អាចារ្យស្វា/អាចារ្យស្វានៅមាត់ជ្រូក

៣ អាចារ្យស្វានៅមាត់ជ្រូក ជីស្វាតាំងខ្លួន ឬអ្នកស្រុកខ្លះដែលមិនហៅថាព្រះអង្គភឹម ហៅថា អាចារ្យស្វាៗ ។ លុះផ្ញើលិខិតទៅបារាំងនៅរោងដំរីហើយ តាំងភៀសខ្លួនរកទៅជួបមនុស្សម្នាក់ដែលគទុកចិត្ត ថាជាអ្នកជួយក្នុងការកំចាត់យួន ។ ដើរចេញពីទ្រាំងទៅទាំងយប់ ព្រោះមិនចង់ឲ្យអ្នកស្រុក ដឹងថាទៅណាមកណា ។ អាចារ្យស្វាដើរកាត់វាលស្រែមិនឈប់ឈរសោះ ទៅដល់ភ្នំដិន ចូលទៅមាត់ជ្រូក ខំសួររកឈ្មោះផ្ទះសួគ៌ា លោក កៅ ព្រោះអាចារ្យស្វាធ្លាប់ឮគេនិយាយ ឈ្មោះនេះតាំងពីឧត្តុងមកម្ល៉េះ ។ ទៅដល់ចូវដុក (មាត់ជ្រូក) អាចារ្យស្វា បានជួបនឹងមនុស្ស ម្នាក់ឈ្មោះ ម៉ុម លីចបកាត់មុខ អាចារ្យស្វា តម្រង់ទៅចុងភូមិ ។ អាចារ្យស្វាឃើញ ម៉ុមដូច្នោះ ក៏សួរថាៈ លោក លោកមានស្គាល់ផ្ទះសួគាលោក កៅ ឬទេ? ផ្ទះសួគ៌ាលោក កៅ បាទនៅកន្លែងនេះ ផ្ទះនរណាក៏ខ្ញុំស្គាល់ដែរ ។ រួចចុះលោកមកពី ណាបានជាមកសួររកឈ្មោះសួគ៌ាលោក កៅ ដូច្នេះ? ខ្ញុំហេ ខ្ញុំនេះហើយឈ្មោះអង្គ ភឹម ទើបរត់មកពីស្រុកសៀមណា សូមថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ សូមព្រះអង្គំកុំចាប់កំហុសទូលបង្គំជារាស្ត្រល្ងង់ខ្លៅ ព្រោះទូល បង្គំមិនដែលឃើញព្រះអង្គសោះ ។ ទើប ម៉ុម ឲ្យអាចារ្យស្វា (អង្គភឹម) នៅខាងក្រៅរបង សិន គេដើរចូលទៅក្នុងរបងផ្ទះតែម្នាក់ឯង ។ ម៉ុមចូលទៅដល់ភ្លាម មានតែឆ្មាំផ្ទះទេ ដែលរត់ មកទទួលមុនគេ ហើយឱ្យសញ្ញាទៅម្ចាស់ផ្ទះថាមានភ្ញៀវចូលមក ។ លោកស្រីសួគ៌ាលោក កៅ អើតតាមបង្អួចមក គឺឃើញ ម៉ុម ចូលទៅដល់របងផ្ទះហើយ ទើបគាត់ប្រាប់ទៅស្វាមីវិញថាៈ - ឪវា អាមុំមចំកួតនាំនរណា ចូលមកក្នុងផ្ទះយើង គេនៅក្រៅឯណោះ ឯ ម៉ុម នេះ នៅក្បែរជណ្តើរ មើលទៅសួរវាមើល ! - សួគ៌ាលោក កៅ ចុះទៅដី ហើយទទួលរាក់ទាក់និយាយនឹងម៉ុម ឲ្យដឹងហេតុផល សិនថា : – ម៉េច ម៉ុម ឯងមកមានកាវអ្វី? - បាទ ! ខ្ញុំនាំព្រះអង្គ ភីម មកជួបនឹងលោក ។ ព្រះអង្គថាមករកលោក មកតាមផ្លូវ ជួបខ្ញុំ ទើបពឹងខ្ញុំឲ្យជូនព្រះអង្គមក - ព្រះអង្គ ភឹម ! - បាទ - អីចុះនៅឯណា ? - បាទនៅឯក្រៅរបង – មក៏ទៅជួបមើល សួគ៌ាលោកចេះតែឆ្ងល់ថា ព្រះរាជបុត្រព្រះអង្គ អឹម ដែលព្រះនាមថា ព្រះអង្គ ភឹម នោះ គង់នៅឯស្រុកសៀមទេ ។ ហើយកាលដែលអញឃើញម្តងនៅ ឯឧត្តុងដូចជាមិនមែន ហ្នឹងទេ ឬមួយអញលេងឃើញយូរទៅប្លែកដូច្នោះ ។ ចិត្តនៅតែឆ្ងល់ តែដៃក៏លើកថ្វាយបង្គំ អាចារ្យស្វាថា : - សូមថ្វាយបង្គំ - អាចារ្យស្វាឃើញគេថ្វាយបង្គំ តាំងឡើង ជោរ១ ថ្នាក់ទៀត ព្រោះថា បើសួគ៌ាលោក ជឿថា អង្គ ភឹម ហើយនរណាក៏ជឿដែរ ។ ឃើញសួគ៌ាលោកសំដែងការដូច្នោះ ក៏គិតថា បំណងនៃអញបានសម្រេចហើយ ទើបតបទៅថាសួគ៌ាលោកកៅ ថា – ម៉េចលោកសុខសប្បាយឬទេ? - ទូលបង្គំសុខសប្បាយដូចធម្មតា - ខ្ញុំខំកាត់មករកជួបនឹងលោក តាំងពីស្រុកសៀមមក ដើម្បីមកសួរលាក ហើយចង់ឲ្យ លោកជួយខ្ញុំផង ។ - ទូលបង្គំជួយទាំងអស់ តែសូមយាងចូលទៅផ្ទះទូលបង្គំសិន សួគ៌ាលោក កៅ នាំអង្គ ភីម ក្លែងក្លាយចូលទៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់ខ្លួន ហើយរៀប អាហារភោជនឲ្យបរិភោគដោយរាក់ទាក់ ព្រោះនឹកស្មានថាព្រះអង្គ ភឹម មែន ។ តែសួគ៌ាលោក កៅ បែរគិតថា គេថាអញជាមនុស្សក្បត់នឹងស្តេច ហេតុអ្វីបានកូនស្តេចមករកអញដែរ ។ ការ គិតរបស់សួគ៌ាលោកនេះ គ្មាននរណាជួយដោះស្រាយបញ្ហានេះទេ គ្រាន់តែគិតតែខ្លួនឯង ។ អាចារ្យស្វានៅមាត់ជ្រូកមានមនុស្សចុះចូលច្រើន ព្រោះនឹកស្មានថា ព្រះអង្គ ភឹម ដូចជាសួគ៌ា លោកដែរ ។ ឯ ម៉ុម វិញ តាំងពីបានជួបអាចារ្យស្វា ថាអង្គ ភឹមមក ចេះតែដើរអួតថា ខ្លួនជា អ្នកបំរើផ្ទាល់ព្រះអង្គ ភឹម ហើយដើរទៅណាមកណាលីតែចប រហូតដល់អ្នកស្រុកឱ្យងារម្យ៉ាង ទៀតថា សេនាដងចប ។ អាចារ្យស្វានៅមាត់ជ្រូកយូរៗទៅ ចង់ទៅបញ្ចុះបញ្ចូលរាស្ត្រនៅស្រុកទ្រាំងឲ្យបានជឿ ស៊ប់ទៀត ទើបសួគ៌ាលោក កៅ ថា : - ខ្ញុំចង់ឲ្យរាស្រ្តនៅស្រុកទ្រាំងទាំងអស់ជួយ ក្នុងការដេញយួនឲ្យចេញផុតពីប្រទេស កម្ពុជា តើលោកមានយោបល់ដូចម្តេចឬទេ? - បើសិនជាព្រះអង្គចង់ឲ្យស្ត្រនៅទ្រាំងទាំងអស់ចូលក្នុងបក្សជាមួយ ត្រូវតែទៅទាក់ទង ជាមួយលោកទេព សិន កាលបើពិស្ណុលោក ទេព ចូលហើយ សូមព្រះអង្គកុំព្រួយព្រះទ័យ – មែន លោកមានប្រសាសន៍នេះត្រូវ ខ្ញុំនៅទ្រាំងអស់ពេលច្រើនដែរ តែមិនបានទៅ ពឹងពាក់ជាមួយពិស្ណុលោក ទេព ទេ ។ អ៊ីចុះ យើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចឲ្យពិស្ណុលោក ទេព ចូលមក ក្នុងចលនារបស់យើង ?

- ស្រួលទេការនេះ ទូលបង្គំមានមន្រ្តីម្នាក់ដែលអាចទៅនិយាយជាមួយពិស្ណុកលោក ទេពបាន គឺមន្ត្រីភូធារ ឯម 

- ភូធារ ឯម ! - ក្រាបទូលហ្នឹងហើយ អាចារ្យស្វា បានទាក់ទងជាមួយមន្ត្រីភូធារ ឯម ហើយក៏ប្រើឱ្យទៅបញ្ចុះបញ្ចូលពិស្ណុ លោកទេព នៅឯទ្រាំង ។ មន្ត្រី ភូធារ ឯម ទៅបញ្ចុះបញ្ចូលបានរាស្រ្តជាច្រើន ឲ្យចូលមកជា មួយបក្សពួកអាចារ្យ ស្វា តែដល់មន្ត្រីភូធារឯមទៅជួបជាមួយពិស្ណុលោក ទេពៗ ក៏ឆ្លើយតប ទៅមន្ត្រីភូធារឯមថា : - អ្នកកុំមកបញ្ឆោតខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ណាស់ថា ព្រះអង្គ ភឹម ទ្រង់សុគតនៅឯបាងកក ទៅហើយ ចុះមានអង្គ ភឹម ឯណាទៀត អ្នកកុំដើរបញ្ឆោតរាស្ដ្រដូច្នេះ កុំយកឈ្មោះគេមក លាបដូច្នេះ តែលោកនៅតែប្រព្រឹត្តដូច្នេះតទៅទៀត ខ្ញុំនឹងចាត់ការតាមសេចក្តីយល់របស់ខ្ញុំ ។ -មន្ត្រីភូធារ ឯម លែងនិយាយជាមួយពិស្ណុលោកទេព ក៏គិតទៅបញ្ចុះបញ្ចូលរាស្រ្ត តទៅទៀត ។ ពិស្ណុលោកទេព ហាមមន្ត្រីភូធារឯមច្រើនដងនៅតែមិនស្តាប់ ក៏ចាប់មន្ត្រីនេះ ដាក់ឃ្នាងយកទៅកាប់ចោលទៅ ។ ឯអាចារ្យស្វាដឹងដំណឹងថា ពិស្ណុលោកទេពចាប់បំរើរបស់ ខ្លួនយកទៅប្រហារជីវិត ហើយក៏លើកទ័ពតាម ជាមួយសេនាដងចប ម៉ុម ទ័ពអាចារ្យស្វា លើកកាត់ព្រៃមទ្រាំង ស្រាប់តែជួបនឹងបាឡាត់ឈឹម និងសនាទិត ដើរកាត់មុខទ័ព ដោយមិន ដឹងថាទ័ពអាចារ្យ ស្វា លើកមក ។ កូនចៅអាចារ្យស្វា ខឹងណាស់ក៏ចាប់អ្នកទាំងពីរ យកមក សួរថា : - ឯងដឹងថាយើង ជានរណាឬទេ បានជាហ៊ានដើរកាត់មុខទ័ពដូច្នេះ? - ប្របាទ ខ្ញុំបាទមិនដឹងលោកជានរណាទេ ហើយខ្ញុំបាទមិនដឹងជាលោកលើកទ័ព មកទីនេះសោះ បានជាខ្ញុំដើរមកទីនេះ ។ ខ្ញុំបាទត្រូវការទៅចុងភូមិ ដោយមានការ ដែល រាជការចាត់ឲ្យទៅ ។ ខ្ញុំបាទមិនមែនជាអ្នកព្រហើនកោងកាចទេ សូមលោកអភ័យទោស ។ - ឯងហ៊ានដើរកាត់ទ័ពអញ ចំជាព្រហើនទែន ណែនាយទាហានយក អាទាំងពីរនាក់ នេះទៅកាប់ចោលទៅចុះ ។ ដើម្បីធ្វើគ្រោងការរបស់ខ្លួនឲ្យបានសម្រេច អាចារ្យស្វា ត្រូវតែកាន់ច្បាប់ឲ្យតឹងឲ្យរាស្ដ្រ ខ្លាច ។ – សេនា អាចារ្យស្វា សម្លាប់បាឡាត់ឈឹមនិង សេនាទិត ហើយក៏លើកទៅមុខទៀត ។ ឯរាជពិស្ណុលោកទេព ឮដំណឹងថា អាចារ្យស្វា លើកទ័ពមក ក៏រៀបទ័ពត្រៀមចាំបំរុងនិងតដែរ តែមានអ្នកស៊ើបយកការទៅប្រាប់ថា : - លោក ! មិនបានទេ តាមខ្ញុំបាទ ឃ្លាំមើល ស៊ើបយកការណ៍ទៅឃើញទ័ពអាចារ្យស្វា បាញ់ទៅចេញសុទ្ធតែទឹក យើងនៅតទល់មិនបានទេ សូមលោកលើកទ័ពគេចចេញសិនទៅ។ ឮដូច្នោះ រាជាពិស្ណុលោក ទេព ពិស្ណុលោក ព្រែក និងអាជ្ញា លួងនង នាំទ័ពឆ្លងទៅ ត្រើយខាងជើងសិន ។ អាចារ្យស្វា ពេលនោះមានស្រ្តចុះចូលណាស់ ព្រោះដឹងថា អាចារ្យស្វា នេះជាអង្គ ភឹម ផង ជាអ្នកពូកែផង ជាអ្នកដេញយួនឈ្លានពានផង អ្នកមិនចូលចិត្តនឹងបារាំងផង ។