុង​ប្រយ័ត្នអំពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាស្តាប់‌​ព្រោះ​អ្នកណាមានហើយ​ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយ​ថែមទៀត​តែអ្នកណាដែលគ្មាន​ព្រះអង្គនឹងហូត​យក​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​ខ្លួន​ស្មាន​ថា​មាន​នោះ​ផង»។ មាតា  និង  បងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ១២.  ៤៦-៥០    ​ម៉ាកុស  ៣.  ៣១-៣៥​) ១៩  មាតា​និង​‌បងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូនាំគ្នាមក​រកព្រះអង្គ‌​ប៉ុន្តែ​មិនអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបាន​ឡើយ‌​ព្រោះមានមនុស្សច្រើនពេក។​‌២០  មានគេ​ទូលព្រះអង្គថា៖​«ម្តាយលោក‌​និង​‌បងប្អូនលោក​នៅខាងក្រៅ​ចង់ជួបលោក»។​២១  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​‌«អស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះ​បន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់​ហើយប្រតិបត្តិតាម​គឺ​អ្នកនោះហើយ​ជាម្តាយ​  និង  ជាបងប្អូន​របស់ខ្ញុំ»។​ ព្រះយេស៊ូធ្វើអោយរលកស្ងប់ (ម៉ាថាយ  ៨.  ២៣-២៧​    ម៉ាកុស  ៤.  ៣៥-៤១) ២២​ថ្ងៃមួយ​ព្រះយេស៊ូយាងចុះទូកជាមួយសាវ័ក​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖​«យើងនាំគ្នាឆ្លងទៅ​ត្រើយម្ខាង»។​ពួកសាវ័កក៏ចេញទូកទៅជាមួយ​ព្រះអង្គ។​២៣  ពេលឆ្លងទៅនោះ​ព្រះយេស៊ូផ្ទំលក់​‌ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកយ៉ាងខ្លាំង​មកលើ​បឹង​បណ្តាលអោយទឹកជះចូលពេញទូក​ហើយ​ទាំងអស់គ្នាស្ថិតក្នុងភាពអាសន្ន។​២៤  ពួកសាវ័ក​ចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូ​ដាស់ព្រះអង្គថា៖​«ព្រះគ្រូ!​ព្រះគ្រូ!​‌យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ»។​ព្រះយេស៊ូ​តើនឡើង​មានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះ​និង​រលក​យ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់។​ខ្យល់ព្យុះ​និង​រលកក៏ស្ងប់​‌​ហើយ​ផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដូចធម្មតាវិញ។​២៥  ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖​«ជំនឿរបស់​អ្នករាល់គ្នានៅឯណា?»។​ពួកសាវ័កភ័យស្ញប់​ស្ញែង​ព្រមទាំងស្ងើចសរសើរផង​គេនិយាយគ្នា​ទៅវិញទៅមកថា៖​«តើលោកនេះមានឋានៈអ្វី‌​បានជាបញ្ជាទៅខ្យល់​និង​ទឹក​ហើយខ្យល់‌​និង​‌ទឹក​ស្តាប់តាមបង្គាប់លោក​ដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលម្នាក់ (ម៉ាថាយ  ៨.  ២៨-៣៤​    ម៉ាកុស  ៥.  ១-២០) ២៦  ព្រះយេស៊ូ​‌និង​‌សាវ័ក*​បានមកដល់ក្រុង​កេរ៉ាសា​‌នៅត្រើយម្ខាង​ទល់មុខស្រុកកាលីឡេ។​២៧  កាលព្រះអង្គយាងឡើងគោក​‌មានបុរសម្នាក់​ចេញពីក្រុងមករកព្រះអង្គ។​គាត់មានខ្មោចចូល​ហើយមិនស្លៀកពាក់​‌មិនរស់នៅក្នុងផ្ទះតាំងពីយូរ​មកហើយ​‌គឺគាត់ស្នាក់នៅតែតាមទីបញ្ចុះសព។​២៨  ពេលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូ‌‌​គាត់ក្រាបទៀប​ព្រះបាទាព្រះអង្គ​ហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖‌​«ឱ​ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយ!​តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីទូលបង្គំ?​សូម​មេត្តាកុំធ្វើទុក្ខទោសទូលបង្គំអី»។​២៩  ខ្មោចទូល​អង្វរដូច្នេះ‌​‌​ព្រោះព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាវាអោយ​ចេញពីបុរសនោះ​‌​វាចូលគាត់ច្រើនលើកច្រើនសា​មកហើយ។​គេបានយកច្រវាក់ចងដៃចងជើង​គាត់​និង​ដាក់ខ្នោះទុកមួយកន្លែង​តែគាត់កាច់​ច្រវាក់បាន​ហើយខ្មោចនាំគាត់ទៅទីស្មសាន។​៣០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖​‌«ឯងឈ្មោះ​អី?»។​‌ខ្មោចឆ្លើយថា៖​«ទូលបង្គំឈ្មោះកង​ទ័ព»។​វាឆ្លើយដូច្នេះ‌‌‌​ព្រោះមានខ្មោចជាច្រើន​ចូលក្នុងបុរសនោះ។​៣១  ខ្មោចទាំងនោះបានទទូច​អង្វរព្រះយេស៊ូ​សូមកុំអោយព្រះអង្គបញ្ជូនពួកវា​ទៅនរកអវិចីឡើយ។​៣២  នៅក្បែរនោះ​មានជ្រូក​មួយហ្វូងធំកំពុងរកស៉ី​តាមចង្កេះភ្នំ។​ពួកខ្មោច​បានអង្វរព្រះអង្គ​សូមអនុញ្ញាតអោយវាចូលក្នុង​ជ្រូកទាំងនោះ​ព្រះយេស៊ូក៏អនុញ្ញាតអោយ។​៣៣  ខ្មោចចេញពីបុរសនោះ‌‌ចូលទៅក្នុងជ្រូក​ហ្វូង​ជ្រូកបោលចុះតាមជំរាលភ្នំ​តំរង់ទៅបឹង​‌‌លង់ទឹក​ងាប់អស់ទៅ។​៣៤  ពេលអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូក​ឃើញហេតុការណ៍កើតឡើងដូច្នេះ​ក៏រត់យក​រឿងនេះទៅប្រាប់អ្នកនៅទីក្រុង​និង​អ្នកនៅស្រុក​ស្រែ។​៣៥  មនុស្សម្នានាំគ្នាចេញទៅមើលហេតុ​ការណ៍នោះ។​គេចូលមករកព្រះយេស៊ូ​ឃើញ​បុរសដែលខ្មោចចូលពីមុន​‌អង្គុយនៅទៀបព្រះ​បាទាព្រះអង្គ​‌គាត់ស្លៀកពាក់‌‌ដឹងស្មារតីដូចធម្មតា​គេក៏ស្ញែងខ្លាចព្រះអង្គ។​៣៦  អស់អ្នកដែលបាន​ឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក​‌នាំគ្នារៀបរាប់អំពីរបៀប​ដែល​ព្រះយេស៊ូ​ប្រោស​បុរស​ខ្មោច​ចូល​នោះ​អោយ​បានជា។​‌‌​​៣៧  អ្នកស្រុកនៅតំបន់កេរ៉ាសា​ទាំងអស់​អង្វរ​ព្រះយេស៊ូ​អោយ​ចាក​ចេញ​ពី​ស្រុក​ភូមិ​របស់​គេ​ដ្បិតគេភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់។​ព្រះយេស៊ូក៏​យាងចុះទូកត្រឡប់ទៅវិញ។​៣៨  បុរសដែលខ្មោច​ចូលពីមុននោះ​បានអង្វរសុំនៅជាមួយព្រះអង្គដែរ​ប៉ុន្តែ​‌ព្រះយេស៊ូមិនយល់ព្រមទេ។​ព្រះអង្គមាន​ព្រះបន្ទូលថា៖​៣៩‌«ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញចុះ‌​ហើយ​រៀប​រាប់​ហេតុ​ការណ៍​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ព្រះ​ជាម្ចាស់បានប្រោសដល់អ្នក»។​បុរសនោះចេញ​ទៅ​ប្រកាសប្រាប់អោយអ្នកក្រុងដឹងអំពីការទាំង​អស់ដែលព្រះយេស៊ូបាន​ប្រោសដល់គាត់។ ព្រះយេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអោយបានជានិង  ប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសអោយរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ  ៩.  ១៨-២៦​    ម៉ាកុស  ៥.  ២១-៤៣) ៤០  ពេល​ព្រះយេស៊ូ​យាង​ត្រឡប់​មក​ពី​ត្រើយ​ម្ខាង​វិញ​‌​បណ្តាជននាំគ្នាមកទទួលព្រះអង្គ​ព្រោះ​គេចាំមើលផ្លូវព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។​៤១‌  មានអ្នក​ទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ*ម្នាក់​ឈ្មោះយ៉ៃរ៉ូស​ចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ​ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះ​អង្គ​‌​អង្វរសូមព្រះអង្គយាងទៅផ្ទះគាត់​‌៤២  ដ្បិត​គាត់មានកូនស្រីតែមួយ​អាយុប្រហែលដប់ពីរឆ្នាំ​កំពុងឈឺ​ជិតស្លាប់។​កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅ​នៅតាមផ្លូវ​មានមហាជនប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះ​អង្គ។​៤៣  ពេលនោះ​‌មានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់​ឈាមដប់ពីរឆ្នាំមកហើយ​នាងបានចំណាយទ្រព្យ​សម្បត្តិដែលនាងមានទាំងប៉ុន្មាន​‌ដើម្បីអោយគ្រូ​ពេទ្យព្យាបាល​‌​តែគ្មានគ្រូពេទ្យណាអាចមើលនាង​ជាបានឡើយ។​៤៤  នាងមកពីក្រោយព្រះយេស៊ូ​ហើយពាល់ជាយព្រះពស្ត្រព្រះអង្គ‌‌​ស្រាប់តែឈាម​ឈប់ធ្លាក់មួយរំពេច។​៤៥  ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលសួរថា៖​‌«នរណាពាល់ខ្ញុំ?»។​គេប្រកែក​គ្រប់គ្នាថា‌​គេមិនបានពាល់ព្រះអង្គទេ។​លោក​ពេត្រុស/សិលាទូលថា៖​«ព្រះគ្រូអើយ​បណ្តាជន​ប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញព្រះគ្រូ​‌​ហើយគេប៉ះព្រះគ្រូ​ទាំងអស់គ្នា»។​៤៦  ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ថា៖​«មានម្នាក់ពិតជាបានពាល់ខ្ញុំ‌​ព្រោះខ្ញុំដឹងថា​មានប្ញទ្ធានុភាពមួយចេញពីខ្លួនខ្ញុំទៅ»។​៤៧  ស្ត្រី​នោះមកក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ​ទាំងញ័រ​រន្ធត់​ព្រោះដឹងថាខ្លួនលាក់រឿងនេះមិនជិត។​នាង​ទូលព្រះអង្គនៅចំពោះមុខប្រជាជនទាំងមូល​អំពី​ហេតុដែលនាំអោយនាងពាល់ព្រះអង្គ​ហើយនាង​បានជាពីជំងឺភ្លាម។​៤៨  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​ទៅនាងថា៖​«កូនស្រីអើយ!​ជំនឿរបស់នាងបាន​សង្គ្រោះនាងហើយ​ សូមអញ្ជើញទៅដោយសុខ​សាន្តចុះ»។​ ៤៩  កាល​ព្រះ​យេស៊ូ​កំពុង​តែ​មាន​ព្រះបន្ទូល​នៅ​ឡើយ​មានបុរសម្នាក់មកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរ៉ូស​ជំរាប​គាត់ថា៖​«កូនស្រីលោកផុតដង្ហើមទៅហើយ​‌​សូម​កុំរំខានលោកគ្រូធ្វើអ្វីទៀត!»។​៥០  ព្រះយេស៊ូឮ​ពាក្យបុរសនោះ​‌ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោក​យ៉ៃរ៉ូសថា៖​‌«កុំខ្លាចអី​អោយតែលោកជឿ​កូន​លោកនឹងបានរួចជីវិតពុំខាន»។​៥១  លុះព្រះអង្គ​យាងទៅដល់ផ្ទះហើយ​ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយ​អ្នកណាចូលជាមួយឡើយ​លើកលែងតែលោក​ពេត្រុស/សិលា​លោកយ៉ូហាន​លោកយ៉ាកុប  និង​ឪពុកម្តាយក្មេងស្រីនោះប៉ុណ្ណោះ។​៥២  អ្នកដែល​នៅទីនោះយំសោកអាណិតក្មេងនោះគ្រប់ៗគ្នា​តែ​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖​«កុំយំអី​នាងមិន​ស្លាប់ទេ​‌នាងគ្រាន់តែដេកលក់ទេតើ!»។​៥៣  គេ​ចំអកដាក់ព្រះអង្គ​ដ្បិតគេដឹងច្បាស់ថានាងបាន​ស្លាប់ពិតមែន។​៥៤  ព្រះយេស៊ូចាប់ដៃក្មេងស្រី​នោះ  ​ហើយបន្លឺព្រះសូរសៀងយ៉ាងខ្លាំងថា៖​‌«នាង​អើយ!​‌‌ក្រោកឡើង»។​៥៥‌  រំពេចនោះ​‌​ព្រលឹង​នាងក៏ត្រឡប់មកវិញ​ហើយនាងក្រោកឡើង​ភ្លាម។​ព្រះយេស៊ូសុំអោយគេយកចំណីអាហារ​មកអោយនាងបរិភោគ។​៥៦  ឪពុកម្តាយរបស់​នាងងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង​តែព្រះយេស៊ូហាមគេមិន​អោយប្រាប់នរណា​ដឹងរឿងនេះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័កដប់ពីររូបទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (ម៉ាថាយ  ១០.  ៥-១៥​    ម៉ាកុស  ៦.  ៧-១៣)​

ជំពូកទី៩ កែប្រែ

១‌  ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័ក*ទាំងដប់ ៩ ពីររូបមកជួបជុំគ្នា​ហើយទ្រង់ប្រទាន​ប្ញទ្ធានុភាព​ប្រទានអំណាចអោយគេបណ្តេញ​អារក្សទាំងអស់​និង​មើលជំងឺផ្សេងៗអោយបាន​ជា។​២  ព្រះអង្គចាត់គេអោយចេញទៅប្រកាស​អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់​ព្រមទាំងមើល​អ្នកជំងឺអោយបានជាផង។​៣  ទ្រង់មានព្រះបន្ទូល​ទៅគេថា៖​«ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញដំណើរទៅ​កុំ​យកអ្វីទៅជាមួយឡើយ  ​ទោះបីដំបងក្តី​  ថង់យាម​ក្តី​ចំណីអាហារ​ឬ​ប្រាក់កាសក្តី​ហើយក៏មិនត្រូវ​យកអាវពីរបន្លាស់ទៅដែរ។​៤  បើអ្នករាល់គ្នា​ចូលផ្ទះណា​ចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះ​រហូតដល់ពេល​អ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះទៅ។​៥  បើភូមិណា​គេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នា‌‌​ចូរចេញពីភូមិនោះ​ទៅ​ទាំងរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នករាល់គ្នាផង​ទុកជាសញ្ញាព្រមានគេឡ»។​៦  ពួកសាវ័ក*នាំគ្នា​ចេញទៅ​ធ្វើដំណើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ​‌‌ទាំង​ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ*​និង​មើលអ្នកជំងឺគ្រប់កន្លែង​អោយបានជាផង។​ ព្រះបាទហេរ៉ូដនឹកឆ្ងល់អំពីព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ១៤.  ១-១២    ​ម៉ាកុស    ៦.  ១៤-២៩​) ៧  កាលព្រះបាទហេរ៉ូដ​ជាស្តេចអនុរាជ*​ជ្រាប​ហេតុការណ៍ទាំងនោះហើយ​ទ្រង់មិនដឹងជាត្រូវ​គិតយ៉ាងណា‌​ដ្បិតមានអ្នកខ្លះនិយាយថា​"លោក​យ៉ូហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញហើយ"។​៨  អ្នក​ខ្លះទៀតនិយាយថា​"ព្យាការី*អេលីបានបង្ហាញ​ខ្លួនអោយគេឃើញ"​ហើយអ្នកខ្លះទៀតនិយាយ​ថា  ​"មានព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណ‌​បានរស់​ឡើងវិញ"។​៩  រីឯព្រះបាទហេរ៉ូដមានរាជឱង្ការ​ថា៖​«យើងបានអោយគេកាត់កយ៉ូហាន​ស្លាប់បាត់​ទៅហើយអ​ចុះបុរសដែលគេនិយាយថាបានធ្វើ​ការអស្ចារ្យទាំងនោះ​ជានរណា?»។​‌ព្រះបាទ​ហេរ៉ូដមានបំណងចង់ជួបព្រះ​យេស៊ូ។​ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់ (មថ.  ១៤.  ១៣-២១​    មក.  ៦.  ៣០-៤៤​    យហ.    ៦.  ១-១៤) ១០‌  គ្រីស្តទូត*នាំគ្នាវិលត្រឡប់មកវិញ​‌រៀប​រាប់ទូលព្រះយេស៊ូ​នូវគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ដែល​គេបានធ្វើ។​ព្រះអង្គនាំគេចេញដាច់ឡែកពីមហា​ជន​តំរង់ទៅភូមិមួយឈ្មោះបេតសៃដា​១១  តែ​មហាជនដឹង​ក៏នាំគ្នាទៅតាមព្រះអង្គ។​ព្រះយេស៊ូ​ទទួលពួកគេ​ហើយមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះរាជ្យ*​របស់ព្រះជាម្ចាស់អោយគេស្តាប់‌‌​ព្រមទាំងប្រោស​អ្នកជំងឺអោយបានជាផង។​ ១២  ដល់ថ្ងៃជិតលិច​‌សាវ័កទាំងដប់ពីររូបចូល​ទៅទូលព្រះអង្គថា៖​«សូមព្រះអង្គប្រាប់អោយ​បណ្តាជនចេញទៅរកម្ហូបអាហារ​រកកន្លែងស្នាក់​តាមផ្ទះ​‌តាមភូមិជិតៗនេះទៅ​ព្រោះទីនេះស្ងាត់​ណាស់»។​១៣  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបវិញ​ថា៖​«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារអោយគេ​បរិភោគទៅ»។​ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖​«យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងតែប្រាំដុំ​និង​ត្រីងៀតពីរកន្ទុយ​ប៉ុណ្ណោះ​ធ្វើម្តេចនឹងគ្រាន់​មានតែទៅទិញអាហារ​សំរាប់ប្រជាជនទាំងនេះ!»។​‌១៤  នៅទីនោះ​មាន​មនុស្សប្រុសប្រមាណប្រាំពាន់នាក់។​ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សាវ័កថា៖​«ចូរអ្នករាល់គ្នា​ប្រាប់គេអោយអង្គុយចុះជាក្រុមៗ​ក្នុងមួួយក្រុម​ហាសិបនាក់»។​១៥  ពួកសាវ័កក៏ធ្វើតាម​គឺប្រាប់​គេអោយអង្គុយចុះទាំងអស់គ្នា។​១៦  ព្រះយេស៊ូ​យកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ​និង​ត្រីពីរកន្ទុយនោះ​មកកាន់​ទ្រង់ងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើងលើ​‌​សរសើរតម្កើងព្រះជា​ម្ចាស់​ហើយកាច់ប្រទានអោយសាវ័ក​ដើម្បីអោយ​គេចែកបណ្តាជនបរិភោគ។​១៧  គេបានបរិភោគ​ឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា‌​រួចប្រមូលនំបុ័ងដែលនៅសល់‌‌បាន​ពេញដប់ពីរល្អី។​ លោកពេត្រុស/សិលាប្រកាសថា​ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ម៉ាថាយ  ១៦.  ១៣-១៩​    ម៉ាកុស  ៨.  ២៨-២៩) ១៨  ថ្ងៃមួយ​ពេលព្រះយេស៊ូនៅអធិស្ឋាន*ដាច់​ឡែកពីបណ្តាជន​‌ពួកសាវ័ក*ក៏នៅជាមួយព្រះអង្គ​ដែរ។​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖​«តើ​មហាជនទាំងឡាយថាខ្ញុំជានរណា?»។​១៩  ពួក​សាវ័កទូលឆ្លើយថា៖​«អ្នកខ្លះថាលោកគ្រូជា​លោកយ៉ូហានបាទីស្ត​អ្នកខ្លះថា​លោកជាព្យាការី​អេលី​ហើយអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីមួយ​រូបពីសម័យបុរាណដែលរស់ឡើងវិញ»។​២០  ព្រះ​យេស៊ូសួរទៀតថា៖​«ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ​តើអ្នក​រាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។​លោកពេត្រុស/សិលា​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖​‌«លោក​ជា​ព្រះ​គ្រីស្ត*​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ចាត់អោយមក»។​២១  ព្រះយេស៊ូក៏​ហាមប្រាមគេ​មិនអោយនិយាយប្រាប់អ្នកណាជា​ដាច់ខាត។ ២២  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖​«បុត្រ​មនុស្ស*ត្រូវរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង។​ពួកព្រឹទ្ធា​ចារ្យ*‌​ពួកនាយកបូជាចារ្យ*​ពួកបណ្ឌិតខាង​វិន័យ*​នឹងបោះបង់លោកចោល​ថែមទាំងសម្លាប់​លោកទៀតផង។​ប៉ុន្តែ​‌បីថ្ងៃក្រោយមក‌‌​លោក​នឹងរស់ឡើងវិញ»។​ ២៣  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេ​ទាំងអស់គ្នាថា៖​«បើអ្នកណាចង់មកតាមក្រោយ​ខ្ញុំ ត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោល​ត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់​ខ្លួន​រៀងរាល់ថ្ងៃ​ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ​២៤  ដ្បិត​អ្នកណាចង់បានរួចជីវិត​អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិត​ពុំខាន​ប៉ុន្តែ​អ្នកណាបាត់បង់ជីវិត​ព្រោះតែខ្ញុំ‌​អ្នក​នោះនឹងបានរួចជីវិតវិញ។​២៥  បើមនុស្សម្នាក់បាន​ពិភពលោកទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន​តែ​ត្រូវស្លាប់បាត់បង់ជីវិត​នោះមានប្រយោជន៍អ្វី។​‌២៦  បើអ្នកណាខ្មាសអៀន‌​មិនហ៊ានទទួលស្គាល់ខ្ញុំ​មិនហ៊ានទទួលពាក្យរបស់ខ្ញុំទេ‌​លុះដល់បុត្រ​មនុស្ស*​យាង​មក​ប្រកប​ដោយ​សិរីរុងរឿង​របស់​ព្រះអង្គ​ព្រមទាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតា​‌និង​របស់ទេវទូត*ដ៏វិសុទ្ធ*​ទ្រង់ក៏នឹងខ្មាសអៀន​មិន​ហ៊ានទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញដែរ។​២៧  ប្រាកដ​មែន​ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា​មនុស្សខ្លះដែលនៅទីនេះនឹងមិនស្លាប់ទេ​មុនបាន​ឃើញព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់»។​ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ១៧.  ១-៨​    ម៉ាកុស  ៩.  ២-៨) ២៨  ប្រមាណ​ជា​ប្រាំបី​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ពី​ព្រះ​យេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទាំងនោះមក​ព្រះអង្គនាំលោក​ពេត្រុស/សិលា​លោកយ៉ូហាន​និង​លោកយ៉ាកុប​ឡើងទៅលើភ្នំ​ដើម្បីអធិស្ឋាន*។​២៩  ពេលកំពុង​អធិស្ឋាន​ស្រាប់​តែ​ព្រះ​ភ័ក្ត្រ​របស់​ព្រះ​អង្គ​ប្រែ​ជា​មានរស្មី​ហើយព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជា​មានពណ៌​ស​ត្រចះត្រចង់។​៣០  ពេលនោះ​មាន​បុរសពីរនាក់​គឺលោកម៉ូសេ​និង​ព្យាការីអេលី​សន្ទនាជាមួយព្រះយេស៊ូ។​៣១  លោកទាំងពីរលេច​មក​ប្រកបដោយសិរីរុងរឿង​ហើយមានប្រសាសន៍​អំពីដំណើរដែលព្រះអង្គត្រូវសោយទិវង្គតនៅក្រុង​យេរូសាឡឹម។​៣២  លោកពេត្រុស​/សិលា​និង​មិត្ត​ភក្តិរបស់លោកសំរាន្តលង់លក់។​លុះភ្ញាក់ឡើង​‌គេឃើញសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ​និង​ឃើញ​លោកទាំងពីរឈរជាមួយព្រះអង្គ។​៣៣  កាល​លោកម៉ូសេ​និង​ព្យាការីអេលី​កំពុងតែចាកចេញពី​ព្រះយេស៊ូទៅ​លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គ​ថា៖​‌«ព្រះគ្រូ!​‌យើងខ្ញុំបាននៅទីនេះ​ប្រសើរ​ណាស់​‌យើងខ្ញុំនឹងសង់ជំរកបី​‌គឺមួយសំរាប់ព្រះគ្រូ​មួយ​សំរាប់លោកម៉ូសេ​និង​មួយទៀត​សំរាប់ព្យាការី​អេលី»។​លោកពេត្រុស/សិលាមានប្រសាសន៍​‌ទាំងពុំដឹងថាខ្លួននិយាយអ្វីឡើយ។​៣៤  កាលលោក​ពេត្រុស/សិលាកំពុងតែមានប្រសាសន៍​‌‌ស្រាប់តែ​មានពពក*មកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នា‌​ធ្វើអោយ​សាវ័កភ័យខ្លាចក្រៃលែង​ដោយមានពពកមក​គ្របបាំងដូច្នេះ។​៣៥  មានព្រះសូរសៀងបន្លឺពីក្នុង​ពពកមកថា៖​«ព្រះអង្គនេះជាបុត្រដែលយើង​បានជ្រើសរើស​ចូរស្តាប់ព្រះអង្គចុះ!»។​៣៦  បន្ទាប់​ពីបានឮព្រះសូរសៀងនេះហើយ​គេឃើញតែ​ព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។​នៅគ្រានោះ​‌សាវ័ក​ឥត​បាន​និយាយ​អំពី​ហេតុ​ការណ៍​ដែល​គេ​បានឃើញ​ប្រាប់អ្នកណា​សោះឡើយ។​ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីក្មេងម្នាក់ (ម៉ាថាយ  ១៧.  ១៤-១៨​    ម៉ាកុស  ៩.  ១៤-២៧) ៣៧  នៅថ្ងៃបន្ទាប់​ព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជា​មួយសាវ័កមកវិញ​ពេលនោះ​មានបណ្តាជនយ៉ាង​ច្រើនមករកព្រះអង្គ។​៣៨  មានបុរសម្នាក់​ស្រែក​ពីកណ្តាលចំណោមបណ្តាជនមកថា៖​«លោកគ្រូ​អើយ!​សូមមេត្តាប្រោសប្រណីដល់កូនប្រុសខ្ញុំ​ប្របាទផង​ព្រោះខ្ញុំប្របាទមានកូនតែមួយនេះ​គត់។​៣៩  ពេលខ្មោចចូលម្តងៗ​វាស្រែក​រើបំរះ​ប្រកាច់ប្រកិនបែកពពុះមាត់។​លុះធ្វើបាបវា​យ៉ាងធ្ងន់ហើយ​ខ្មោចក៏ចេញទៅ​ទុកអោយកូន​ខ្ញុំប្របាទនៅគ្រាំគ្រា។​៤០  ខ្ញុំប្របាទបានអង្វរ​សាវ័ករបស់លោកអោយដេញខ្មោចនោះដែរ​ប៉ុន្តែ‌​គេមិនអាចដេញវាចេញបានសោះ»។​៤១  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖​«នែ៎​ពួកមនុស្ស​អាក្រក់​មិនព្រមជឿអើយ!​‌តើត្រូវអោយខ្ញុំទ្រាំ​នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត?​‌‌ចូរ​នាំកូនរបស់អ្នកមកណេះមើល៍»។​៤២  ពេលក្មេង​នោះដើរចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ​ស្រាប់តែខ្មោច​ផ្តួលវា​‌ធ្វើអោយវាប្រកាច់ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំង។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលគំរាមទៅខ្មោច​ព្រះអង្គ​ប្រោសក្មេងនោះអោយបានជា​ ហើយប្រគល់ទៅ​អោយឪពុកវាវិញ។​៤៣  មនុស្សគ្រប់គ្នាស្ងើចអំពី​មហិទ្ធិប្ញទ្ធិដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ព្រះជាម្ចាស់។​ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះអង្គសោយទិវង្គត (ម៉ាថាយ  ១៧.  ២២-២៣​    ម៉ាកុស  ៩.  ៣០-៣២) នៅ​ពេល​មនុស្ស​គ្រប់ៗ​គ្នា​កំពុង​កោត​ស្ញប់ស្ញែង​នឹងការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអង្គបានធ្វើ​ព្រះយេស៊ូ​មានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖​៤៤  «ចូរត្រង​ត្រាប់ស្តាប់ពាក្យទាំងនេះ​ហើយចងចាំទុកក្នុងចិត្ត‌​គឺបុត្រមនុស្ស*នឹងត្រូវគេបញ្ជូន​ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃ​របស់មនុស្សលោកជាមិនខាន»។​៤៥  ពួកសាវ័ក​ពុំបានយល់ព្រះបន្ទូលនេះទេ​ព្រោះព្រះជាម្ចាស់​មិនទាន់សំដែងអត្ថន័យអោយគេយល់​ប៉ុន្តែ​ពួក​គេមិនហ៊ានទូលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងនេះ​ឡើយ។​ អ្នកដែលធំជាងគេ (ម៉ាថាយ  ១៨.១-៥​    ម៉ាកុស  ៩.  ៣៣-៣៧) ៤៦  ខណៈនោះ​‌ពួកសាវ័ក*ជជែកគ្នាចង់ដឹងថា​ក្នុងចំណោមពួកគេ​‌នរណាធំជាងគេ។​៤៧  ព្រះ​យេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតរបស់គេ​ក៏យកក្មេងម្នាក់​មកអោយឈរក្បែរព្រះអង្គ​៤៨  រួចមានព្រះបន្ទូល​ទៅគេថា៖​‌«អ្នកណាទទួលក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំ​‌ក៏​ដូចជាបានទទួលខ្ញុំដែរ​ហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំ​ក៏ដូចជា​បាន​ទទួល​ព្រះអង្គ​ដែល​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​អោយ​មកនោះដែរ​ដ្បិតអ្នកណាមានឋានៈទាបជាងគេ​ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា‌‌‌​គឺអ្នកនោះហើយជាអ្នក​ធំជាងគេ»។​ អ្នកណាមិនជំទាស់នឹងយើង​អ្នកនោះជាពួកយើង! (ម៉ាកុស  ៩.​៣៨-៤០) ៤៩  លោកយ៉ូហានទូលព្រះអង្គថា៖​«ព្រះគ្រូ!​យើងខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ដេញខ្មោច​ក្នុងនាម​ព្រះគ្រូ។​យើងខ្ញុំបានឃាត់គាត់​‌ព្រោះគាត់មិន​មកតាមព្រះគ្រូដូចយើងខ្ញុំ»។​៥០  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖​‌«កុំឃាត់គេអី​ដ្បិត​អ្នកណាមិនជំទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នា​អ្នកនោះនៅ​ខាងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។​ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់ភូមិសាសន៍សាម៉ារី ៥១  លុះ​ជិត​ដល់​ថ្ងៃ​កំណត់​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូ​ត្រូវ​យាងចាកចេញពីលោកនេះទៅ​ព្រះអង្គសំរេច​ព្រះហប្ញទ័យយាងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម​៥២  ព្រះ​អង្គបានចាត់អ្នកខ្លះអោយទៅមុន។​អ្នកទាំង​នោះចេញ​ដំណើរ​ទៅ​ដល់​ភូមិ​មួយ​របស់​អ្នក​ស្រុក​សាម៉ារី​ដើម្បីរៀបចំកន្លែងថ្វាយព្រះអង្គ។​៥៣  ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រុក​ពុំ្រ​ពម​ទទួល​ព្រះ​អង្គ​អោយ​ស្នាក់​ឡើយ​ព្រោះព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសា​ឡឹម។​៥៤  សាវ័កយ៉ាកុប​និង​យ៉ូហានឃើញដូច្នោះ​‌ក៏ទូលព្រះអង្គថា៖​«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!​តើព្រះ​អង្គ​សព្វព្រះហប្ញទ័យ​អោយ​យើងខ្ញុំ​ហៅ​រន្ទះ​ភ្លើង​មកកំទេចអ្នកទាំងនេះឬ?»។​៥៥  ព្រះយេស៊ូ​បែរទៅរកគេ​ហើយស្តីបន្ទោសគេយ៉ាងខ្លាំង។​៥៦  បន្ទាប់មក​ព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅកាន់ភូមិមួយ​ផ្សេង​ទៀតជាមួយសាវ័ក*។​ លក្ខណសម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ  ៨.​១៩-២២) ៥៧  កាល​ព្រះ​យេស៊ូ​កំពុង​យាង​តាម​ផ្លូវ​ជាមួយ​សាវ័ក​មានបុរសម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖​«ខ្ញុំប្របាទ​សុខចិត្តទៅតាមលោក‌​ទោះបីលោកអញ្ជើញទៅ​ទីណាក៏ដោយ»។​៥៨  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល​តបទៅគាត់វិញថា៖​«សត្វកញ្ជ្រោងមានរូងរបស់​វា​‌បក្សាបក្សីក៏មានសំបុករបស់វាដែរ​ប៉ុន្តែ​បុត្រ​មនុស្ស*គ្មានទីជំរកសំរាកសោះឡើយ»។​៥៩  ព្រះ​អង្គមានព្រះបន្ទូលទៅម្នាក់ទៀតថា៖​«សុំអញ្ជើញ​មកតាមខ្ញុំ»។​ប៉ុន្តែ​អ្នកនោះទូលព្រះអង្គថា៖​«សូម​លោក​មេត្តា​អនុញ្ញាត​អោយ​ខ្ញុំប្របាទ​ទៅ​បញ្ចុះសពឪពុកសិន»។​៦០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖​«ទុកអោយមនុស្ស​ស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេចុះ។​រីឯអ្នកវិញ​ចូរទៅ​ផ្សាយដំណឹង​អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់»។​៦១  មានម្នាក់ទៀតទូលព្រះអង្គថា៖​«លោកម្ចាស់!​ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោកដែរ​ប៉ុន្តែ​សូម​អនុញ្ញាត​អោយ​ខ្ញុំ​ប្របាទ​ទៅជំរាបលាក្រុម​គ្រួសារ​សិន»។​៦២  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញ​ថា៖​«អ្នកណាកាន់នង្គ័ល​ហើយបែរជាងាកមើល​ក្រោយ​‌អ្នកនោះ​គ្មានសារប្រយោជន៍អ្វីដល់ព្រះ​រាជ្យ*​របស់ព្រះជាម្ចាស់​ឡើយ»។​ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័ក  ៧២  រូប  ទៅផ្សាយដំណឹងល្អ

ជំពូកទី១០ កែប្រែ

១  ក្រោយមក​ ​ព្រះអម្ចាស់​ជ្រើស​ ១០ យក​សាវ័ក*​ចិត​សិប​ពីរ​រូប​ទៀត​ហើយចាត់គេពីរៗនាក់​អោយទៅតាមភូមិ‌​តាម​ស្រុកនានា‌​ដែលព្រះអង្គបំរុងនឹងយាងទៅ។​២  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​‌«ស្រូវដែល​ត្រូវច្រូតមានច្រើនណាស់​‌​តែអ្នកច្រូតមានតិច​ពេក។​ហេតុនេះ​ចូរអង្វរម្ចាស់ស្រែអោយចាត់​អ្នកច្រូតមកក្នុងស្រែរបស់លោក។​៣  ចូរនាំគ្នាទៅ​ចុះ!​ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅ​ដូចអោយកូនចៀម​ទៅកណ្តាលហ្វូងចចក។​៤  កុំយកថង់ប្រាក់​ថង់​យាម​ឬ​ស្បែកជើងទៅជាមួយឡើយ​ហើយក៏​កុំជំរាបសួរអ្នកណាតាមផ្លូវដែរ។​៥  ពេលអ្នករាល់​គ្នាចូលទៅក្នុងផ្ទះណាមួយ​‌​មុនដំបូងត្រូវពោលថា​"សូម​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ប្រទាន​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​ដល់​មនុស្ស​ក្នុងផ្ទះនេះ"ក។​‌​៦  បើនៅក្នុងផ្ទះនោះ​មាន​មនុស្សណាចូលចិត្តសេចក្តីសុខសាន្ត​នោះគេនឹង​បានសុខសាន្ត​ដូចពាក្យអ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន។​បើគ្មានអ្នកណាចូលចិត្តសេចក្តីសុខសាន្តទេ​‌សេចក្តី​សុខ​សាន្តនឹងវិលត្រឡប់មកអ្នករាល់គ្នាវិញ។​៧  ចូរ​ស្នាក់នៅផ្ទះនោះ​ហើយបរិភោគម្ហូបអាហារដែល​គេជូនអ្នករាល់គ្នាចុះ​‌​ព្រោះអ្នកធ្វើការតែងតែ​ទទួលប្រាក់ឈ្នួល។​មិនត្រូវចេញពីផ្ទះមួយទៅ​នៅផ្ទះមួយទៀតឡើយ។​៨  បើអ្នករាល់គ្នាចូល​ទៅភូមិណា​ហើយមានគេទទួលអ្នករាល់គ្នា​ត្រូវ​បរិភោគម្ហូបអាហារដែលគេរៀបជូនចុះ។​៩  ត្រូវ​ប្រោសអ្នកជំងឺក្នុងភូមិនោះអោយបានជា​ហើយ​ប្រាប់អ្នកភូមិថា​:​‌"ព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់​នៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ"។​១០  ប៉ុន្តែ​កាលបើ​អ្នករាល់គ្នាចូលទៅភូមិណាមួយ​ហើយគេមិនព្រម​ទទួលអ្នករាល់គ្នាទេ​ត្រូវចេញទៅប្រកាសតាម​ទីផ្សារថា  :​១១  "សូម្បីតែធូលីដីដែលជាប់ជើង​យើង​‌ក៏យើងរលាស់អោយអ្នករាល់គ្នាវិញដែរ​ប៉ុន្តែ​សូមជ្រាបថា​ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មក​ជិតបង្កើយហើយ"។​១២  ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោស​អ្នកក្រុង​សូដុមទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកភូមិនោះ។​ ១៣  អ្នកក្រុងខូរ៉ាស៉ីនអើយ!​អ្នកត្រូវវេទនាជា​ពុំខាន។​អ្នកក្រុងបេតសៃដាអើយ!​អ្នកក៏ត្រូវ​វេទនាដែរ។​ប្រសិនបើអ្នកក្រុងទីរ៉ូស​និង​អ្នក​ក្រុងស៉ីដូនបានឃើញការអស្ចារ្យ​ដូចអ្នករាល់គ្នា​ឃើញនៅទីនេះ‌​ម៉្លេះសមអ្នកក្រុងទាំងនោះនឹង​ប្រែចិត្តគំនិត​ហើយស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះខ​ជា​មិនខាន។​១៤  ហេតុនេះហើយបានជានៅថ្ងៃដែល​ព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក​អ្នកក្រុង​ទីរ៉ូស​និង​អ្នកក្រុងស៉ីដូនទទួលទោសស្រាលជាង​អ្នករាល់គ្នា។​១៥  អ្នកក្រុងកាផានុមអើយ!​កុំនឹក​ស្មានថា​អ្នកនឹងបាន​ថ្កើងឡើង​ដល់​ស្ថានសួគ៌​ឡើយ​អ្នកនឹងធ្លាក់ទៅ​ស្ថាននរកវិញ»។​ ១៦  ព្រះ​យេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​សាវ័ក​ទៀត​ថា៖​«អ្នកណាស្តាប់អ្នករាល់គ្នា​‌ក៏ដូចជាស្តាប់ខ្ញុំ​ដែរ។​អ្នកណាបដិសេធមិនទទួលអ្នករាល់គ្នា​ក៏​ដូចជាបដិសេធមិនទទួលខ្ញុំដែរ​ហើយអ្នកណាមិន​ទទួលខ្ញុំ​ក៏ដូចជាមិនទទួលព្រះអង្គដែលចាត់ខ្ញុំ​អោយមក​នោះដែរ»។​ ពួកសាវ័កវិលត្រឡប់មកវិញ ១៧  ពួក​សាវ័ក*​ទាំង​ចិត​សិប​ពីរ​រូប​ត្រឡប់​មក​វិញ​ទាំងត្រេកអរ​ហើយទូលព្រះអង្គថា៖​«ព្រះ​អម្ចាស់អើយ​ដោយសារព្រះនាមព្រះអង្គ​សូម្បី​តែខ្មោច​ក៏​ចុះចូល​ក្រោម​អំណាច​យើងខ្ញុំ​ដែរ»។​១៨  ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖​‌«ខ្ញុំឃើញ​មារសាតាំង*ធ្លាក់ចុះពីលើមេឃមក​ដូចផ្លេក​បន្ទោរ។​១៩  ខ្ញុំបានអោយអ្នករាល់គ្នាមានអំណាច​ដើរជាន់ពស់​និង​ខ្យាដំរី​ព្រមទាំងបង្ក្រាបប្ញទ្ធិ​អំណាចគ្រប់យ៉ាងរបស់មារសត្រូវផង​‌​គ្មានអ្វី​អាចធ្វើទុក្ខអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ​២០  ប៉ុន្តែ​ទោះ​ជាយ៉ាងណាក៏ដោយ​កុំត្រេកអរនឹងឃើញខ្មោច​ចុះចូលអ្នករាល់គ្នា​‌គឺត្រូវត្រេកអរ​ដោយអ្នករាល់​គ្នាមានឈ្មោះកត់ទុក​នៅស្ថានបរមសុខវិញ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហប្ញទ័យរីករាយ (ម៉ាថាយ  ១១.  ២៥-២៧  ​និង  ​១៣.  ១៦-១៧​) ២១  ខណៈនោះ​‌ព្រះវិញ្ញាណបានធ្វើអោយព្រះ​យេស៊ូមានព្រះហប្ញទ័យរីករាយយ៉ាងខ្លាំង។​ព្រះ​អង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖​‌«បពិត្រព្រះបិតាជាអម្ចាស់​នៃស្ថានបរមសុខ*​និង​ជាអម្ចាស់នៃផែនដី​ទូល​បង្គំសូមសរសើរតម្កើងព្រះអង្គ​ព្រោះទ្រង់បាន​សំដែងការទាំងនេះអោយមនុស្សតូចតាចយល់​តែ​ទ្រង់លាក់មិនអោយអ្នកប្រាជ្ញ​និង​អ្នកចេះដឹង​យល់ទេ។​មែនហើយ!​ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យ​សំរេចដូច្នេះ។​២២  ព្រះបិតារបស់ខ្ញុំបានប្រគល់​អ្វីៗទាំងអស់មកខ្ញុំ។​គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបុត្រា​ក្រៅពីព្រះបិតា​ហើយក៏គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបិតា​ក្រៅពីព្រះបុត្រា‌​និង​អ្នកដែលព្រះបុត្រាសព្វព្រះ​ហប្ញទ័យសំដែងអោយស្គាល់​‌‌នោះដែរ»។​ ២៣  បន្ទាប់មក​ព្រះយេស៊ូបែរទៅរកសាវ័ក*​ហើយមានព្រះបន្ទូលដាច់ឡែកពីគេថា៖​«អ្នក​រាល់គ្នាមានសុភមង្គល*ហើយ​ព្រោះអ្នករាល់គ្នា​បានឃើញហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះ!​២៤  ខ្ញុំសុំ​បញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​មានព្យាការី​និង​ស្តេច​ជាច្រើន​ចង់ឃើញហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នា​ឃើញនេះដែរ​តែមិនបានឃើញ​ហើយគេចង់ឮ​សេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនេះដែរ​តែមិនបាន​ឮសោះ»។ ពាក្យប្រស្នាអំពីអ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់មានចិត្តសប្បុរស ២៥  ពេលនោះ​មានបណ្ឌិតខាងវិន័យម្នាក់ក្រោក​ឈរទូលសួរព្រះយេស៊ូ​ក្នុងគោលបំណងចង់ចាប់​កំហុសព្រះអង្គថា៖​«លោកគ្រូ!‌​តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ​ដើម្បីអោយបានទទួលជីវិតអស់កល្បជា​និច្ច?»។​២៦  ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖​«តើក្នុង​គម្ពីរវិន័យមានចែងទុកមកដូចម្តេចខ្លះ?​ពេល​លោកអាន​តើលោកយល់យ៉ាងណា?»។​២៧  គាត់​ទូលឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូថា៖​«ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ​អម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តគំនិត​‌​អស់​ពីស្មារតី​អស់ពីកម្លាំង​‌និង​អស់ពីប្រាជ្ញា​ហើយ​ត្រូវស្រឡាញ់បងប្អូនឯទៀតៗ​អោយបានដូច​ស្រឡាញ់ខ្លួនឯងដែរ»គ។​២៨  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖​«លោកឆ្លើយត្រឹមត្រូវល្អ​ណាស់​សុំធ្វើដូច្នេះទៅ​នោះលោកនឹងមានជីវិត​អស់កល្បជាមិនខាន»។​២៩  ប៉ុន្តែបណ្ឌិតខាងវិន័យ​នោះចង់បង្ហាញថា​សំណួររបស់គាត់ជាសំណួរត្រឹម​ត្រូវ​គាត់ក៏សួរព្រះយេស៊ូទៀតថា៖​«តើនរណា​ជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ?»។​ ៣០  ព្រះយេស៊ូមានព្រះ​បន្ទូលថា៖​«មានបុរសម្នាក់​ធ្វើដំណើរចុះពីក្រុង​យេរូសាឡឹម​‌ឆ្ពោះទៅក្រុងយេរីខូ។​គាត់ធ្លាក់​ទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ពួកចោរ​‌វាប្លន់គាត់​ថែម​ទាំងវាយដំគាត់អោយរបួសជាទម្ងន់​‌រួចនាំគ្នារត់​បាត់អស់ទៅ​ទុកគាត់ចោលនៅស្តូកស្តឹង‌បាត់ស្មារតី​មិនដឹងខ្លួន​។​៣១  ពេលនោះ​មានបូជាចារ្យ*មួយ​រូបធ្វើដំណើរចុះតាមផ្លូវនោះ។​គាត់ឃើញបុរស​នោះ​ក៏ដើរវាងហួសទៅ។​៣២  មានម្នាក់ពីក្រុម​លេវី*​ដើរមកដល់កន្លែងនោះដែរ។​គាត់ឃើញ​បុរសនោះ​‌ក៏ដើរវាងហួសទៅ។​៣៣  គាប់ជួនជា​មានអ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់​ធ្វើដំណើរមកតាមផ្លូវ​នោះដែរ​គាត់ឃើញបុរសនោះ​គាត់មានចិត្ត​អាណិតអាសូរពន់ពេកណាស់។​៣៤  គាត់ចូលទៅ​ជិតអ្នករបួស​យកប្រេង​និង‌​ស្រា​ចាក់ពីលើមុខ​របួស  រុំរបួសអោយ​រួចគាត់លើកអ្នករបួសដាក់​លើជំនិះរបស់គាត់​នាំទៅផ្ទះសំណាក់​ហើយថែទាំ​អ្នករបួសនោះ។​៣៥  ស្អែកឡើង​គាត់យកប្រាក់​ប្រគល់អោយម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់​ទាំងផ្តាំថា​"សូម​ថែទាំបុរសនេះផង​ប្រសិនបើអ្នកចំណាយលើស​ពីប្រាក់នេះ​ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ​ខ្ញុំនឹងជូន​បង្គ្រប់"។​៣៦  ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងបីនាក់​តើ​លោកយល់ថា​អ្នកណាចាត់ទុកខ្លួនជា  បងប្អូននឹង​បុរស​ដែល​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់ដៃ​របស់​ពួក​ចោរ​ប្លន់​នោះ?»។​៣៧  បណ្ឌិតខាងវិន័យ*ឆ្លើយថា៖​«គឺ​អ្នកដែលមាន​ចិត្ត​មេត្តាករុណា​ចំពោះ​គាត់»។​ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖​‌‌«សុំលោក​អញ្ជើញទៅចុះ​‌ហើយប្រព្រឹត្តអោយបានដូចអ្នក​នោះទៅ»។ ព្រះយេស៊ូគង់នៅផ្ទះនាងម៉ាថា  និង  នាងម៉ារី ៣៨  កាល​ព្រះយេស៊ូ​ធ្វើ​ដំណើរ​ជាមួយ​ពួក​សាវ័ក​ព្រះអង្គយាងចូលក្នុងភូមិមួយ។​មានស្ត្រីម្នាក់​ឈ្មោះ​ម៉ាថា​បានទទួលព្រះអង្គអោយស្នាក់ក្នុងផ្ទះ​នាង។​៣៩  នាងមានប្អូនស្រីម្នាក់​ឈ្មោះម៉ារី​អង្គុយ​នៅទៀបព្រះបាទាព្រះអម្ចាស់*​ស្តាប់ព្រះបន្ទូល​របស់ព្រះអង្គ។​៤០  រីឯនាងម៉ាថាវិញ​នាងមាន​កិច្ចការរវល់ជាច្រើន‌ដើម្បីបំរើព្រះអង្គ។​នាង​ចូលមកទូលថា៖‌​«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!​ប្អូនខ្ញុំម្ចាស់​ទុកអោយខ្ញុំម្ចាស់បំរើព្រះអង្គតែម្នាក់ឯង​តើព្រះ​អង្គមិនអើពើទេឬ?​‌​សូមទ្រង់ប្រាប់អោយនាងមក​ជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង»។​៤១  ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល​ទៅនាងថា៖​«ម៉ាថា!​ម៉ាថាអើយ!​នាងមានកង្វល់​ហើយរវល់នឹងកិច្ចការច្រើនណាស់​៤២  ប៉ុន្តែ  មាន​កិច្ចការតែមួយគត់ដែលចាំបាច់​ម៉ារីបានជ្រើស​យកចំណែកដ៏ល្អវិសេសនោះហើយ​‌ មិនត្រូវយក​ចេញពីនាងទេ»។​ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនសាវ័កអំពីរបៀបអធិស្ឋាន* (ម៉ាថាយ  ៦.  ៩-១៣    និង    ៧.  ៧-១១) ‌

ជំពូកទី១១ កែប្រែ

១  មានមួយថ្ងៃ​  ​ព្រះយេស៊ូអធិស្ឋាន ១១ នៅកន្លែងមួយ។​កាលព្រះអង្គ​អធិស្ឋានរួចហើយ​មានសាវ័ក*ម្នាក់ទូលព្រះអង្គ​ថា៖​«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!​‌​សូមបង្រៀនយើងខ្ញុំ​អោយចេះអធិស្ឋាន​ដូចលោកយ៉ូហានបានបង្រៀន​សិស្សរបស់លោកនោះផង»។​២  ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖​«ពេលអ្នករាល់គ្នា​អធិស្ឋាន​‌​ ត្រូវពោលថា  : ឱព្រះបិតាអើយ​    សូមសំដែងព្រះបារមី អោយមនុស្សលោក​ស្គាល់ព្រះនាមព្រះអង្គ ​ ​សូម​អោយព្រះរាជ្យ​*​ព្រះអង្គបានមកដល់។​ ​៣ សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។​ ​៤ សូមអត់ទោសយើងខ្ញុំអោយរួចពីបាប‌‌​ ដ្បិតយើងខ្ញុំអត់ទោសអោយអស់អ្នកដែល បានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំ។​ ​ សូមកុំបណ្តោយអោយយើងខ្ញុំចាញ់ ការល្បួងឡើយ»។​ ៥​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖​«ក្នុង​ចំណោមអ្នករាល់គ្នា​បើម្នាក់មានមិត្តសំឡាញ់មក​រកទាំងពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ​ហើយពោលថា​"សំឡាញ់អើយ!​អោយគ្នាខ្ចីនំបុ័ងបីដុំ​សិនមក​៦  ព្រោះ​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ទើប​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ដល់​‌ហើយគ្មានអ្វីទទួលគេសោះ"។​៧  អ្នកនៅក្នុងផ្ទះ​ឆ្លើយមកវិញថា​"កុំរំខានគ្នាធ្វើអ្វី‌​គ្នាបានខ្ទាស់ទ្វារ​ទៅហើយ​‌​ម៉្យាងទៀត​កូនចៅគ្នាកំពុងដេកលក់​គ្នាមិនអាចក្រោកទៅយកនំបុ័ង​អោយសំឡាញ់ឯង​បានទេ"។​៨  ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​ម្ចាស់ផ្ទះ​ប្រាកដជាក្រោកទៅយកនំបុ័ង​ព្រមទាំងអ្វីៗដែល​មិត្តសំឡាញ់របស់គាត់ត្រូវការមិនខាន។​គាត់​ក្រោកទៅយកដូច្នេះ​មិនមែនមកពីគាត់យោគ​យល់មិត្តសំឡាញ់ទេ​គឺមកពីមិត្តសំឡាញ់នោះចេះ​តែរំខានមិនឈប់។​៩  រីឯខ្ញុំវិញ​‌ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នក​រាល់គ្នាថា​ចូរសូម​នោះព្រះជាម្ចាស៉នឹងប្រទាន​អោយ​ចូរស្វែងរក​គង់តែនឹងឃើញ​ចូរគោះទ្វារ​នោះ​ព្រះអង្គ​នឹង​បើក​អោយ​អ្នករាល់គ្នា​ជា​ពុំខាន​‌‌១០  ដ្បិតអ្នកណាសូម​‌អ្នកនោះរមែងតែងតែទទួល​អ្នកណាស្វែងរក​រមែងតែងតែឃើញ​ហើយគេ​តែងតែបើកទ្វារអោយអ្នកដែលគោះ។​១១  ក្នុង​ចំណោមអ្នករាល់គ្នា‌‌​បើកូនសុំត្រី​មិនដែលមាន​ឪពុកណាយកពស់អសិរពិសអោយវាទេ​១២  បើកូន​សុំពងមាន់​‌ក៏មិនដែលមានឪពុកណាយកខ្យាដំរី​អោយវាដែរ។​១៣  សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជា​មនុស្សអាក្រក់​ក៏ចេះអោយរបស់ល្អៗទៅកូន​ចុះ​ចំណង់បើព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ*​តើ​ព្រះអង្គនឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​អោយអស់​អ្នកដែលទូលសូមពីព្រះអង្គយ៉ាងណាទៅទៀត»។ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងពួកអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ (ម៉ាថាយ  ១២.  ២២-៣០,  ៤៣-៤៥​    ម៉ាកុស  ៣.  ២០-២៧) ១៤‌ព្រះយេស៊ូកំពុងបណ្តេញខ្មោចចេញពីមនុស្ស​គម្នាក់។​លុះខ្មោចចេញផុតទៅ​‌​មនុស្សគនោះ​និយាយបាន​ហើយមហាជនក៏ស្ងើចសរសើរក្រៃ​លែង។​១៥  ប៉ុន្តែ  មានអ្នកខ្លះនិយាយថា៖​«អ្នកនេះ​ដេញខ្មោចបានដូច្នេះ​ព្រោះបេលសេប៊ូលជាស្តេច​ខ្មោចបានប្រគល់អំណាចអោយគាត់»។​១៦  មាន​អ្នកខ្លះទៀតចង់ចាប់កំហុសព្រះអង្គ​‌ក៏សូមអោយ​ព្រះអង្គសំដែងទីសំគាល់មួយ​បញ្ជាក់ថា​ព្រះអង្គ​បានទទួលអំណាចមកពីព្រះជាម្ចាស់។​១៧  ព្រះ​យេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់គេ​ទ្រង់មានព្រះ​បន្ទូលទៅគេថា៖​«នគរណាក៏ដូចជានគរណាដែរ​ប្រសិនបើពលរដ្ឋបាក់បែកទាស់ទែងគ្នាឯង​នគរ​នោះមុខជាត្រូវវិនាស​ហើយផ្ទះទាំងប៉ុន្មានមុខជា​រលំសង្កត់លើគ្នាមិនខាន។​១៨  យ៉ាងណាមិញ‌​ប្រសិនបើ​មារ​សាតាំង*​បាក់​បែក​ទាស់​ទែង​គ្នា​ឯង​ធ្វើ​ម្តេច​នឹង​អោយ​រាជ្យ​របស់វា​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ​បាន!​ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ​ព្រោះអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំដេញខ្មោច​ដោយអំណាចបេលសេប៊ូល។​១៩  ប្រសិនបើខ្ញុំ​ដេញខ្មោច​ដោយអំណាចបេលសេប៊ូលមែន​តើ​កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញខ្មោច​ដោយអំណាច​នរណាវិញ?។​ដូច្នេះ​កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នា​នឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នា។​២០  ផ្ទុយទៅវិញ‌‌​បើ​ខ្ញុំដេញខ្មោច​ដោយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់​នោះបានសេចក្តីថា​ព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះអង្គមក​ដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។​២១  បើមនុស្សណាម្នាក់​ខ្លាំងពូកែ​‌‌មានអាវុធការពារផ្ទះរបស់ខ្លួន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិរបស់គេនឹងបានគង់វង្ស។​២២  ប៉ុន្តែ‌​បើ​មានម្នាក់ទៀតខ្លាំងពូកែជាង​មកវាយយកជ័យ​ជំនះបាន​‌​គេនឹងដកហូតគ្រឿងអាវុធ​‌​ព្រមទាំង​រឹបអូសទ្រព្យសម្បត្តិពីអ្នកនោះ​យកទៅចែក​អោយអ្នកផ្សេងថែមទៀតផង។​២៣  អ្នកណាមិន​នៅខាងខ្ញុំ​អ្នកនោះប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ​ហើយអ្នកណា​មិនជួយប្រមូលផ្តុំជាមួយខ្ញុំទេ​អ្នកនោះជាអ្នក​កំចាត់កំចាយ។​២៤  កាលបើខ្មោចចេញពីមនុស្ស​ណាម្នាក់ហើយ​វាតែងស្វែងរកទីជំរកនៅវាល​ហួតហែង​តែប្រសិនបើវារកពុំឃើញទេ​នោះវា​មុខជានិយាយថា​"អញនឹងវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះដែល​អញទើបនឹងចេញមក"។​២៥  លុះទៅដល់​ឃើញ​ផ្ទះនោះបោសស្អាត​‌ហើយតុបតែងល្អ​២៦  វានឹង​ចេញទៅបបួលខ្មោចប្រាំពីរទៀត​ដែលសុទ្ធតែ​អាក្រក់ជាងវា  មកចូលអ្នកនោះ​បណ្តាលអោយ​គាត់រឹងរឹតតែអាក្រក់លើសដើមទៅទៀត»។ សុភមង្ភលដ៏ពិតប្រាកដ ២៧  កាល​ព្រះ​យេស៊ូ​កំពុង​តែ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ដូច្នេះ‌​មានស្ត្រីម្នាក់បន្លឺសំឡេងចេញពីចំណោម​បណ្តាជន​ទូលព្រះអង្គថា៖​‌​«ស្ត្រីដែលបានបង្កើត​លោក​‌ព្រមទាំងបានបំបៅលោក​ពិតជាមាន​សុភមង្គល*មែន!»។​២៨  ប៉ុន្តែ​ព្រះយេស៊ូមាន​ព្រះបន្ទូលតបថា៖​«អ្នកណាស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់​ព្រះជាម្ចាស់​‌‌ហើយអនុវត្តតាម‌‌‌‌​គឺអ្នកនោះហើយ​ដែលមានសុភមង្គល​ពិតមែន»។​ ទីសំគាល់របស់លោកយ៉ូណាស (ម៉ាថាយ  ១២.  ៣៨-៤២) ២៩  ខណៈនោះ​មហាជនប្រជុំគ្នាយ៉ាងច្រើនកុះ​ករ​ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖​«មនុស្សជំនាន់នេះ​អាក្រក់ណាស់​គេចង់តែឃើញទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យ​ប៉ុន្តែ​ព្រះជាម្ចាស់មិនប្រទានទីសំគាល់ណាផ្សេង​ក្រៅ​ពី​ទី​សំគាល់​របស់​ព្យាការី*​យ៉ូណាស​ឡើយ។​៣០  លោក​យ៉ូណាស​បាន​ធ្វើជា​ទី​សំគាល់​អោយ​អ្នក​ក្រុងនីនីវេឃើញយ៉ាងណាឃ​បុត្រមនុស្សក៏នឹងធ្វើ​ជាទីសំគាល់អោយមនុស្សជំនាន់នេះឃើញ​យ៉ាង​នោះដែរ។​៣១  នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យ​ទោសមនុស្សលោក​មហាក្សត្រីយ៍ស្រុកខាងត្បូង​នឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះ​‌​ព្រមទាំង​ចោទប្រកាន់គេផង​ព្រោះកាលពីជំនាន់ដើម​ព្រះ​នាង​បាន​យាង​មកពី​តំបន់​ដាច់ស្រយាល​នៃ​ផែនដី​ដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូន​ដែល​ប្រកបដោយប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃង។​រីឯនៅទីនេះ​មានម្នាក់​ប្រសើរ​លើស​ស្តេច​សាឡូម៉ូន​ទៅ​ទៀត។​៣២  នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្ស​លោក​អ្នកក្រុងនីនីវេនឹងក្រោកឡើងជាមួយ​មនុស្សជំនាន់នេះ​ព្រមទាំងចោទប្រកាន់ពួកគេផង​ព្រោះកាលពីជំនាន់ដើម​អ្នកក្រុងនីនីវេបានកែប្រែ​ចិត្តគំនិតច​នៅពេលឮសេចក្តីដែលលោកយ៉ូណាស​ប្រកាស។‌‌​រីឯនៅទីនេះ​មានម្នាក់ប្រសើរលើស​លោកយ៉ូណាសទៅទៀត​!»។​ ពាក្យប្រស្នាស្តីអំពីចង្កៀង (ម៉ាថាយ  ៥.  ១៥,​៦.  ២២-២៣​) ៣៣  «ពុំដែលមាននរណាអុជចង្កៀង​យកទៅ​លាក់ទុក​ឬ​យកធុងគ្របពីលើឡើយ។​‌​គេតែង​យកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀង​ដើម្បីបំភ្លឺ​អស់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងផ្ទះ។​‌៣៤  ភ្នែកជាចង្កៀង​របស់រូបកាយ​បើភ្នែកអ្នកនៅភ្លឺល្អ​រូបកាយអ្នក​ទាំងមូលក៏ភ្លឺដែរ​តែបើភ្នែកអ្នកងងឹតវិញ​‌រូប​កាយអ្នកក៏ងងឹតដែរ។​៣៥  ហេតុនេះ​ត្រូវប្រយ័ត្ន​កុំអោយពន្លឺនៅក្នុងខ្លួនអ្នក​ត្រឡប់ទៅជាភាព​ងងឹតឡើយ។​៣៦  ប្រសិនបើរូបកាយរបស់អ្នកទាំង​មូលមានពន្លឺ​‌ឥតងងឹតត្រង់ណាទេនោះ​‌‌រូបកាយ​របស់អ្នកទាំងមូលនឹងភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច​ដូចចង្កៀង​បំភ្លឺអ្នក​ដែរ»។ ពុតត្បុតរបស់ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ  និង​ពួកខាងគណៈផារីស៉ី (ម៉ាថាយ  ២៣.  ១-៣៦​    ម៉ាកុស  ១២.  ៣៨-៤០) ‌៣៧  កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូល​‌មាន​បុរសម្នាក់ខាងគណៈផារីស៉ី*​បានសូមយាងព្រះអង្គ​ទៅសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះគាត់។​ព្រះអង្គក៏​យាងចូលទៅរួមតុជាមួយគាត់។​៣៨  អ្នកខាង​គណៈផារីស៉ីនោះងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង​ព្រោះឃើញ​ព្រះយេស៊ូមិនលាងព្រះហស្តមុនពេលសោយ។​ ​៣៩  ព្រះអម្ចាស់​ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖​«ពួកអ្នកខាងគណៈផារីស៉ីអើយ​‌អ្នករាល់គ្នាសំអាត​ពែង​និង​ចាន​តែផ្នែកខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ​‌​ប៉ុន្តែ​ផ្នែក​ខាងក្នុងរបស់អ្នករាល់គ្នា​ពោរពេញទៅដោយចិត្ត​កេងប្រវ័ញ្ច​‌និង​‌គំនិតអាក្រក់។​៤០  មនុស្សឆោត​ល្ងង់អើយ!‌​ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតខាងក្រៅ​តើ​ព្រះអង្គមិនបានបង្កើតខាងក្នុងដែរទេឬ?​៤១  ចូរ​យក​អ្វីៗ​នៅ​ក្នុង​ចាន​ធ្វើ​ទាន​ដល់​ជន​ក្រីក្រ​ទៅ​នោះប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់​នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ*​សំរាប់​អោយអ្នករាល់គ្នាប្រើប្រាស់ឆ។ ៤២  ពួកផារីស៉ីអើយ​‌‌​អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា​ជាមិនខាន‌‌​ព្រោះអ្នករាល់គ្នាយកជីរអង្កាម​‌ជីរ​លីងល័ខ​និង​បន្លែគ្រប់មុខ​មួយភាគដប់​មកថ្វាយ​ព្រះជាម្ចាស់​‌ប៉ុន្តែ​អ្នករាល់គ្នាធ្វេសប្រហែស​មិន​បានប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីសុចរិត*​ហើយមិនបាន​ស្រឡាញ់ព្រះអង្គឡើយ​គឺការនេះហើយដែលអ្នក​រាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្ត​‌​ឯការដទៃទៀត​ក៏អ្នករាល់គ្នា​មិនត្រូវបំភ្លេចចោលដែរ។​ ៤៣  ពួកផារីស៉ីអើយ!​‌អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជា​មិនខាន​ព្រោះអ្នករាល់គ្នាចូលចិត្តអង្គុយនៅកន្លែង​កិត្តិយសក្នុងសាលាប្រជុំ*​‌​ហើយចូលចិត្តអោយគេ​ឱនកាយគោរពអ្នករាល់គ្នានៅតាមផ្សារ។​៤៤  អ្នក​រាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំខាន​ព្រោះអ្នករាល់គ្នា​ប្រៀបបាននឹងផ្នូរខ្មោច​ដែលគេមើលមិនឃើញ​ហើយត្រូវគេដើរជាន់ដោយមិនដឹងខ្លួន»។​ ៤៥  មាន​បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ​ម្នាក់​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖​«លោកគ្រូ!​‌លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ​បាន​សេចក្តីថាលោកត្មះតិះដៀលយើងខ្ញុំ»។​៤៦  ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖​‌«ពួកបណ្ឌិតខាង​វិន័យអើយ​អ្នករាល់គ្នាក៏នឹងត្រូវវេទនាដែរ​‌ព្រោះ​អ្នករាល់គ្នាបានបង្កើតវិន័យតឹងរ៊ឹងយក​មកផ្ទុកលើ​មនុស្ស​ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនជួយគេទេ​‌​សូម្បីតែ​បន្តិចក៏មិនជួយផង។​៤៧  អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនា​ជាពុំខាន​‌ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានសង់ផ្នូរអោយ​ព្យាការី*​ដែលបុព្វបុរស*របស់អ្នករាល់គ្នាបាន​សម្លាប់។​៤៨  អ្នករាល់គ្នាធ្វើដូច្នេះ​បញ្ជាក់ថាអ្នក​រាល់គ្នា​សមគំនិត​នឹងអំពើ​ដែល​បុព្វបុរស​របស់អ្នក​រាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្ត​‌‌​គឺគេបានសម្លាប់ពួកព្យាការី​ហើយអ្នករាល់គ្នាបានសង់ផ្នូរ។​៤៩‌ហេតុនេះហើយ​បានជាព្រះជាម្ចាស់​ប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ​មានព្រះបន្ទូលថា​‌"យើងនឹងចាត់ព្យាការី*​ព្រម​ទាំងទូតរបស់យើងជាច្រើន​អោយទៅរកគេ​តែ​គេនឹងសម្លាប់ខ្លះ​ព្រមទាំងបៀតបៀនខ្លះទៀត​ផង"។​៥០  ដូច្នេះ​មនុស្សជំនាន់នេះនឹងត្រូវទទួល​ទោស​ពីព្រោះបុព្វបុរសរបស់គេបានសម្លាប់​ព្យាការីតាំងតែពីកំណើតពិភពលោកមក​៥១  គឺ​ចាប់តាំងពីលោកអបិល​រហូតដល់លោកសាការី​ដែលត្រូវគេសម្លាប់នៅត្រង់ចន្លោះទីអាសនៈ​និង​ទី​សក្ការៈ។​ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​‌មនុស្ស​ជំនាន់នេះនឹងត្រូវទទួលទោស​‌‌ព្រោះតែឃាតកម្ម​ទាំងនោះជាមិនខាន។ ៥២‌ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*អើយ!​‌​អ្នករាល់គ្នា​ត្រូវវេទនាជាពុំខាន​‌​ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបិទទ្វារ​មាគ៌ា​មិនអោយគេចូលទៅស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។​អ្នករាល់គ្នា​មិន​ត្រឹមតែ​មិន​បាន​ចូល​ខ្លួនឯង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ ‌គឺថែមទាំងឃាត់អស់អ្នកដែលចង់ចូល​មិន​អោយ​គេចូលទៀតផង»។ ៥៣  ពេលព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញ​ពីទីនោះ​ទៅ​ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ​និង​ពួកខាងគណៈផារីស៉ីនាំគ្នា​ប្រឆំាងនឹងព្រះអង្គយ៉ាងខ្លាំង​ហើយដេញដោល​សួរព្រះអង្គអំពីរឿងផ្សេងៗជាច្រើន​៥៤  ដែលសុទ្ធ​សឹងតែជាកលល្បិច​រកចាប់កំហុសព្រះអង្គ។​ ព្រះយេស៊ូទូន្មានសាវ័កកុំអោយភ័យបារម្ភ (ម៉ាថាយ  ១០.  ២៦-៣៣,  ១៩-២០    និង    ១២.  ៣២)

ជំពូកទី១២ កែប្រែ

១  ខណៈនោះ  ​មានមហាជនរាប់ ១២ ម៊ឺននាក់​ជួបជុំគ្នាណែនណាន់​តាន់តាប់‌​ស្ទើរតែដើរជាន់គ្នា។‌​មុនដំបូង​ព្រះ​យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសាវ័ក*ថា៖​«ចូរអ្នក​រាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅ​របស់​ពួកខាងគណៈ​ផារី​ស៉ី​គឺពុតត្បុតរបស់គេ។​២  ការលាក់កំបាំងទាំង​អស់នឹងត្រូវលាតត្រដាងអោយគេឃើញ​ហើយ​អាថ៌កំបាំងទាំងប៉ុន្មាន​ក៏នឹងត្រូវបើកអោយគេដឹង​ដែរ។​៣  ហេតុនេះហើយបានជាអ្វីៗដែលអ្នក​រាល់គ្នានិយាយក្នុងទីងងឹត​មុខជាគេឮនៅក្នុងពន្លឺ​ថ្ងៃ​ហើយអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាខ្សឹបដាក់ត្រចៀក​នរណាម្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់​មុខជាត្រូវអ្នកដទៃយក​ទៅប្រកាសយ៉ាងខ្លាំង​នៅលើដំបូលផ្ទះមិនខាន។​ ៤  ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នា​ជាមិត្តសំឡាញ់របស់ខ្ញុំ​ថា​‌ចូរកុំខ្លាចអស់អ្នកដែលសម្លាប់បានត្រឹមតែរូប​កាយ​ហើយមិនអាចធ្វើអ្វីដល់អ្នករាល់គ្នាថែម​ទៀតនោះឡើយ។​៥  ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយដឹងថា​អ្នក​រាល់គ្នាត្រូវខ្លាចនរណា​‌គឺត្រូវខ្លាចព្រះជាម្ចាស់​‌ដ្បិតព្រះអង្គមានអំណាចផ្តាច់ជីវិត​ហើយបោះទៅ​ក្នុងភ្លើងនរកថែមទៀតផង។​មែន!​ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នក​រាល់គ្នាថា​គឺព្រះអង្គនេះហើយដែលអ្នករាល់គ្នា​ត្រូវខ្លាច។​៦  ធម្មតាគេលក់ចាបប្រាំថ្លៃពីរសេន​ទោះបីថោកយ៉ាងនេះក៏ដោយ​ក៏ព្រះជាម្ចាស់ឥត​ភ្លេចចាបណាមួយសោះឡើយ។​៧  សូម្បីតែសក់​នៅលើក្បាលរបស់អ្នករាល់គ្នា​ក៏ព្រះអង្គរាប់អស់​ដែរ។​ដូច្នេះ‌‌​កុំខ្លាចអ្វីឡើយ​ព្រោះអ្នករាល់គ្នា​មានតម្លៃលើសចាបជាច្រើនទៅទៀត។​៨  ខ្ញុំសុំ​ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា​‌​‌អ្នកណាទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅ​ចំពោះមុខមនុស្សលោក​បុត្រមនុស្ស*នឹងទទួល​ស្គាល់អ្នកនោះ​នៅចំពោះមុខពួកទេវទូត*របស់​ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។​៩  រីឯអ្នកណាបដិសេធមិនទទួល​ស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោក​បុត្រមនុស្សក៏​នឹងបដិសេធមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះ​នៅចំពោះ​មុខពួកទេវទូតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។​១០  អ្នកណា​ពោលពាក្យទាស់នឹងបុត្រមនុស្ស​ព្រះជាម្ចាស់នឹង​លើកលែងទោសអោយបាន​ប៉ុន្តែ  អ្នកណាពោល​ពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*​ព្រះអង្គមិន​លើកលែងទោសអោយឡើយ។​១១  កាលណាគេ​បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅវិនិច្ឆ័យទោស​ក្នុងសាលាប្រជុំ​ឬ‌​នៅមុខចៅក្រម‌​និង​‌អ្នកកាន់អំណាច​មិនត្រូវ​ភ័យបារម្ភ​អំពី​របៀប​ដែល​អ្នករាល់គ្នា​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ការពារខ្លួន​ឬ​សេចក្តីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយ​នោះឡើយ​១២  ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងបំភ្លឺ​អ្នករាល់គ្នាអោយដឹងសេចក្តីដែលត្រូវនិយាយ​នៅ​ពេល​នោះឯង»។​ ក.  «យ៉ូហាន»​មានន័យថា​ព្រះជាម្ចាស់ប្រណីសន្តោស។ ​កំណើតរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត​ជាទីសំគាល់ទីមួយនៃការយាងមក​របស់ព្រះមែស៉្សី។ ខ.​ម៉ាឡាគី​៣.​២៣-២៤។  •  ​គ.  ​ជាពាក្យជំរាបសួរ  ​ប៉ុន្តែ  មិនតាមរបៀបធម្មតា។  ​ពាក្យជំរាបសួរនេះនាំអោយយើង​គិតទៅដល់សេចក្តីដែលព្យាការីប្រកាសអោយអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម  មានអំណរសប្បាយ​ដោយព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះក្រុងនេះ​(សូផូនី  ៣.១៤,  សាការី  ៩.​៩)។    ​លោកលូកាប្រើពាក្យជំរាបសួរនេះ  ប្រកាសពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូ​ជាព្រះសង្គ្រោះ។ ឃ.  យើងអាចបកប្រែថា  ​«ព្រះអង្គប្រោសប្រណីដល់រូបខ្ញុំ‌​ជាអ្នកបំរើដ៏ទន់ទាបរបស់ព្រះអង្គ»​ឬ​«ព្រះអង្គទតមើលមកទុក្ខវេទនា​នៃអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ។  ​•  ​ង.  ឬ  «ព្រះអង្គ​ពិតជាព្រះជាម្ចាស់មែន!»។ ច.​ពាក្យដើម​«ភ័យខ្លាច»។​ពាក្យនេះសំដៅទៅលើការភ័យខ្លាចរបស់មនុស្ស​នៅពេលឃើញព្រះជាម្ចាស់សំដែងការអស្ចារ្យអ្វី​មួយ។​•​ឆ.​  ពាក្យដើម  ​«ព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ ជ.  «ថ្ងៃរះ»  ចង់សំដៅទៅលើព្រះគ្រីស្ត​ដែលជាពន្លឺដែលយាងមកបំភ្លឺមនុស្សលោក  (សូមអានម៉ាថាយ  ៤.១៦)។  ​•​  ឈ.  ពាក្យ​ដើម  «ក្នុងពិភពលោកទាំងមូល»។ ញ.‌  ឬ​គម្ពីរវិន័យដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទា​នមកតាមរយៈលោកម៉ូសេ។  •  ដ.  សេរីភាព  (និក្ខមនំ‌)​១៣.២។‌​•​ឋ.  លេវីវិន័យ‌១២.៨។ ឌ.  ពាក្យដើម:  «ចាក់ទំលុះព្រលឹង»  ឬ  «ចាក់ទំលុះជីវិត»។ ‌ឍ.  អេសាយ‌  ៤០.៣៥។ ណ.  ឬ​  ព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោស។    ​•​    ត.  សំដី‌  ឬ‌  សណ្តី:‌គ្រាប់ដំណាំតូចៗដែលស្កក។​   ថ.  មានឯកសារខ្លះសរសេរថា​«ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង  ​គឺយើងនេះហើយដែលបានបង្កើតព្រះអង្គនៅថ្ងៃនេះ»  ​(ទំនុកតម្កើង  ២.៧)។ ទ.  ពាក្យដើម​«នំបុ័ង»។  ​•​  ធ.‌ទុតិយកថា‌​៨.៣។  ​•  ន.‌ទុតិយកថា​៦.១៣-១៤។‌​•​  ប.‌  ទំនុកតម្កើង‌​៩១.១១-១២។‌​  •​ផ.‌  ទុតិយកថា    ‌៦.១៦។ ព.‌  អេសាយ‌  ៦១.១-២។  ​    •    ភ.‌១‌  ពង្សាវតារក្សត្រ  ‌​១៧។‌​  •  ‌ម.‌  ២  ពង្សាវតារក្សត្រ‌  ៥។ យ.‌  សូមអាន  លេវីវិន័យ  ១៤.១-៣២។ រ.​នៅជំនាន់នោះ    ប្រទេសអ៉ីស្រាអែលស្ថិតនៅក្រោមអំណាចត្រួតត្រារបស់ចក្រភពរ៉ូមុាំង។​ជនជាតិយូដាមួយក្រុម  ដែលមាន​គំនិតជាតិនិយម​បាននាំគ្នាធ្វើចលនាបំបះបំបោរប្រឆាំងនឹងអំណាចរ៉ូមុំាងនេះយ៉ាងខ្លាំង។ ល.‌  អេសាយ  ‌៦១.១។    ​•    ​វ.  ម៉ាឡាគី‌៣.១។‌    •  ‌ស.‌  ឃ្លាដើម:«ក្នុងបណ្តាមនុស្សដែលកើតពីស្ត្រីមក»។ ហ.  អេសាយ  ‌៦.៩-១០។ ឡ.  សូមអានសេចក្តីពន្យល់​(ខ)​នៅម៉ាថាយ  ១០.១៤។    •  ​អ.  សូមអាន  ‌ម៉ាថាយ  ១៤.១-១៣។ ក.  ជាពាក្យជំរាបសួរ។​   សូមអានសេចក្តីពន្យល់នៅ‌  ម៉ាថាយ‌  ១០.១២។    •    ​ខ.  ទីសំគាល់​អំពីការកាន់ទុក្ខ‌​  ដោយទទួលស្គាល់​អំពើបាបរបស់ខ្លួន។ គ.  សូមអាន  ទុតិយកថា‌  ៦.៥  ‌;‌  លេវីវិន័យ  ១៩.១៨។ ឃ.  នៅ​ខ​៣២​មានពន្យល់ថា​លោកយ៉ូណាសជាទីសំគាល់សំរាប់អ្នកក្រុងនីនីវេ​តាមរយៈសេចក្តីដែលលោកប្រកាសអំពីការវិនិច្ឆ័យ​ទោសក្រុងនោះ​(យ៉ូណាស​៣.  ៣-៤)។​•​ង.​១​ពង្សាវតារក្សត្រ​១០.១-១៣។​•​ច.​  យ៉ូណាស  ​៣.៥-១០។ ឆ.  យើងអាចបកប្រែតាមរបៀបម៉្យាងទៀតថា:​"ចូរធ្វើទានពីក្នុងចិត្តមកវិញ​‌​នោះអ្វីៗទាំងអស់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធសំរាប់អ្នក​រាល់គ្នា"។